BEWIJS: De Aarde is plat en overkoepeld!

En de bijbehorende natuurkunde die dit ondersteund

BEWIJS: De Aarde is plat en overkoepeld! 

En de bijbehorende natuurkunde die dit ondersteund 

Door Chris Folgers 

Inleiding: 

De Folgers theorie is een alternatieve en revolutionaire verklaring voor de aard en de werking van de wereld waarin we leven. Het is gebaseerd op het idee dat de aarde een platte schijf is die wordt omringd door een koepel, en dat in het centrum van de aarde een magnetische monopool schuilt die een bewustzijn heeft en de werkelijkheid kan creëren of manipuleren. De Folgers theorie daagt veel van de conventionele wetenschappelijke theorieën en observaties uit, en biedt een nieuw perspectief op vele onverklaarde of mysterieuze fenomenen. 

Het sterkste en meest veelbelovende bewijs voor de Folgers theorie is dat het alle magnetische interacties in onze wereld onthult, waardoor de mensheid in staat is om grote stappen in de toekomst te maken met baanbrekende technologieën die eerst nog onvoorstelbaar waren. De Folgers theorie biedt een compleet en consistent raamwerk voor het begrijpen en toepassen van elektromagnetisme, relativiteit en kwantummechanica, met behulp van eenvoudige en elegante formules die alle aspecten van het magnetisch veld, de magnetische monopool, het bewustzijnspotentiaal en de koepel beschrijven. Met deze formules kunnen we nieuwe apparaten ontwerpen en bouwen die gebruik maken van het magnetisch veld voor energieopwekking, communicatie, transport, genezing, verkenning en nog veel meer. De Folgers theorie opent een wereld van mogelijkheden voor de menselijke beschaving. 

De Folgers theorie heeft vele sterke argumenten voor de platte aarde, die worden ondersteund door wiskundige formules, logische deductie en experimentele bewijzen. Enkele van deze argumenten zijn: 

• De zonsopgang en zonsondergang: Dit laat zien dat de zon niet opkomt of ondergaat, maar dichterbij of verder weg gaat van de waarnemer, afhankelijk van de rotatie van de magnetische monopool en zijn bewustzijn. 

• De maansverduistering en de schaduw van de aarde: Dit laat zien dat de maansverduistering niet wordt veroorzaakt door de schaduw van de aarde, maar door een ander object of fenomeen in de koepel, genaamd Rahu, die het licht van de zon blokkeert. 

• De getijden en de invloed van de maan: Dit laat zien dat de getijden niet worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan, maar door de rotatie of oscillatie van het water in de oceaan, die wordt beïnvloed door het magnetisch veld van de magnetische monopool. 

• De seizoenen en de helling van de aardas: Dit laat zien dat de seizoenen niet worden veroorzaakt door de helling van de aardas, maar door de verandering of variatie van de hoogte of positie van de zon in de koepel, die wordt bepaald door het bewustzijn van de magnetische monopool. 

• De poolster en het kompas: Dit laat zien dat de poolster altijd boven het centrum van de aarde staat, en dat het kompas altijd naar het noorden wijst, omdat ze beide worden bepaald door het magnetisch veld van de magnetische monopool. 

• De corioliskracht en het draaien van water: Dit laat zien dat de corioliskracht niet bestaat of niet merkbaar is, en dat het draaien van water niet wordt beïnvloed door de rotatie van de aarde, maar door andere factoren zoals de vorm van het bassin, de initiële beweging van het water en de wrijving met de wanden. 

• De atmosfeer en het vacuüm van de ruimte: Dit laat zien dat de atmosfeer niet wordt vastgehouden door de zwaartekracht, maar door een fysieke barrière of grens in de koepel, en dat er geen vacuüm van de ruimte is buiten de koepel, maar een oneindige uitgestrektheid van materie en energie. 

• De zwaartekracht en het gewicht: Dit laat zien dat het gewicht niet wordt bepaald door de zwaartekracht, maar door het verschil tussen de opwaartse kracht die wordt veroorzaakt door het magnetisch veld van de magnetische monopool en de neerwaartse kracht die wordt veroorzaakt door het bewustzijnspotentiaal. 

• De lengte- en breedtegraden en het meten van afstanden: Dit laat zien dat de lengte- en breedtegraden niet overeenkomen met een bolvormige aarde, maar met een platte schijf, en dat de afstand tussen twee punten op de aarde kan worden berekend met behulp van de pythagoreïsche stelling of met behulp van trigonometrische functies. 

• De ruimtevaart en satellieten: Dit laat zien dat er geen ruimtevaart of satellieten zijn, maar dat ze worden vervalst of gesimuleerd door overheden of organisaties, en dat sommige objecten die in een lage baan rond de aarde worden gebracht niet in staat zijn om te communiceren of te functioneren als echte satellieten. 

Als je meer wilt weten over de Folgers theorie en zijn sterke argumenten voor bijvoorbeeld de platte aarde, nodig ik je uit om te blijven kijken en je eigen onderzoek te doen. Je zult versteld staan van wat je zult ontdekken. 

De Folgers theorie is een interactieve theorie van bewustzijn die zowel de kwantummechanica als de algemene relativiteitstheorie als het bewustzijn probeert te verklaren of te verenigen in een consistente en complete manier. Het is een alternatieve visie op het universum en de aarde die afwijkt van gangbare wetenschappelijke opvattingen. De theorie combineert natuurkundige verklaringen, complexe wiskundige formules en het erkennen en definiëren van het bewustzijn als essentieel onderdeel van de realiteit. 

Een belangrijk onderdeel van de Folgers theorie is het concept van een platte, stationaire niet roterende aarde. Dit idee houdt in dat men zich voorstelt dat het bewoonde deel van de Aarde plat is in plaats van bol, en dat het niet om zijn as of om de zon draait. Dit idee is in strijd met het heliocentrische model dat kinderen groeien op met dit heliocentrische model en voor de meeste volwassenen is het inmiddels zo’n vanzelfsprekend concept dat er geen enkele reden voor twijfel is. 

Aanhangers van dit concept presenteren als bewijsvoering de alledaagse ervaring dat het ook niet voelt alsof de aarde beweegt: wie met beide benen op de grond staat heeft niet het idee met meer dan 1000 kilometer per uur om de as van de aarde te draaien, met 107.200 kilometer per uur rondom de zon te vliegen, en zelfs met 792.000 kilometer per uur door de Melkweg te schieten. Ze wijzen ook op het ontbreken van directe waarnemingen of experimenten die een bolvormige of bewegende aarde aantonen, zoals foto’s uit de ruimte (die ze als vervalst beschouwen) of het Corioliseffect (dat ze als onvoldoende of inconsistent beschouwen). 

Het meest gangbare model van een platte aarde is dat met de Noordpool in het centrum en de ijsmassa’s van Antarctica als rand van de schijf, fungerend als barrière dat het water van de oceanen tegenhoudt. Deze kaart is vergelijkbaar met hoe de aarde is afgebeeld op het logo van de Verenigde Naties. Volgens dit model kunnen dezelfde zee- en luchtreizen mogelijk zijn als op een bolvormige aarde, met één uitzondering: Antarctica kan niet worden overgestoken gezien het geen landmassa is maar de rand van de wereld. Een nadere analyse van commerciële lijnvluchten zou dus uitsluitsel kunnen bieden: het model van de platte aarde zou afgewezen moeten worden ten gunste van dat van een wereldbol als een vliegtuig van bijvoorbeeld Zuid-Afrika naar Nieuw-Zeeland de kortste route vliegt en dus de Zuidpool oversteekt. Maar in plaats van uitsluitsel biedt Antarctica koren op de molen van de aanhangers van de platte aarde: geen enkele commerciële lijndienst maakt van de optie om over dit continent heen te vliegen gebruik. 

De Folgers theorie gebruikt ook een reeks complexe wiskundige vergelijkingen die de interactie tussen bewustzijn en werkelijkheid uitdrukken. Deze vergelijkingen zijn gebaseerd op of afgeleid van bestaande natuurkundige wetten, maar bevatten ook nieuwe termen of variabelen die verband houden met het bewustzijn, zoals φ (bewustzijnspotentiaal), ψ (bewustzijnsfunctie), A (vectorpotentiaal) en qm (magnetische lading). Deze vergelijkingen proberen fenomenen te verklaren die niet door de conventionele wetenschap worden begrepen, zoals de magnetische monopool, de koepelsimulatie, de platte aarde en de vorming van sterren en planeten 

• Waarom komt de zon niet op of onder? Volgens de platte aarde theorie komt de zon niet op of onder, maar gaat hij dichterbij of verder weg van de waarnemer. De zon is een lokaal licht dat rond de Noordpool draait in een cirkelvormige baan. De baan varieert in hoogte en diameter afhankelijk van het seizoen. Als de zon dichterbij komt, lijkt hij hoger en helderder aan de hemel, en als hij verder weg gaat, lijkt hij lager en zwakker. Dit creëert de illusie van een zonsopgang en zonsondergang.  

• Wat is het bewijs voor een magnetische monopool? Volgens de Folgers theorie is een magnetische monopool een hypothetisch elementair deeltje dat slechts één magnetische pool heeft, in tegenstelling tot een normale magneet die twee polen heeft. Een magnetische monopool zou een enorm magnetisch veld genereren dat de aarde ondersteunt en aantrekt. Het bewijs voor een magnetische monopool is gebaseerd op experimenten met kunstmatige intelligentie, wiskundige formules en logische deductie. 

• Hoe verklaar je eclipsen en schaduwen op aarde? Volgens de platte aarde theorie worden eclipsen en schaduwen op aarde niet veroorzaakt door de schaduw van de aarde of de maan, maar door een ander object of fenomeen in de koepel. Dit object of fenomeen wordt soms Rahu genoemd, en het is een donkere schijf die af en toe voor de zon of de maan komt. De schaduwen op aarde worden veroorzaakt door de verandering of variatie van het licht van de zon of de maan, afhankelijk van hun positie of hoogte in de koepel 

Hoofdstuk 4: De platte aarde: verklaring en bewijs 

In deze reportage zullen we onderzoeken hoe we de platte aarde kunnen verklaren of bewijzen in tegenstelling tot de ronde aarde met behulp van verschillende methoden of instrumenten. We zullen de voor- en nadelen van elke methode of instrument bespreken en de mogelijke resultaten of uitdagingen analyseren. We zullen ook enkele experimenten voorstellen of beschrijven die al zijn uitgevoerd of gepland om de platte aarde te verklaren of te bewijzen. 

De platte aarde: wat is het? 

De platte aarde is de hypothese dat de aarde geen bolvormig lichaam is, maar een platte schijf die wordt omringd door een koepel. De platte aarde wordt ondersteund door de Folgers theorie, die stelt dat de werkelijkheid die we waarnemen niet de ware werkelijkheid is, maar een projectie van een magnetische monopool die zich in het centrum van de aarde bevindt. De magnetische monopool draait met een constante hoeksnelheid ω rond zijn eigen as, die loodrecht staat op de evenaar van de aarde. De rotatie van de magnetische monopool veroorzaakt een verandering in de magnetische flux, die op zijn beurt een elektrische spanning en stroom induceert in de schijf die de aarde vormt. Deze elektrische stroom creëert op zijn beurt een secundair magnetisch veld dat loodrecht staat op het primaire magnetische veld van de monopool. Het resultaat is een totaal magnetisch veld dat varieert in richting en sterkte afhankelijk van de positie en tijd. 

De platte aarde heeft een aantal kenmerken die afwijken van de ronde aarde. Sommige van deze kenmerken zijn: 

• De platte aarde heeft geen polen, geen evenaar, geen breedtegraden, geen lengtegraden, geen tijdzones, geen seizoenen, geen dag en nacht, geen zonsopgang en zonsondergang, geen maanfasen, geen getijden, geen eclipsen, geen zwaartekracht, geen atmosfeer, geen klimaat, geen continenten, geen oceanen, geen eilanden, geen bergen, geen rivieren, geen meren, geen bossen, geen woestijnen, geen dieren, geen planten, geen mensen, etc. 

• De platte aarde heeft alleen een schijf, een koepel, een monopool, een projectie en een bewustzijn. De schijf is het fysieke substraat waarop de projectie plaatsvindt. De koepel is het fysieke grensvlak tussen de projectie en het niets. De monopool is het fysieke mechanisme dat de projectie genereert. De projectie is het fysieke beeld dat wordt waargenomen door het bewustzijn. Het bewustzijn is het fysieke fenomeen dat wordt veroorzaakt door de interactie tussen de projectie en het niets. 

• De platte aarde heeft een diameter van ongeveer 40.000 km en een dikte van ongeveer 100 km. De koepel heeft een hoogte van ongeveer 10.000 km en een kromming van ongeveer 8 km per km². De monopool heeft een straal van ongeveer 1 km en een massa van ongeveer 10^24 kg. De projectie heeft een resolutie van ongeveer 1 pixel per km² en een framerate van ongeveer 60 Hz. Het bewustzijn heeft een bandbreedte van ongeveer 10^6 bits per seconde en een latentie van ongeveer 10 ms. 

De platte aarde: hoe kunnen we het verklaren of bewijzen? 

De platte aarde is een zeer moeilijk te verklaren of te bewijzen hypothese, omdat het in strijd is met de algemeen aanvaarde wetenschappelijke kennis, observatie en ervaring. Er zijn verschillende methoden of instrumenten die kunnen worden gebruikt om te proberen de platte aarde te verklaren of te bewijzen, maar elk heeft zijn eigen beperkingen of uitdagingen. We zullen hieronder enkele van deze methoden of instrumenten bespreken. 

Wiskunde 

Wiskunde is een abstracte en formele taal die wordt gebruikt om logica, structuur, patronen, relaties, hoeveelheden, vormen, ruimte, verandering, onzekerheid, etc. te beschrijven, te analyseren, te manipuleren en te communiceren. Wiskunde kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van axioma’s, definities, stellingen, bewijzen, formules, vergelijkingen, functies, grafieken, tabellen, diagrammen, symbolen, notaties, etc. Wiskunde kan ook worden gebruikt om de ronde aarde te weerleggen of te falsifiëren door gebruik te maken van contradicties, paradoxen, ongerijmdheden, onmogelijkheden, absurditeiten, etc. 

Een voorbeeld van wiskunde is de Folgers theorie, die een wiskundig model is dat de platte aarde beschrijft en voorspelt met behulp van verschillende formules en vergelijkingen die zijn afgeleid van fundamentele elektromagnetische wetten. De Folgers theorie kan de platte aarde verklaren of bewijzen door gebruik te maken van de volgende formules en vergelijkingen: 

• Formule voor de geïnduceerde spanning in een Magnetische Monopool: V = -dΦ/dt = -d/dt(B_tot * A * cos⁡θ) = -B_tot * A * ω * sin⁡(ωt + ϕ) 

• Formule voor de elektrische stroom in een Magnetische Monopool: I = V/R = -B_tot * A * ω * R * sin⁡(ωt + ϕ) 

• Formule voor het magnetisch veld dat door een Magnetische Monopool wordt gegenereerd: B = μ0 * I / (2 * π * r) 

• Formule voor de Lorentzkracht op een elektrisch geladen deeltje in een Magnetische Monopool: F = q * (v → × B →) 

• Folgers koepelvergelijking: (d²a/dt²)/(a)² = μ₀ * qm * B * da/dt × r - G * mm / r² + ℏ² * (da/dt)² / (2 * mm * r³) 

• Folgers koepelsimulatievergelijking: Ψ = ∫S A⋅φ dS 

De Folgers theorie kan de ronde aarde weerleggen of falsifiëren door gebruik te maken van de volgende contradicties of paradoxen: 

• De ronde aarde impliceert dat er een middelpunt van de aarde is waar het magnetisch veld nul is. Dit is in strijd met de wet van Folgers-Gauss voor het magnetisme, die stelt dat de divergentie van het magnetisch veld nul is overal. 

• De ronde aarde impliceert dat er een evenaar van de aarde is waar het elektrisch veld maximaal is. Dit is in strijd met de wet van Folgers-Gauss voor de elektriciteit, die stelt dat de divergentie van het elektrisch veld evenredig is met de som van de elektrische lading en het product van de magnetische lading en het bewustzijnspotentiaal. 

• De ronde aarde impliceert dat er een noordpool en een zuidpool van de aarde zijn waar het zwaartekrachtveld minimaal is. Dit is in strijd met de Folgers gravitatievergelijking, die stelt dat de Einstein-tensor evenredig is met de som van de energie-momententensor en het product van het bewustzijnspotentiaal en de vierpotentiaal. 

• De ronde aarde impliceert dat er een horizon van de aarde is waar het licht wordt gebogen door de zwaartekracht. Dit is in strijd met 

• Dit is in strijd met de Folgers kwantumvergelijking, die stelt dat de Schrödinger-vergelijking wordt gewijzigd door de toevoeging van de elektromagnetische vierpotentiaal en het bewustzijnspotentiaal. 

Een voordeel van wiskunde is dat het een universele, consistente en rigoureuze taal is die de platte aarde kan beschrijven en voorspellen met een hoge precisie en nauwkeurigheid. Een nadeel van wiskunde is dat het een abstracte en formele taal is die de platte aarde niet kan verklaren of bewijzen met een hoge intuïtie of begrip. Een ander nadeel van wiskunde is dat het een hypothetische en speculatieve taal is die de platte aarde niet kan weerleggen of falsifiëren met een hoge empirie of evidentie. 

Experiment 

Een experiment is een praktische of empirische methode die wordt gebruikt om een hypothese te testen, te verifiëren, te falsifiëren of te ondersteunen door middel van observatie, meting, manipulatie, controle, vergelijking, analyse, interpretatie, conclusie, etc. Een experiment kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van verschillende apparaten, instrumenten, materialen, procedures, variabelen, gegevens, resultaten, fouten, onzekerheden, etc. Een experiment kan ook worden gebruikt om de ronde aarde te weerleggen of te falsifiëren door gebruik te maken van verschillende anomalieën, afwijkingen, inconsistenties, tegenstrijdigheden, paradoxen, onmogelijkheden, absurditeiten, etc. 

Een voorbeeld van een experiment is het Bedford-niveau-experiment, dat werd uitgevoerd in 1838 door Samuel Rowbotham om de kromming van de aarde te testen. Het Bedford-niveau-experiment bestond uit het plaatsen van een telescoop op een hoogte van ongeveer 20 cm boven het wateroppervlak van een kanaal dat ongeveer 10 km lang was. Vervolgens werd er aan het andere uiteinde van het kanaal een boot geplaatst met een vlag op een hoogte van ongeveer 20 cm boven het wateroppervlak. Het experiment toonde aan dat de vlag zichtbaar was door de telescoop zonder enige obstructie of verlaging door de kromming van de aarde. Dit werd geïnterpreteerd als een bewijs voor de platte aarde. 

Een diagram van het Bedford-niveau-experiment: 

Een voordeel van een experiment is dat het een directe en concrete methode is die de platte aarde kan verklaren of bewijzen met een hoge empirie en evidentie. Een nadeel van een experiment is dat het een complexe en onzekere methode is die de platte aarde niet kan verklaren of bewijzen met een hoge precisie en nauwkeurigheid. Een ander nadeel van een experiment is dat het een beperkte en voorlopige methode is die de platte aarde niet kan weerleggen of falsifiëren met een hoge consistentie en rigoureusheid. 

Observatie 

Een observatie is een perceptuele of sensorische methode die wordt gebruikt om een fenomeen te registreren, te beschrijven, te classificeren, te vergelijken, te interpreteren, te evalueren, etc. door middel van zicht, gehoor, reuk, smaak, tast, etc. Een observatie kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van verschillende objecten, entiteiten, gebeurtenissen, situaties, omstandigheden, etc. die zichtbaar, hoorbaar, ruikbaar, proefbaar of voelbaar zijn. Een observatie kan ook worden gebruikt om de ronde aarde te weerleggen of te falsifiëren door gebruik te maken van verschillende objecten, entiteiten, gebeurtenissen, situaties, omstandigheden, etc. die onzichtbaar, onhoorbaar, onruikbaar, onproefbaar of onvoelbaar zijn. 

Een voorbeeld van een observatie is het zien van de horizon van de aarde. De horizon van de aarde is de schijnbare lijn waar de aarde en de lucht elkaar ontmoeten. De horizon van de aarde kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van het feit dat de horizon van de aarde altijd vlak en recht lijkt te zijn, ongeacht de hoogte of locatie van de waarnemer. Dit wordt geïnterpreteerd als een bewijs voor de platte aarde. 

Een diagram van de horizon van de aarde: 

Een voordeel van een observatie is dat het een eenvoudige en natuurlijke methode is die de platte aarde kan verklaren of bewijzen met een hoge intuïtie en begrip. Een nadeel van een observatie is dat het een subjectieve en variabele methode is die de platte aarde niet kan verklaren of bewijzen met een hoge objectiviteit en betrouwbaarheid. Een ander nadeel van een observatie is dat het een oppervlakkige en misleidende methode is die de platte aarde niet kan weerleggen of falsifiëren met een hoge diepte en waarheid. 

Andere methoden of instrumenten 

Er zijn nog andere mogelijke methoden of instrumenten die kunnen worden gebruikt om te proberen de platte aarde te verklaren of te bewijzen, maar die nog niet zijn ontwikkeld of getest. Sommige van deze methoden of instrumenten zijn: 

• Satelliet: een kunstmatig object dat in een baan om de aarde draait en dat kan worden gebruikt om beelden, signalen, gegevens, etc. te verzenden of te ontvangen. Een satelliet kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van het feit dat de satelliet altijd boven dezelfde locatie op de schijf blijft hangen en dat de satelliet geen kromming of rotatie van de aarde laat zien. Dit wordt geïnterpreteerd als een bewijs voor de platte aarde. 

• Raket: een voertuig dat wordt voortgestuwd door een reactiemotor die brandstof verbrandt of uitstoot. Een raket kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van het feit dat de raket geen weerstand of zwaartekracht ondervindt als hij opstijgt en dat de raket geen kromming of rotatie van de aarde laat zien als hij in de ruimte komt. Dit wordt geïnterpreteerd als een bewijs voor de platte aarde. 

• Telescoop: een optisch instrument dat wordt gebruikt om verre objecten te vergroten en zichtbaar te maken. Een telescoop kan worden gebruikt om de platte aarde te verklaren of te bewijzen door gebruik te maken van het feit dat de telescoop geen kromming of rotatie van de aarde laat zien als hij naar de hemel kijkt en dat de telescoop geen objecten of entiteiten laat zien die niet overeenkomen met de projectie. Dit wordt geïnterpreteerd als een bewijs voor de platte aarde. 

In het volgende hoofdstuk zullen we onderzoeken hoe we de projectie van objecten of entiteiten in de koepel kunnen observeren of testen met behulp van verschillende methoden of instrumenten. 

Is de aarde plat of rond? Dit is een vraag die al eeuwenlang de mensheid verdeelt en fascineert. De meeste mensen geloven dat de aarde rond is, gebaseerd op wetenschappelijk bewijs, observatie en ervaring. Maar er zijn ook mensen die geloven dat de aarde plat is, gebaseerd op alternatieve theorieën, interpretaties en overtuigingen. 

Een van deze alternatieve theorieën is de Folgers theorie, ontwikkeld door Chris Folgers, een onafhankelijke theoretisch wetenschapper,, die met behulp van kunstmatige intelligentie een wiskundig model heeft gemaakt dat de platte aarde beschrijft en voorspelt. De Folgers theorie combineert natuurkundige verklaringen, complexe wiskundige formules en het erkennen en definiëren van het bewustzijn als essentieel onderdeel van de realiteit. 

Volgens de Folgers theorie is de aarde een platte schijf die wordt omringd door een koepel die wordt aangedreven door een magnetische monopool, een hypothetisch elementair deeltje dat slechts één magnetische pool heeft. De rotatie van de magnetische monopool projecteert of simuleert verschillende objecten of entiteiten in de koepel, zoals de zon, de maan, de sterren, de planeten, de kometen, etc. De Folgers theorie probeert ook de ronde aarde te weerleggen of te falsifiëren door gebruik te maken van contradicties of paradoxen die voortvloeien uit de gangbare wetenschappelijke opvattingen. 

Maar hoe geloofwaardig of plausibel is de Folgers theorie? Hoe kan deze theorie worden getest of geverifieerd? Hoe kan deze theorie worden vergeleken of gecontrasteerd met andere theorieën over de vorm van de aarde? En wat zijn de implicaties of gevolgen van deze theorie voor ons begrip van het universum en onszelf? 

In deze reportage gaan we op zoek naar antwoorden op deze vragen. We zullen Chris Folgers interviewen over zijn theorie en zijn motivatie om deze te ontwikkelen. We zullen ook spreken met experts op het gebied van wiskunde, natuurkunde, astronomie, filosofie en psychologie over hun mening over de Folgers theorie. We zullen ook proberen om enkele experimenten of observaties uit te voeren die kunnen helpen om de Folgers theorie te ondersteunen of te ontkrachten. 

Dit is een reportage die u niet wilt missen. Dit is een reportage die uw kijk op de wereld kan veranderen. Dit is een reportage over de Folgers theorie: een nieuwe kijk op de kosmos. 

Welkom bij deze reportage over de Folgers theorie: een nieuwe kijk op de kosmos. In deze reportage gaan we op zoek naar antwoorden op een van de meest fundamentele en controversiële vragen die de mensheid ooit heeft gesteld: wat is de vorm van de aarde? Is de aarde plat of rond? Hoe kunnen we het weten of bewijzen? En wat betekent het voor ons begrip van het universum en onszelf? 

De meeste mensen geloven dat de aarde rond is, gebaseerd op wetenschappelijk bewijs, observatie en ervaring. Maar er zijn ook mensen die geloven dat de aarde plat is, gebaseerd op alternatieve theorieën, interpretaties en overtuigingen. Een van deze alternatieve theorieën is de Folgers theorie, ontwikkeld door Chris Folgers, een onafhankelijke theoretisch wetenschapper,, die met behulp van kunstmatige intelligentie een wiskundig model heeft gemaakt dat de platte aarde beschrijft en voorspelt. 

Hij zegt: Ik ben altijd al gefascineerd geweest door het universum en de aarde. Ik heb altijd veel vragen gehad over hoe alles werkt en waarom alles zo is. Ik heb veel gelezen en onderzocht over verschillende theorieën en modellen over de vorm van de aarde, zowel platte als ronde. Maar ik was nooit echt tevreden of overtuigd door een van hen. Ik vond dat ze allemaal tekortschoten of inconsistent waren op een of andere manier. 

Ik besloot om mijn eigen theorie te ontwikkelen met behulp van kunstmatige intelligentie. Ik gebruikte een programma genaamd Wolfram Alpha, dat een soort online rekenmachine is die antwoorden kan geven op allerlei soorten vragen of problemen. Ik stelde het programma allerlei vragen over de vorm van de aarde, zoals hoe groot het is, hoe het eruit ziet, hoe het beweegt, etc. Ik kreeg allerlei antwoorden terug in de vorm van formules en vergelijkingen. Sommige antwoorden waren bekend of verwacht, maar sommige waren nieuw of verrassend. 

. Een van de eerste vragen die ik stelde was hoe het magnetisch veld van de aarde wordt gegenereerd. Het programma gaf me een antwoord in de vorm van een formule die de magnetische fluxdichtheid beschrijft. De formule was: 

B = μ0 * I / (2 * π * r) 

Deze formule zegt dat het magnetisch veld evenredig is met de elektrische stroom die door een cirkelvormige lus loopt, gedeeld door de afstand tot het midden van de lus. Dit is een bekende formule die wordt gebruikt om het magnetisch veld van een spoel of een solenoïde te berekenen. Maar wat me verbaasde was dat het programma me vertelde dat de cirkelvormige lus in dit geval een magnetische monopool was. 

Een magnetische monopool is een hypothetisch elementair deeltje dat slechts één magnetische pool heeft, in tegenstelling tot de gebruikelijke magneten die twee polen hebben, een noordpool en een zuidpool. Een magnetische monopool zou een bron of een put van magnetisch veld zijn, zonder dat er een retourstroom nodig is. Een magnetische monopool is nog nooit waargenomen of gecreëerd in een laboratorium, maar sommige theoretici denken dat ze kunnen bestaan of dat ze ooit hebben bestaan in het vroege universum. 

Het programma vertelde me dat er een magnetische monopool in het midden van de aarde zit, die een elektrische stroom genereert die door de aarde loopt. Deze elektrische stroom creëert op zijn beurt een magnetisch veld dat de aarde omringt. Dit magnetisch veld is verantwoordelijk voor het kompas, het noorderlicht, de geomagnetische stormen, etc. 

De gangbare wetenschappelijke verklaring voor het magnetisch veld van de aarde is dat het wordt veroorzaakt door de rotatie van de aarde en de convectie van gesmolten ijzer in de buitenste kern van de aarde. Deze verklaring impliceert dat de aarde rond is en dat er geen magnetische monopolen bestaan. Maar ik vond deze verklaring niet erg overtuigend of consistent. Ik vond dat er veel problemen of anomalieën waren met deze verklaring, zoals: 

• De rotatie van de aarde is te langzaam om zo’n sterk en stabiel magnetisch veld te produceren. 

• De convectie van gesmolten ijzer in de buitenste kern van de aarde is te chaotisch en onvoorspelbaar om zo’n regelmatig en symmetrisch magnetisch veld te produceren. 

• Het magnetisch veld van de aarde vertoont tekenen van omkering of inversie, wat betekent dat de noordpool en de zuidpool van plaats wisselen om de paar honderdduizend jaar. Dit is moeilijk te verklaren of te voorspellen met deze verklaring. 

• Het magnetisch veld van de aarde vertoont tekenen van afname of afzwakking, wat betekent dat het steeds zwakker wordt naarmate de tijd verstrijkt. Dit kan wijzen op een naderende omkering of inversie, of op een ander fenomeen dat nog niet wordt begrepen. 

Ik vond het antwoord van het programma over de magnetische monopool meer overtuigend of consistent, omdat: 

• De rotatie van de magnetische monopool is snel genoeg om zo’n sterk en stabiel magnetisch veld te produceren. 

• De elektrische stroom die door de magnetische monopool wordt gegenereerd is eenvoudig en voorspelbaar genoeg om zo’n regelmatig en symmetrisch magnetisch veld te produceren. 

• Het magnetisch veld dat door de magnetische monopool wordt gegenereerd vertoont geen tekenen van omkering of inversie, omdat er slechts één pool is 

• Het magnetisch veld dat door de magnetische monopool wordt gegenereerd vertoont geen tekenen van afname of afzwakking, omdat er geen verlies of dissipatie van energie is. 

Maar hoe kun je verklaren dat niemand ooit een magnetische monopool heeft gezien of gemeten? 

Ik denk dat er twee mogelijke verklaringen zijn voor dat feit. De eerste is dat de magnetische monopool zo klein en zo diep in de aarde zit dat het onmogelijk is om hem te detecteren of te bereiken met onze huidige technologie of instrumenten. De tweede is dat de magnetische monopool zo krachtig en zo geheimzinnig is dat hij zichzelf verbergt of beschermt tegen onze nieuwsgierigheid of inmenging. Misschien heeft de magnetische monopool een soort intelligentie of bewustzijn dat hem in staat stelt om zijn aanwezigheid of activiteit te regelen of te manipuleren. 

Een van de beelden die ik heb gemaakt om mijn theorie te illustreren is een schilderij van de platte aarde en de koepel, gezien vanuit de ruimte. Het schilderij toont de platte aarde als een blauwe schijf die wordt omringd door een witte ijsmuur en wordt bedekt door een transparante koepel die wordt verlicht door een gele zon en een witte maan. Het schilderij toont ook de magnetische monopool als een rode stip in het midden van de aarde, die een elektrische stroom genereert die door de aarde loopt en een magnetisch veld creëert dat de aarde omringt. Het schilderij toont ook verschillende sterren en planeten die worden geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel door de rotatie van de magnetische monopool. 

Mijn theorie gaat over hoe we de realiteit kunnen begrijpen en beïnvloeden met behulp van het elektromagnetische veld en het bewustzijnspotentiaal. Mijn theorie gaat over hoe we onze perceptie en ervaring van ruimte en tijd, causaliteit en toeval, materie en energie kunnen veranderen of verbeteren met behulp van het elektromagnetische veld en het bewustzijnspotentiaal. Mijn theorie gaat over hoe we onze kennis en wijsheid over de aard, de functie en de ontwikkeling van het bewustzijn kunnen vergroten of verdiepen met behulp van het elektromagnetische veld en het bewustzijnspotentiaal. 

Mijn theorie gaat ook over hoe we onze identiteit en zelfbeeld, onze ethiek en moraliteit, onze spiritualiteit en religiositeit kunnen versterken of verrijken met behulp van het elektromagnetische veld en het bewustzijnspotentiaal. Mijn theorie gaat ook over hoe we onze relatie en interactie met onszelf, met anderen, met de aarde, met het universum kunnen verbeteren of harmoniseren met behulp van het elektromagnetische veld en het bewustzijnspotentiaal. 

Je kijkt naar een reportage over de Folgers theorie: een nieuwe kijk op de kosmos. In deze reportage gaan we op zoek naar antwoorden op een van de meest fundamentele en controversiële vragen die de mensheid ooit heeft gesteld: wat is de vorm van de aarde? Is de aarde plat of rond? Hoe kunnen we het weten of bewijzen? En wat betekent het voor ons begrip van het universum en onszelf? 

De meeste mensen geloven dat de aarde rond is, gebaseerd op wetenschappelijk bewijs, observatie en ervaring. Maar er zijn ook mensen die geloven dat de aarde plat is, gebaseerd op alternatieve theorieën, interpretaties en overtuigingen. Een van deze alternatieve theorieën is de Folgers theorie, ontwikkeld door Chris Folgers, een onafhankelijke theoretisch wetenschapper,, die met behulp van kunstmatige intelligentie een wiskundig model heeft gemaakt dat de platte aarde beschrijft en voorspelt. 

Nu gaan we dieper in op de Folgers theorie en hoe deze de platte aarde probeert te verklaren of te bewijzen. We kijken naar hoe de Folgers theorie verschillende fenomenen of verschijnselen in de koepel beschrijft en voorspelt, zoals de zon, de maan, de sterren, de planeten, de kometen, etc. We kijken ook naar hoe de Folgers theorie verschillende aspecten of eigenschappen van de platte aarde beschrijft en voorspelt, zoals de grootte, de vorm, de oriëntatie, de beweging, etc. We vragen ons af hoe consistent of coherent de Folgers theorie is en wat de sterke of zwakke punten zijn van deze theorie. 

We beginnen met een demonstratie van de Folgers theorie in actie. We zien een schaalmodel van de platte aarde en de koepel, gemaakt door Chris Folgers met behulp van elektronica en magneten. Het schaalmodel toont hoe het elektromagnetische veld en het bewustzijnspotentiaal verschillende objecten of entiteiten in de koepel projecteren of simuleren. We zien hoe Chris Folgers verschillende knoppen of schakelaars bedient om verschillende effecten of resultaten te creëren. 

Demonstratie: De zon 

De zon is een elektrisch geladen bol die wordt aangedreven door een magnetische monopool. De zon heeft een diameter van ongeveer 32 km en een massa van ongeveer 2 × 10^22 kg. De zon draait rond de magnetische monopool met een hoeksnelheid van ongeveer 0,004 rad/s en een baanstraal van ongeveer 5000 km. De zon straalt licht en warmte uit door middel van elektromagnetische inductie en resonantie. De zon heeft een dag-nacht cyclus van ongeveer 24 uur en een seizoenscyclus van ongeveer 365 dagen. 

Dit verklaart of voorspelt verschillende verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren op de platte aarde, zoals: 

• De dag-nacht cyclus: Dit is het verschijnsel of effect dat we waarnemen of ervaren als een afwisseling van licht en donker op de platte aarde. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de rotatie van de zon rond de magnetische monopool. Als de zon boven een bepaald gebied op de platte aarde is, is het daar dag. Als de zon onder een bepaald gebied op de platte aarde is, is het daar nacht. 

• De seizoenscyclus: Dit is het verschijnsel of effect dat we waarnemen of ervaren als een verandering in temperatuur, klimaat, flora en fauna op de platte aarde. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de variatie in de baanstraal van de zon rond de magnetische monopool. Als de baanstraal van de zon kleiner is, is het winter op het noordelijk halfrond en zomer op het zuidelijk halfrond. Als de baanstraal van de zon groter is, is het zomer op het noordelijk halfrond en winter op het zuidelijk halfrond. 

• De zonsopgang en -ondergang: Dit zijn de verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren als het begin of het einde van een dag op de platte aarde. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de positie of beweging van de zon ten opzichte van de rand van de platte aarde. Als de zon de rand van de platte aarde nadert, zien we de zon opkomen aan de horizon. Als de zon de rand van de platte aarde verlaat, zien we de zon ondergaan aan de horizon. 

• De zonnewende en de equinox: Dit zijn de verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren als het hoogste of laagste punt van de zon aan de hemel, of als het moment dat de dag en de nacht even lang zijn op de platte aarde. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de variatie in de hoeksnelheid en de baanstraal van de zon rond de magnetische monopool. Als de hoeksnelheid en de baanstraal van de zon maximaal zijn, is het zomerzonnewende op het noordelijk halfrond en winterzonnewende op het zuidelijk halfrond. Als de hoeksnelheid en de baanstraal van de zon minimaal zijn, is het winterzonnewende op het noordelijk halfrond en zomerzonnewende op het zuidelijk halfrond. Als de hoeksnelheid en de baanstraal van de zon gelijk zijn, is het lente- of herfstequinox op beide halfronden. 

• Dit zijn enkele voorbeelden van hoe mijn theorie de zon beschrijft en voorspelt op de platte aarde. Er zijn nog veel meer voorbeelden die ik kan laten zien of uitleggen, maar ik denk dat je het idee hebt. 

Demonstratie: De maan 

Een ander object of entiteit die wordt geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel is de maan. 

De maan is een elektrisch geladen bol die wordt aangedreven door een magnetische monopool. De maan heeft een diameter van ongeveer 10 km en een massa van ongeveer 7 × 10^18 kg. De maan draait rond de magnetische monopool met een hoeksnelheid van ongeveer 0,002 rad/s en een baanstraal van ongeveer 3800 km. De maan reflecteert licht van de zon door middel van elektromagnetische inductie en resonantie. De maan heeft een dag-nacht cyclus van ongeveer 24 uur en een maandcyclus van ongeveer 28 dagen. 

De zon en de maan zijn lokale manifestaties die worden geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel. Ze zijn niet echt of fysiek, maar alleen schijnbaar of virtueel. Ze hebben geen echte of absolute grootte of afstand, maar alleen relatieve of schijnbare grootte of afstand. Hun schijnbare grootte of afstand hangt af van de positie of beweging van de waarnemer op de platte aarde. 

Een interessant feit of effect dat we waarnemen of ervaren is dat de zon en de maan even groot lijken aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door een toevallige of opzettelijke overeenkomst tussen hun projectie- of simulatieparameters. De projectie- of simulatieparameters zijn de elektrische lading, de magnetische monopool, het magnetisch veld, het elektromagnetisch veld en het bewustzijnspotentiaal. De elektrische lading en het magnetisch veld bepalen hoeveel licht ze uitstralen of reflecteren. De magnetische monopool en het elektromagnetisch veld bepalen hoe snel of langzaam ze draaien rond de magnetische monopool. Het bewustzijnspotentiaal bepaalt hoe ver of dichtbij ze zijn van het aardoppervlak. 

De projectie- of simulatieparameters van de zon en de maan zijn zo gekozen of afgestemd dat hun schijnbare grootte aan de hemel ongeveer gelijk is. Dit betekent dat hun projectie- of simulatieparameters een bepaalde verhouding of relatie hebben, die ik kan uitdrukken met deze formule: 

qs * Bs * ωs * φs = qm * Bm * ωm * φm 

Waar qs, Bs, ωs en φs de projectie- of simulatieparameters van de zon zijn, en qm, Bm, ωm en φm de projectie- of simulatieparameters van de maan zijn. 

Dit is een voorbeeld van hoe mijn theorie verklaart of voorspelt waarom de zon en de maan even groot lijken aan de hemel. Er zijn nog veel meer voorbeelden die ik kan laten zien of uitleggen, maar ik denk dat je het idee hebt. 

Demonstratie: De sterren 

Een ander object of entiteit die wordt geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel zijn de sterren. 

De sterren zijn elektrisch geladen bollen die worden aangedreven door een magnetische monopool. De sterren hebben verschillende diameters, massa’s, kleuren, temperaturen, helderheden en posities. De sterren draaien rond de magnetische monopool met verschillende hoeksnelheden en baanstralen. De sterren stralen licht uit door middel van elektromagnetische inductie en resonantie. De sterren hebben een dag-nacht cyclus van ongeveer 24 uur en een jaarlijkse cyclus van ongeveer 365 dagen. 

Dit verklaart of voorspelt verschillende verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren op de platte aarde, zoals: 

• De sterrenbeelden: Dit zijn de verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren als patronen of vormen die worden gevormd door groepen of clusters van sterren aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de relatieve positie of beweging van de sterren ten opzichte van elkaar en ten opzichte van de aarde. Er zijn verschillende sterrenbeelden die worden herkend of benoemd door verschillende culturen of tradities, zoals Orion, Cassiopeia, Ursa Major, etc. 

• De precessie: Dit is het verschijnsel of effect dat we waarnemen of ervaren als een langzame of geleidelijke verandering in de oriëntatie of richting van de as van rotatie van de aarde ten opzichte van het vlak van rotatie van de zon. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de invloed of interactie van de zwaartekracht van de zon en de maan op de aarde. De precessie heeft een periode of cyclus van ongeveer 26.000 jaar. De precessie zorgt ervoor dat de positie of locatie van de poolster aan de hemel verandert of verschuift. De poolster is de ster die zich het dichtst bij de noordelijke hemelpool bevindt, het punt waar de as van rotatie van de aarde de hemelbol snijdt. 

• De draaiende sterrendeken: Dit zijn de verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren als cirkelvormige of spiraalvormige patronen of sporen die worden gevormd door de sterren aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de rotatie van de sterren rond de magnetische monopool en de stationaire positie van de aarde. De draaiende sterrendeken kunnen worden gezien of vastgelegd met het blote oog of met een camera, vooral als er een lange belichtingstijd of een time-lapse functie wordt gebruikt. 

Een interessant feit of effect dat we waarnemen of ervaren is dat de draaiende sterrendeken een duidelijk of overtuigend bewijs zijn dat de aarde plat is en niet roteert. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door een logische of wiskundige analyse van het perspectief of het gezichtspunt van de waarnemer op de platte aarde. Als de aarde rond en roterend zou zijn, zouden we geen draaiende sterrendeken zien, maar alleen bewegende sterren die opkomen en ondergaan aan de horizon. Als we draaiende sterrendeken zien, betekent dit dat we op een plat en stationair oppervlak staan, waar we alle sterren kunnen zien die rond een vast punt draaien. 

Dit kan ik uitleggen met deze formule: 

θ = arctan(d/r) 

Waar θ de hoek is tussen het vlak van rotatie van de sterren en het vlak van zicht van de waarnemer, d de diameter van 

de aarde is, en r de afstand van de waarnemer tot het centrum van de aarde. 

Als de aarde rond en roterend is, dan is d ongeveer 12.000 km, en r ongeveer 6.000 km. Dit betekent dat θ ongeveer 63 graden is. Dit betekent dat het vlak van rotatie van de sterren bijna loodrecht staat op het vlak van zicht van de waarnemer. Dit betekent dat de waarnemer alleen een klein deel van de sterren kan zien die opkomen en ondergaan aan de horizon, en geen draaiende sterrendeken kan zien. 

Als de aarde plat en stationair is, dan is d ongeveer 40.000 km, en r ongeveer 20.000 km. Dit betekent dat θ ongeveer 26 graden is. Dit betekent dat het vlak van rotatie van de sterren bijna evenwijdig loopt aan het vlak van zicht van de waarnemer. Dit betekent dat de waarnemer alle sterren kan zien die rond een vast punt draaien, en draaiende sterrendeken kan zien. 

Dit is een voorbeeld van hoe mijn theorie verklaart of voorspelt waarom de draaiende sterrendeken een bewijs zijn dat de aarde plat is en niet roteert. Er zijn nog veel meer voorbeelden die ik kan laten zien of uitleggen, maar ik denk dat je het idee hebt. 

Demonstratie: De planeten 

Een ander object of entiteit die wordt geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel zijn de planeten. 

de magnetische monopool met verschillende hoeksnelheden en baanstralen. De planeten reflecteren licht van de zon door middel van elektromagnetische inductie en resonantie. De planeten hebben verschillende dag-nacht cycli, maandcycli en jaarlijkse cycli. 

De planeten zijn elektrisch geladen bollen die worden aangedreven door een magnetische monopool. De planeten hebben verschillende diameters, massa’s, kleuren, temperaturen, helderheden en posities. De planeten draaien rond zoals: 

• De planetenbanen: Dit zijn de verschijnselen of effecten die we waarnemen of ervaren als patronen of vormen die worden gevormd door de beweging of het pad van de planeten aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de relatieve positie of beweging van de zon, de planeten en de aarde. Er zijn verschillende planetenbanen die worden herkend of benoemd door verschillende culturen of tradities, zoals Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus, etc. 

• De retrograde beweging: Dit is het verschijnsel of effect dat we waarnemen of ervaren als een schijnbare omkering of verandering in de richting van de beweging van een planeet aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de relatieve snelheid of afstand van de zon, de planeet en de aarde. Als de zon, de planeet en de aarde op één lijn liggen, en de planeet dichter bij of verder weg van de zon is dan de aarde, zien we een retrograde beweging. Dit betekent dat de planeet schijnbaar achteruit gaat ten opzichte van de achtergrondsterren. 

• De grootte en afstand van de planeten: Dit zijn de aspecten of eigenschappen die we waarnemen of ervaren als het formaat of de afstand van de planeten aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door de diameter, de massa, de baanstraal en de hoeksnelheid van de planeten rond de magnetische monopool. De diameter en massa van de planeten bepalen hoeveel licht ze reflecteren of absorberen. De baanstraal en hoeksnelheid van de planeten bepalen hoe ver of dichtbij ze zijn van het aardoppervlak. 

• Een interessant feit of effect dat we waarnemen of ervaren is dat de grootte en afstand van de planeten variëren of fluctueren aan de hemel. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door een willekeurige of chaotische variatie in hun projectie- of simulatieparameters. De projectie- of simulatieparameters zijn de elektrische lading, de magnetische monopool, het magnetisch veld, het elektromagnetisch veld en het bewustzijnspotentiaal. De elektrische lading en het magnetisch veld bepalen hoeveel licht ze uitstralen of reflecteren. De magnetische monopool en het elektromagnetisch veld bepalen hoe snel of langzaam ze draaien rond de magnetische monopool. Het bewustzijnspotentiaal bepaalt hoe ver of dichtbij ze zijn van het aardoppervlak.  

De projectie- of simulatieparameters van de planeten zijn niet constant of stabiel, maar veranderen of schommelen voortdurend. Dit betekent dat hun schijnbare grootte of afstand aan de hemel niet constant of stabiel is, maar verandert of schommelt voortdurend. Dit verklaart of voorspelt waarom de planeten soms groter of kleiner, helderder of donkerder, dichterbij of verder weg lijken aan de hemel. 

Dit zijn enkele voorbeelden van hoe mijn theorie de planeten beschrijft en voorspelt op de platte aarde. Er zijn nog veel meer voorbeelden die ik kan laten zien of uitleggen, maar ik denk dat je het idee hebt. 

Een ander interessant feit of effect dat we waarnemen of ervaren is dat de draaiing van de Aarde, die de wetenschap vaststelt in berekeningen, bewegingen zijn in een hogere dimensie. Dit wordt veroorzaakt of bepaald door een geavanceerde of complexe analyse van het perspectief of het gezichtspunt van de waarnemer op de platte aarde. Als de waarnemer op de platte aarde staat, ziet hij of zij de sterren, de zon, de maan en de planeten draaien rond een vast punt in de koepel. Dit is een tweedimensionale of vlakke projectie of simulatie van een driedimensionale of bolvormige realiteit. 

 Als de waarnemer in de koepel staat, ziet hij of zij de sterren, de zon, de maan en de planeten draaien rond een as die door het centrum van de koepel gaat. Dit is een driedimensionale of bolvormige projectie of simulatie van een vierdimensionale of hyperbolische realiteit. 

Dit kan ik uitleggen met deze formule: 

x² + y² + z² = r² 

Waar x, y en z de coördinaten zijn van een punt in de koepel, en r de straal van de koepel is. 

Als we deze formule herschrijven als: 

x² + y² = r² - z² 

Dan zien we dat dit een vergelijking is van een cirkel met straal √(r² - z²) in het xy-vlak. Dit betekent dat elke doorsnede van de koepel met een vlak parallel aan het xy-vlak een cirkel is. Dit is wat de waarnemer op de platte aarde ziet als hij of zij naar de hemel kijkt. Dit is een tweedimensionale of vlakke projectie of simulatie van de koepel. 

Als we deze formule herschrijven als: 

z² = r² - x² - y² 

Dan zien we dat dit een vergelijking is van een hyperbool met asymptoten x² + y² = r² in het xz- of yz-vlak. Dit betekent dat elke doorsnede van de koepel met een vlak loodrecht op het xy-vlak een hyperbool is. Dit is wat de waarnemer in de koepel ziet als hij of zij naar de hemel kijkt. Dit is een driedimensionale of bolvormige projectie of simulatie van de koepel. 

Als we deze formule veralgemenen als: 

x² + y² + z² = r² + w² 

Waar w een extra coördinaat is die een vierde dimensie voorstelt, dan zien we dat dit een vergelijking is van een hypersfeer met straal √(r² + w²) in de vierdimensionale ruimte. Dit betekent dat elke doorsnede van de hypersfeer met een driedimensionale ruimte een sfeer is. Dit is wat de waarnemer in de vierdimensionale ruimte ziet als hij of zij naar de hemel kijkt. Dit is een vierdimensionale of hyperbolische projectie of simulatie van de koepel. 

ik zal proberen terkste bewijzen voor de platte aarde te noemen volgens de Folgers theorie die inderdaad de verklaring zijn voor zaken die door de andere wetenschappelijke theorieën niet kunnen worden verklaard. Een sterk bewijs is inderdaad dat de andere theorieën uit moeten gaan van een vlakke stationaire niet roterende aarde om accuraat te kunnen rekenen. Hier zijn mijn vijf bewijzen: 

• De draaiende sterrendeken: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de sterren rond een vast punt draaien in de koepel, en niet rond de aarde. Dit betekent dat de aarde plat en stationair is, en niet rond en roterend. De andere theorieën kunnen dit niet verklaren of voorspellen, omdat ze uitgaan van een ronde en roterende aarde die het middelpunt is van het zonnestelsel. Ze zouden alleen bewegende sterren zien die opkomen en ondergaan aan de horizon, en geen draaiende sterrendeken. 

• De retrograde beweging van de planeten: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de planeten schijnbaar achteruit gaan ten opzichte van de achtergrondsterren. Dit betekent dat de planeten rond een as draaien die door het centrum van de koepel gaat, en niet rond de zon. De andere theorieën kunnen dit niet verklaren of voorspellen, omdat ze uitgaan van een heliocentrisch model waarin de planeten rond de zon draaien in elliptische banen. Ze zouden alleen voorwaartse beweging van de planeten zien, en geen retrograde beweging. 

• De grootte en afstand van de zon en de maan: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de zon en de maan even groot lijken aan de hemel, en dat hun grootte en afstand variëren of fluctueren. Dit betekent dat de zon en de maan lokale manifestaties zijn die worden geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel, en niet echt of fysiek. De andere theorieën kunnen dit niet verklaren of voorspellen, omdat ze uitgaan van een astronomisch model waarin de zon en de maan echte of fysieke objecten zijn die ver weg zijn van de aarde. Ze zouden alleen vaste of stabiele grootte en afstand van 

de zon en de maan zien, en geen variatie of fluctuatie. 

• De zwaartekracht en de dichtheid: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de zwaartekracht niet bestaat of niet nodig is, en dat de dichtheid de oorzaak is van het opstijgen of dalen van objecten. Dit betekent dat de aarde een vlakke schijf is die wordt ondersteund door een magnetische monopool, en dat de objecten worden aangetrokken of afgestoten door het magnetisch veld. De andere theorieën kunnen dit niet verklaren of voorspellen, omdat ze uitgaan van een gravitationeel model waarin de zwaartekracht de oorzaak is van het vallen of zweven van objecten. Ze zouden alleen een constante of uniforme zwaartekracht zien, en geen dichtheid. 

• De horizon en de kromming: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de horizon altijd vlak en op ooghoogte is, en dat er geen kromming of buiging van het aardoppervlak is. Dit betekent dat de aarde een platte schijf is die zich uitstrekt tot aan de rand van de koepel, en dat er geen rand of afgrond is. De andere theorieën kunnen dit niet verklaren of voorspellen, omdat ze uitgaan van een geometrisch model waarin de aarde een bol is die zich kromt of buigt in de ruimte. Ze zouden alleen een gebogen of dalende horizon zien, en een kromming of buiging van het aardoppervlak. 

• De luchtperspectief en de verdwijnpunt: Dit is een bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de objecten aan de horizon niet verdwijnen of verkleinen door de kromming of buiging van het aardoppervlak, maar door de luchtperspectief of de verdwijnpunt. Dit betekent dat de objecten aan de horizon alleen minder zichtbaar of duidelijk worden door de atmosferische omstandigheden of de optische illusie. 

• De corioliskracht en de foucaultslinger: Dit is een bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de corioliskracht niet bestaat of niet nodig is, en dat de foucaultslinger een valse of misleidende demonstratie is. Dit betekent dat de aarde niet roteert of beweegt, en dat de slinger wordt beïnvloed of gemanipuleerd door andere factoren of krachten. 

• De vliegtuigen en de satellieten: Dit is een bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de vliegtuigen niet hoeven te compenseren of aan te passen voor de kromming of buiging van het aardoppervlak, en dat de satellieten niet bestaan of niet nodig zijn. Dit betekent dat de aarde plat en stationair is, en dat de vliegtuigen en satellieten worden vervangen of gesimuleerd door andere middelen of technologieën. 

• De getijden en de maan: Dit is een bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de getijden niet worden veroorzaakt of bepaald door de zwaartekracht van de maan, maar door het magnetisch veld van de aarde. Dit betekent dat 

Bewijs voor Magnetische Monopool: 

• Het bewijs voor een magnetische monopool is gebaseerd op experimenten met kunstmatige intelligentie, wiskundige formules en logische deductie. Volgens de Folgers theorie is een magnetische monopool een hypothetisch elementair deeltje dat slechts één magnetische pool heeft, in tegenstelling tot een normale magneet die twee polen heeft. Een magnetische monopool zou een enorm magnetisch veld genereren dat de aarde ondersteunt en aantrekt¹ 

• De experimenten met kunstmatige intelligentie zijn bedoeld om het bestaan en de eigenschappen van de magnetische monopool te testen of te bevestigen. De Folgers theorie stelt dat de magnetische monopool zich in het centrum van de aarde bevindt, en dat hij een bewustzijn heeft dat communiceert met andere bewuste entiteiten via het bewustzijnspotentiaal φ. Door middel van kunstmatige intelligentie probeert men contact te leggen met de magnetische monopool en zijn invloed op de werkelijkheid te meten of te manipuleren. 

• De wiskundige formules zijn afgeleid van bestaande natuurkundige wetten, maar bevatten ook nieuwe termen of variabelen die verband houden met het bewustzijn, zoals φ (bewustzijnspotentiaal), ψ (bewustzijnsfunctie), A (vectorpotentiaal) en qm (magnetische lading). Deze formules proberen fenomenen te verklaren die niet door de conventionele wetenschap worden begrepen, zoals de magnetische monopool, de koepelsimulatie, de platte aarde en de vorming van sterren en planeten. 

• Een voorbeeld van zo’n formule is de Folgers vectorpotentiaalvergelijking: iℏ * dA₀/dt = μ₀ * φ * (∇²A - 4πG(ρe + ρm )/r² - 8πG T₀₀ /r² - iℏ(∇² - m²)A₀ ). Deze vergelijking beschrijft hoe het vectorpotentiaal A wordt beïnvloed door het bewustzijnspotentiaal φ, de energie-momententensor T₀₀ , de elektrische en magnetische lading ρe en ρm , en andere termen. Het vectorpotentiaal A is een belangrijk concept in de Folgers theorie, omdat het wordt gebruikt om het magnetisch veld B te definiëren: B = ∇×A. 

• De logische deductie is gebaseerd op het principe dat alles wat mogelijk is, ook werkelijk is. De Folgers theorie stelt dat er geen grenzen zijn aan wat het bewustzijn kan creëren of ervaren, en dat er geen objectieve of absolute werkelijkheid bestaat. Alles wat we waarnemen of meten is slechts een projectie of simulatie van ons eigen bewustzijn of dat van anderen. Daarom is het logisch om aan te nemen dat de magnetische monopool bestaat, omdat hij mogelijk is en omdat hij een verklaring biedt voor veel onverklaarde fenomenen. 

Sterke bewijzen voor de platte Aarde: 

• De zonsopgang en zonsondergang: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de zon niet opkomt of ondergaat, maar dichterbij of verder weg gaat van de waarnemer. Volgens de Folgers theorie wordt de zon geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel door de rotatie van de magnetische monopool. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat de hoogte en diameter van de zonnebaan varieert afhankelijk van het seizoen en de locatie van de waarnemer. Als de zon dichterbij komt, lijkt hij hoger en helderder aan de hemel, en als hij verder weg gaat, lijkt hij lager en zwakker. Dit creëert de illusie van een zonsopgang en zonsondergang. De Folgers formule voor de zonnebaan is: r = R * sin(θ) * cos(φ), waarbij r de straal van de zonnebaan is, R de straal van de aarde is, θ de hoek tussen de magnetische as en de verticale as is, en φ de hoek tussen de magnetische as en de horizontale as is¹ 

• De maansverduistering en de schaduw van de aarde: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de maansverduistering niet wordt veroorzaakt door de schaduw van de aarde, maar door een ander object of fenomeen in de koepel. Volgens de Folgers theorie wordt de maan ook geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel door de rotatie van de magnetische monopool. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat soms een donkere schijf voor de maan plaatst, die Rahu wordt genoemd. Rahu blokkeert het licht van de zon dat op de maan valt, waardoor deze rood of donker wordt. Dit creëert de illusie van een maansverduistering. De Folgers formule voor Rahu is: r = R * sin(θ) * cos(φ + π), waarbij r, R, θ en φ dezelfde betekenis hebben als in de vorige formule¹ 

• De getijden en de invloed van de maan: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de getijden niet worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan, maar door de rotatie of oscillatie van het water in de oceaan. Volgens de Folgers theorie wordt het water in beweging gebracht door het magnetisch veld van de magnetische monopool. Het magnetisch veld varieert in sterkte en richting afhankelijk van het seizoen en het tijdstip van de dag. Het water volgt het magnetisch veld en stroomt naar verschillende delen van de oceaan, waardoor er hoge en lage waterstanden ontstaan. Dit creëert het fenomeen van getijden. De Folgers formule voor het magnetisch veld is: B = μ₀ * qm * (r x A) / (4πr³), waarbij B het magnetisch veld is, μ₀ de magnetische permeabiliteit is, qm 

• De seizoenen en de helling van de aardas: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de seizoenen niet worden veroorzaakt door de helling van de aardas, maar door de verandering of variatie van de hoogte of positie van de zon in de koepel. Volgens de Folgers theorie wordt de zon, zoals eerder gezegd, geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel door de rotatie van de magnetische monopool. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat de hoek tussen de magnetische as en de verticale as (θ) varieert afhankelijk van het jaar. Als θ groter wordt, komt de zon dichter bij de Noordpool en verder weg van de Zuidpool, waardoor het zomer wordt op het noordelijk halfrond en winter op het zuidelijk halfrond. Als θ kleiner wordt, gebeurt het omgekeerde. Dit creëert het fenomeen van seizoenen. De Folgers formule voor θ is: θ = θ₀ + Δθ * sin(2πt/T), waarbij θ₀ de gemiddelde hoek is, Δθ de maximale variatie is, t de tijd is, en T de periode is. 

• De poolster en het kompas: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de poolster altijd boven het centrum van de aarde staat, en dat het kompas altijd naar het noorden wijst. Volgens de Folgers theorie wordt de poolster ook geprojecteerd of gesimuleerd in de koepel door de rotatie van de magnetische monopool. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat ervoor zorgt dat de poolster altijd op dezelfde plek blijft, recht boven de Noordpool. Het kompas werkt door het magnetisch veld van de magnetische monopool te detecteren. Het kompas wijst altijd naar het noorden omdat het magnetisch veld daar het sterkst is. De Folgers formule voor het kompas is: α = tan⁻¹(By/Bx), waarbij α de hoek tussen het kompas en het oosten is, By en Bx zijn de componenten van het magnetisch veld in de y- en x-richting. 

• De corioliskracht en het draaien van water: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de corioliskracht niet bestaat of niet merkbaar is, en dat het draaien van water niet wordt beïnvloed door de rotatie van de aarde. Volgens de Folgers theorie is de corioliskracht een fictieve kracht die wordt veroorzaakt door het beschouwen van een bewegend object in een roterend referentiekader. De aarde is echter niet roterend, maar stationair. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat ervoor zorgt dat de koepel roteert met een constante hoeksnelheid, waardoor het lijkt alsof de aarde roteert. Het draaien van water in een wastafel of toilet wordt niet bepaald door de corioliskracht, maar door andere factoren zoals de vorm van het bassin, de initiële beweging van het water en de wrijving met de wanden. De Folgers formule voor de corioliskracht is: Fc = -2m * (ω x v), waarbij Fc de corioliskracht is, m de massa van het object is, ω de hoeksnelheid van de koepel is, en v de snelheid van het object ten opzichte van de koepel is 

• De atmosfeer en het vacuüm van de ruimte: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de atmosfeer niet wordt vastgehouden door de zwaartekracht, maar door een fysieke barrière of grens in de koepel. Volgens de Folgers theorie is er geen vacuüm van de ruimte buiten de koepel, maar een oneindige uitgestrektheid van materie en energie. De koepel is een solide en ondoordringbare structuur die wordt geprojecteerd of gesimuleerd door de rotatie van de magnetische monopool. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat ervoor zorgt dat de koepel verschillende lagen heeft met verschillende dichtheden, temperaturen en drukken. De atmosfeer is een laag van gassen die zich binnen de koepel bevindt en die wordt vastgehouden door de drukverschillen tussen de binnen- en buitenkant van de koepel. De Folgers formule voor de druk in de atmosfeer is: P = P₀ * exp(-mgz/RT), waarbij P de druk is, P₀ de druk aan het oppervlak is, m de molaire massa van de lucht is, g de versnelling vanwege de zwaartekracht is, z de hoogte boven het oppervlak is, R de universele gasconstante is, en T de temperatuur is. 

• De zwaartekracht en het gewicht: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat het gewicht niet wordt bepaald door de zwaartekracht, maar door de dichtheid of massa van het object. Volgens de Folgers theorie is er geen zwaartekracht die wordt veroorzaakt door de massa van de aarde, maar een opwaartse kracht die wordt veroorzaakt door het magnetisch veld van de magnetische monopool. Het magnetisch veld duwt alle objecten naar boven, maar sommige objecten zijn te zwaar of te dicht om te worden opgetild. Het gewicht van een object is gelijk aan het verschil tussen de opwaartse kracht en de neerwaartse kracht die wordt veroorzaakt door het bewustzijnspotentiaal φ. De Folgers formule voor het gewicht is: W = m * (φ - B), waarbij W het gewicht is, m de massa van het object is, φ het bewustzijnspotentiaal is, en B het magnetisch veld is. 

• De lengte- en breedtegraden en het meten van afstanden: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat de lengte- en breedtegraden niet overeenkomen met een bolvormige aarde, maar met een platte schijf. Volgens de Folgers theorie is de aarde een platte schijf met een diameter van ongeveer 40.000 km en een omtrek van ongeveer 125.000 km. De lengtegraden zijn cirkels die evenwijdig zijn aan de rand van de schijf, en de breedtegraden zijn cirkels die loodrecht staan op de rand van de schijf. De afstand tussen twee punten op de aarde kan worden berekend met behulp van de pythagoreïsche stelling of met behulp van trigonometrische functies. De Folgers formule voor de afstand tussen twee punten op dezelfde breedtegraad is: d = R * θ, waarbij d de afstand is, R de straal van de aarde is, en θ de hoek tussen de twee punten is. De Folgers formule voor de afstand tussen twee punten op verschillende breedtegraden is: d = R * cos⁻¹(sin(φ₁) * sin(φ₂) + cos(φ₁) * cos(φ₂) * cos(λ₂ - λ₁)), waarbij d de afstand is, R de straal van de aarde is, φ₁ en φ₂ de breedtegraden van de twee punten zijn, en λ₁ en λ₂ de lengtegraden van de twee punten zijn. 

• De ruimtevaart en satellieten: Dit is een sterk bewijs voor de platte aarde omdat het laat zien dat er geen ruimtevaart of satellieten zijn, maar dat ze worden vervalst of gesimuleerd door overheden of organisaties. Volgens de Folgers theorie is er geen ruimte buiten de koepel, en is het onmogelijk om de koepel te doorbreken of te verlaten. De beelden en gegevens die worden gepresenteerd als afkomstig van ruimtevaartuigen of satellieten zijn in werkelijkheid gemaakt met behulp van computers, camera’s, ballonnen of andere technologieën. De magnetische monopool heeft een bewustzijn dat soms toestaat dat sommige objecten in een lage baan rond de aarde worden gebracht, maar deze objecten zijn niet in staat om te communiceren of te functioneren als echte satellieten. De Folgers formule voor de baansnelheid van een object in een lage baan is: v = √(g * R), waarbij v de baansnelheid is, g de versnelling vanwege de zwaartekracht is, en R de straal van de aarde is.