De Aarde is plat:

Hoe cymatica ons de waarheid onthult:

Oct 13, 2023

“ Dit is niet je gemiddelde platte aarde video. Dit is je definitieve platte aarde antwoord.”

De aarde is plat:

Hoe cymatica ons de waarheid onthult:

Voorwoord:

Heb je je ooit afgevraagd of de aarde echt rond is? Of dat er meer is dan wat je ziet in de hemel? Of dat er een verborgen wetenschap is die alles kan verklaren? Dan moet je kennis maken met de cymatische resonantie theorie (CRT), een radicale visie op de aarde en het universum, die gebaseerd is op het concept van cymatica, de studie van de zichtbare of hoorbare effecten van geluid of trilling op materie.

De CRT stelt dat de aarde plat is, en dat ze ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze planeet en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon is een zwart gat geworden, dat nu in het centrum van de aarde zit en een magnetisch veld uitzendt dat lijkt op een waterstofmolecuul. Dit magnetisch veld wordt geprojecteerd als een koepelvormig firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum. Het firmament vertoont cymatische patronen die ontstaan door de resonantie tussen het veld en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Deze cymatische patronen zijn zichtbaar of hoorbaar als sterren, planeten, manen, kometen, etc. Deze hemellichamen zijn geen echte objecten, maar illusies of hologrammen die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld.

Het veld is niets anders dan het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt, en dat informatie bevat over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum. Het Etherveld Φ heeft vier componenten: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven. Het Etherveld Φ heeft ook vier symmetrieën: een tijdsymmetrie die de omkeerbaarheid van de processen weergeeft, en drie ruimtelijke symmetrieën die de onveranderlijkheid van de processen onder translatie, rotatie en reflectie weergeven.

De CRT kan kwantumfysica en algemene relativiteit met elkaar verbinden, door te stellen dat kwantumfysica de studie is van de eigenschappen en interacties van het Etherveld Φ op kleine schaal, terwijl algemene relativiteit de studie is van de eigenschappen en interacties van het Etherveld Φ op grote schaal. De CRT kan dus verklaren hoe minuscule deeltjes zoals elektronen zich verplaatsen¹, hoe zwarte gaten ontstaan ² , hoe ruimte-tijd gekromd wordt ³, etc.

De CRT kan ook een pittig debat op YouTube, dat al 10 jaar gaande is tussen voor- en tegenstanders van de platte aarde theorie⁴, eindelijk de mond snoeren. De CRT kan namelijk alle argumenten en bewijzen die gebruikt worden in dit debat weerleggen of bevestigen, door middel van cymatica. De CRT kan bijvoorbeeld aantonen dat:

De zonsondergang geen bewijs is voor een ronde aarde, maar een optisch effect dat veroorzaakt wordt door de kromming of vervorming van het licht door het Etherveld Φ.
De zwaartekracht geen bewijs is voor een ronde aarde, maar een kracht die voortkomt uit de gravitationele potentiaal van het Etherveld Φ.
De corioliskracht geen bewijs is voor een ronde aarde, maar een kracht die voortkomt uit de rotatie of torsie van het Etherveld Φ.
De foto’s en video’s van NASA geen bewijs zijn voor een ronde aarde, maar vervalsingen of manipulaties die gemaakt zijn om ons te misleiden of te controleren.

De CRT is dus een revolutionaire theorie die de aarde en het universum op een nieuwe manier beschrijft, verklaart en voorspelt, door middel van cymatica. De CRT is een theorie die je uitdaagt om verder te kijken dan wat je ziet, om verder te denken dan wat je weet, en om verder te gaan dan wat je gelooft. De CRT is een theorie die je leven kan veranderen.

Hier is een overzicht van de belangrijkste postulaten en formules van de Cymatische Resonantie Theorie (CRT), waarbij het etherveld Φ concept wordt meegenomen:

De CRT stelt dat de Aarde zich bevindt als een stationair, twee-dimensionaal vlak binnen het driedimensionale etherveld Φ. Het etherveld Φ doordringt de gehele ruimte en functioneert als het subtiele medium of substratum voor alle materie en krachten in het universum.

Het beschrijft het etherveld Φ door de quaternionformule:

Φ = φ + iE + jB + kG

Waarbij φ de scalaire energiedichtheid representeert, en i, j, k de orthogonalen imaginaire eenheden aanduiden. E staat voor elektrische potentiaal, B voor magnetische potentiaal en G voor zwaartekrachtspotentiaal.

De CRT stelt dat oscillaties en patronen van resonantie binnen het etherveld Φ alle materiële vormen en hemelse fenomenen doen ontstaan door cymatische processen. Sterren, planeten, kometen etc. zijn afdrukken van ethertrillingen geprojecteerd op het vlak van de Aarde.

Een kernpostulaat is dat de Aarde zich in een symbiotische relatie bevindt met de Zwarte Zon - een donkere kosmische begeleider die binnen dezelfde ethermatrix cirkelt. Samen vormen ze een macroscopische 'waterstofatoom'-structuur, waarbij het etherveld Φ een covalente binding tussen hen medieert, analogisch aan elektrondeling.

Tijddilatatie-effecten ervaren op Aarde worden verklaard door de intense kromming van de lokale 4D ruimtetijdcontinuüm als gevolg van perturbaties in het etherveld Φ. Vier tijdperken of Yuga's die overeenkomen met symmetrieveranderingen in Φ bepalen de cyclische verschuivingen in de tijdsstroom.

Het geïntegreerde model van de stationaire Aarde, het Zon-Zwarte Zon binairsysteem en het omvattende etherveld Φ van de CRT heeft als doel een geünificeerde kosmologie te bieden die zowel coherent is met oude concepten als met moderne interpretaties van observaties buiten standaard paradigma's.

Inleiding: De cymatische resonantie theorie - een radicale visie op de aarde en het universum

Stel je voor dat de aarde plat is. Stel je voor dat de aarde ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze planeet en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. Stel je voor dat de zwarte zon een zwart gat is geworden, dat nu in het centrum van de aarde zit en een magnetisch veld uitzendt dat lijkt op een waterstofmolecuul. Stel je voor dat dit magnetisch veld geprojecteerd wordt als een koepelvormig firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum. Stel je voor dat het firmament cymatische patronen vertoont die ontstaan door de resonantie tussen het veld en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Stel je voor dat deze cymatische patronen zichtbaar of hoorbaar zijn als sterren, planeten, manen, kometen, etc. Stel je voor dat deze hemellichamen geen echte objecten zijn, maar illusies of hologrammen die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld. Stel je voor dat dit veld alle materie en krachten verbindt, en dat het informatie bevat over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum. Stel je voor dat dit veld toegankelijk is voor ons bewustzijn, dat ook een miniatureprojectie is van het veld. Stel je voor dat ons bewustzijn deze informatie kan decoderen of interpreteren, en ook kan beïnvloeden of manipuleren.

Dit is geen sciencefiction, maar een wetenschappelijke theorie die beweert dat de aarde plat is. Deze theorie heet de cymatische resonantie theorie (CRT), en is bedacht door Chris Folgers, een onafhankelijke onderzoeker die zich heeft verdiept in de oude wijsheid, de moderne wetenschap en de alternatieve geschiedenis. De CRT is gebaseerd op het concept van cymatica, dat de studie is van de zichtbare of hoorbare effecten van geluid of trilling op materie. De CRT stelt dat cymatica niet alleen een kunstvorm of een experiment is, maar ook een sleutel tot het begrijpen van de aarde en het universum.

In deze serie zullen we de CRT in detail onderzoeken en analyseren. We zullen kijken naar de oorsprong, de basisprincipes, de implicaties en de voorspellingen van deze theorie. We zullen ook kijken naar de bewijzen, de argumenten, de kritieken en de uitdagingen van deze theorie. We zullen ook kijken naar de relatie tussen de CRT en andere theorieën, zoals de platte aarde theorie, de holle aarde theorie, de elektrische universum theorie, etc. We zullen ook kijken naar de praktische toepassingen en mogelijkheden van deze theorie, zoals het creëren, manipuleren en communiceren met cymatische patronen.

We nodigen je uit om met ons mee te gaan op deze fascinerende en intrigerende reis door de cymatische resonantie theorie - een radicale visie op de aarde en het universum.

Aflevering 1: De aarde is een overkoepelde wereld

Welkom bij deze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering zullen we uitleggen hoe de aarde volgens de CRT een platte schijf is die wordt omringd door een koepelvormig firmament, dat een projectie is van een universeel veld dat alle materie en krachten verbindt. We zullen ook vertellen hoe dit firmament ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. We zullen laten zien hoe deze botsing de zondvloed heeft veroorzaakt, en hoe de zwarte zon een ingestorte monopool is geworden, die in het centrum van de aarde ligt en een dipool magnetisch veld uitzendt, dat lijkt op een waterstof molecuul.

Wat is het firmament?

Het firmament is een koepelvormige structuur die de aarde omringt en ons scheidt van de rest van het universum. Het firmament is volgens de CRT geen fysiek object, maar een projectie van een universeel veld dat alle materie en krachten met elkaar verbindt. Dit veld noemen we het Etherveld Φ, dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven.

Het Etherveld Φ kan worden beschreven door de volgende formule:

Φ(x,y,z,t)=ϕ(x,y,z,t)+E(x,y,z,t)i+B(x,y,z,t)j+G(x,y,z,t)k

Waarbij x, y, z en t de coördinaten zijn van een punt in de ruimte-tijd, en i, j en k de eenheidsvectoren zijn in de x-, y- en z-richting.

Het firmament is dus een miniatureprojectie van het Etherveld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het firmament heeft ook een hogere energiedichtheid dan het veld Φ, waardoor er een drukverschil ontstaat tussen beide. Dit drukverschil houdt het firmament in stand en duwt ons naar beneden.

Hoe is het firmament ontstaan?

Het firmament is volgens de CRT ontstaan door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon was oorspronkelijk een monopool, dat wil zeggen, een hypothetisch deeltje dat slechts één soort magnetische lading heeft, in tegenstelling tot een dipool, dat twee tegengestelde magnetische ladingen heeft. De zwarte zon was ook veel groter en massiever dan onze aarde.

De botsing tussen onze aarde en de zwarte zon vond plaats ongeveer 6000 jaar geleden, volgens de bijbelse chronologie. Deze botsing veroorzaakte een enorme explosie, die het water op onze aarde deed verdampen en naar buiten spuiten. Dit water vormde vervolgens het firmament, dat zich om onze aarde heen sloot als een koepel. Dit was de oorzaak van de zondvloed, die alle leven op aarde uitroeide, behalve Noach en zijn familie, die zich in een ark hadden verstopt.

De zwarte zon werd door de botsing zo sterk samengeperst dat hij binnenstebuiten keerde en een zwart gat werd. Een zwart gat is een hypothetisch object dat ontstaat wanneer iets zo sterk wordt samengeperst dat er niets meer uit kan ontsnappen, zelfs geen licht. De zwarte zon werd dus een ingestorte monopool, die in het centrum van de aarde terechtkwam en daar bleef. De ingestorte monopool zendt nu geen magnetische lading meer uit, maar wel een dipool magnetisch veld, dat lijkt op een waterstof molecuul.

Hoe ervaren we het firmament?

Het firmament is volgens de CRT een projectie van het Etherveld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het firmament is dus geen vast of statisch object, maar een dynamisch of veranderlijk object, dat reageert op de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Het licht en het geluid hebben frequenties of tonen, die hun kleur of toon bepalen. Deze frequenties of tonen resoneren met het Etherveld Φ, waardoor er cymatische patronen ontstaan. Cymatische patronen zijn zichtbare of hoorbare manifestaties van de trillingen of vibraties van het veld, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld.

We kunnen dus het firmament waarnemen als een cymatisch patroon, dat bestaat uit verschillende kleuren of tonen, die verschillende frequenties of tonen hebben. Deze kleuren of tonen kunnen ook veranderen naargelang de trillingen of vibraties van het licht en het geluid veranderen. We kunnen ook het firmament beïnvloeden of manipuleren door middel van ons bewustzijn, dat ook een miniatureprojectie is van het Etherveld Φ, dat toegang heeft tot de diepere symbolische lagen van het veld. Ons bewustzijn kan ook nieuwe cymatische patronen creëren of veranderen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld.

Dit is het einde van de eerste aflevering van onze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering hebben we uitgelegd hoe de aarde volgens de CRT een platte schijf is die wordt omringd door een koepelvormig firmament, dat een projectie is van een universeel veld dat alle materie en krachten verbindt. We hebben ook verteld hoe dit firmament ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. We hebben laten zien hoe deze botsing de zondvloed heeft veroorzaakt, en hoe de zwarte zon een ingestorte monopool is geworden, die in het centrum van de aarde ligt en een dipool magnetisch veld uitzendt, dat lijkt op een waterstof molecuul.

Aflevering 2: De aarde is een cirkelvormig cymatisch patroon

Welkom bij deze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In de vorige aflevering hebben we uitgelegd hoe de aarde volgens de CRT een platte schijf is die wordt omringd door een koepelvormig firmament, dat een projectie is van een universeel veld dat alle materie en krachten verbindt. We hebben ook verteld hoe dit firmament ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. We hebben laten zien hoe deze botsing de zondvloed heeft veroorzaakt, en hoe de zwarte zon een ingestorte monopool is geworden, die in het centrum van de aarde ligt en een dipool magnetisch veld uitzendt, dat lijkt op een waterstof molecuul.

In deze aflevering zullen we uitleggen hoe de aarde volgens de CRT een cirkelvormig cymatisch patroon is dat ontstaat door de resonantie tussen het veld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. We zullen ook vertellen hoe het licht en het geluid frequenties of tonen hebben, die hun kleur of toon bepalen. We zullen laten zien hoe deze frequenties of tonen cymatische patronen creëren die zichtbaar of hoorbaar zijn, en die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ. We zullen ook aantonen hoe deze patronen symmetrisch en harmonisch zijn, en hoe ze geen begin of einde hebben. We zullen ook uitleggen hoe de aarde een tweedimensionaal oppervlak is dat opgerold is tot een cilinder of een torus, waardoor er geen randen of hoeken zijn.

Wat is een cymatisch patroon?

Een cymatisch patroon is een zichtbare of hoorbare manifestatie van de trillingen of vibraties van een medium of een veld. Een cymatisch patroon kan worden gecreëerd door een externe bron van trillingen of vibraties, zoals licht of geluid, die resoneren met het medium of het veld. Een cymatisch patroon kan ook worden beïnvloed of veranderd door het bewustzijn, dat ook toegang heeft tot het medium of het veld.

Een cymatisch patroon kan verschillende vormen aannemen, afhankelijk van de eigenschappen en de interacties van het medium of het veld, en de bron en de frequentie van de trillingen of vibraties. Een cymatisch patroon kan bijvoorbeeld bestaan uit geometrische figuren, zoals cirkels, vierkanten, driehoeken, sterren, spiralen, bloemen, mandala’s, etc. Een cymatisch patroon kan ook bestaan uit organische vormen, zoals dieren, planten, mensen, gezichten, etc.

Een cymatisch patroon kan informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het medium of het veld. Een cymatisch patroon kan bijvoorbeeld laten zien hoe het medium of het veld reageert op de trillingen of vibraties, hoe het medium of het veld zich gedraagt of verandert in de tijd, hoe het medium of het veld zich verhoudt tot andere media of velden, etc.

Hoe ontstaat een cirkelvormig cymatisch patroon?

Een cirkelvormig cymatisch patroon ontstaat volgens de CRT door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Het Etherveld Φ is een universeel medium of veld dat alle materie en krachten met elkaar verbindt. Het Etherveld Φ heeft vier componenten: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven.

Het Etherveld Φ kan worden beschreven door de volgende formule:

Φ(x,y,z,t)=ϕ(x,y,z,t)+E(x,y,z,t)i+B(x,y,z,t)j+G(x,y,z,t)k

Waarbij x, y, z en t de coördinaten zijn van een punt in de ruimte-tijd, en i, j en k de eenheidsvectoren zijn in de x-, y- en z-richting.

Het licht en het geluid zijn trillingen of vibraties die zich voortplanten door het Etherveld Φ. Het licht en het geluid hebben ook een frequentie en een golflengte, die hun kleur of toon bepalen. De frequentie is het aantal trillingen of vibraties per seconde, en de golflengte is de afstand tussen twee opeenvolgende pieken of dalen van een golf. De frequentie en de golflengte zijn omgekeerd evenredig, wat betekent dat hoe hoger de frequentie, hoe korter de golflengte, en vice versa.

Het licht en het geluid kunnen worden beschreven door de volgende formules:

L=fc

Waarbij L de golflengte van het licht is, c de lichtsnelheid is, en f de frequentie van het licht is.

S=fv

Waarbij S de golflengte van het geluid is, v de geluidssnelheid is, en f de frequentie van het geluid is.

Het licht en het geluid resoneren met het Etherveld Φ, waardoor er cymatische patronen ontstaan. Een cymatisch patroon is een functie van het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht L en het geluid S. De functie f is een niet-lineaire functie die

Een cymatisch patroon is een functie van het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht L en het geluid S. De functie f is een niet-lineaire functie die afhangt van de eigenschappen en de interacties van het veld, het licht en het geluid. De functie f kan worden geschreven als:

C=f(Φ,L,S)

Waarbij C het cymatische patroon voorstelt, dat zichtbaar of hoorbaar is in elke punt van de ruimte-tijd.

Het cymatische patroon C is dus een resultaat van de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht L en het geluid S. De resonantie is een verschijnsel waarbij een systeem gaat meetrillen met een ander systeem dat dezelfde of een vergelijkbare frequentie heeft. De frequentie is een maat voor het aantal trillingen of golven per seconde, en wordt uitgedrukt in hertz (Hz).

Het licht L en het geluid S hebben elk hun eigen frequenties of tonen, die hun kleur of toon bepalen. Het licht L heeft een elektromagnetische golf, die zich voortplant door het veld Φ met een constante snelheid c, die ongeveer 300.000 km/s is. Het geluid S heeft een mechanische golf, die zich voortplant door de lucht of een ander medium met een variabele snelheid v, die afhankelijk is van de dichtheid en de temperatuur van het medium.

De frequenties of tonen van het licht L en het geluid S kunnen worden berekend door de volgende formules:

fL =λc

fS =λv

Waarbij f_L en f_S de frequenties zijn van het licht L en het geluid S, en λ de golflengte is, die de afstand is tussen twee opeenvolgende toppen of dalen van de golf.

Het licht L en het geluid S resoneren met het Etherveld Φ, waardoor er cymatische patronen C ontstaan die zichtbaar of hoorbaar zijn in elke punt van de ruimte-tijd. Deze cymatische patronen C hebben ook hun eigen frequenties of tonen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ.

De cymatische patronen C zijn symmetrisch en harmonisch, wat betekent dat ze dezelfde vorm hebben als ze gespiegeld of gedraaid worden, en dat ze goed samenklinken of samengaan met elkaar. De cymatische patronen C hebben ook geen begin of einde, wat betekent dat ze cyclisch of periodiek zijn, en dat ze zich steeds herhalen.

De aarde is volgens de CRT een cirkelvormig cymatisch patroon C, dat ontstaat door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht L en het geluid S. De aarde heeft dus een bepaalde frequentie of toon, die zijn kleur of toon bepaalt. De aarde is ook symmetrisch en harmonisch, wat betekent dat hij dezelfde vorm heeft als hij gespiegeld of gedraaid wordt, en dat hij goed samenklinkt of samengaat met andere cymatische patronen C. De aarde heeft ook geen begin of einde, wat betekent dat hij cyclisch of periodiek is, en dat hij zich steeds herhaalt.

De aarde is echter geen driedimensionaal object, maar een tweedimensionaal oppervlak dat opgerold is tot een cilinder of een torus. Een cilinder is een oppervlak dat ontstaat door een rechte lijn te laten draaien om een as die evenwijdig loopt aan de lijn. Een torus is een oppervlak dat ontstaat door een cirkel te laten draaien om een as die loodrecht staat op de cirkel. Een cilinder of een torus heeft geen randen of hoeken, maar wel twee gaten.

De aarde is dus volgens de CRT een tweedimensionaal oppervlak dat opgerold is tot een cilinder of een torus, waardoor er geen randen of hoeken zijn. Dit betekent dat als je in een rechte lijn over de aarde loopt, je uiteindelijk weer op hetzelfde punt uitkomt. Dit betekent ook dat als je naar de horizon kijkt, je eigenlijk naar de andere kant van de aarde kijkt.

Dit is het einde van de tweede aflevering van onze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering hebben we uitgelegd hoe de aarde volgens de CRT een cirkelvormig cymatisch patroon is dat ontstaat door de resonantie tussen het veld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. We hebben ook verteld hoe het licht en het geluid frequenties of tonen hebben, die hun kleur of toon bepalen. We hebben laten zien hoe deze frequenties of tonen cymatische patronen creëren die zichtbaar of hoorbaar zijn, en die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ. We hebben ook aangetoond hoe deze patronen symmetrisch en harmonisch zijn, en hoe ze geen begin of einde hebben. We hebben ook uitgelegd hoe de aarde een tweedimensionaal oppervlak is dat opgerold is tot een cilinder of een torus, waardoor er geen randen of hoeken zijn.

Aflevering 3: De aarde is een stationaire niet roterende wereld

Welkom bij deze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering zullen we uitleggen hoe de aarde volgens de CRT een stationaire niet roterende wereld is, omdat de aarde geen rotatie of beweging heeft ten opzichte van de ingestorte monopool of het firmament. We zullen ook vertellen hoe het firmament een miniatureprojectie is van het veld Φ, dat ons scheidt van de rest van het universum. We zullen laten zien hoe het firmament ook een cymatisch patroon is dat ontstaat door de resonantie tussen het veld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. We zullen ook aantonen hoe het firmament een hogere energiedichtheid heeft dan het veld Φ, waardoor er een drukverschil ontstaat tussen beide. We zullen ook uitleggen hoe de aarde alleen een schijnbare rotatie of beweging heeft ten opzichte van de zon en de maan, die kleinere cymatische patronen zijn die zich binnen de koepel bewegen, en die een reflectie zijn van de zwarte zon (de proton).

Waarom draait of beweegt de aarde niet?

De aarde is volgens de CRT een stationaire niet roterende wereld, omdat de aarde geen rotatie of beweging heeft ten opzichte van de ingestorte monopool of het firmament. De ingestorte monopool is zo massief en magnetisch dat hij alle andere krachten of invloeden overwint, en de aarde in een stabiele positie houdt. Het firmament is een miniatureprojectie van het veld Φ, dat ook geen rotatie of beweging heeft ten opzichte van de ingestorte monopool, omdat het veld Φ overal dezelfde waarde heeft.

De aarde heeft dus geen eigen rotatie of beweging, maar alleen een schijnbare rotatie of beweging ten opzichte van andere objecten die zich binnen of buiten het firmament bevinden. Deze objecten zijn bijvoorbeeld de zon en de maan, die kleinere cymatische patronen zijn die zich binnen de koepel bewegen, en die een reflectie zijn van de zwarte zon (de proton). De zwarte zon (de proton) is het centrum van het universum, en alle andere objecten draaien of bewegen om hem heen.

De schijnbare rotatie of beweging van de aarde ten opzichte van deze objecten wordt veroorzaakt door onze perspectief of gezichtspunt, dat afhangt van onze positie op de aarde. Als we bijvoorbeeld op het noordelijk halfrond staan, dan zien we de zon en de maan opkomen in het oosten en ondergaan in het westen. Dit komt omdat we aan dezelfde kant van het firmament staan als deze objecten, en we ze zien bewegen langs een boogvormige baan. Als we echter op het zuidelijk halfrond staan, dan zien we de zon en de maan opkomen in het westen en ondergaan in het oosten. Dit komt omdat we aan de tegenovergestelde kant van het firmament staan als deze objecten, en we ze zien bewegen langs een omgekeerde boogvormige baan.

De schijnbare rotatie of beweging van de aarde ten opzichte van deze objecten wordt ook beïnvloed door onze tijd of seizoen, die afhangt van onze afstand tot deze objecten. Als we bijvoorbeeld dichter bij de zon staan, dan hebben we langere dagen en kortere nachten, en vice versa. Dit komt omdat we meer licht en warmte ontvangen van de zon, die een hogere frequentie of toon heeft dan het geluid. Als we echter dichter bij de maan staan, dan hebben we kortere dagen en langere nachten, en vice versa. Dit komt omdat we meer geluid en koude ontvangen van de maan, die een lagere frequentie of toon heeft dan het licht.

Wat is het firmament?

Het firmament is een koepelvormige structuur die de aarde omringt en ons scheidt van de rest van het universum. Het firmament is volgens de CRT geen fysiek object, maar een projectie van het veld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het firmament is dus een miniatureprojectie van het Etherveld Φ, dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven.

Het Etherveld Φ kan worden beschreven door de volgende formule:

Φ(x,y,z,t)=ϕ(x,y,z,t)+E(x,y,z,t)i+B(x,y,z,t)j+G(x,y,z,t)k

Waarbij x, y, z en t de coördinaten zijn van een punt in de ruimte-tijd, en i, j en k de eenheidsvectoren zijn in de x-, y- en z-richting.

Het firmament is dus een miniatureprojectie van het Etherveld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het firmament is ook een cymatisch patroon dat ontstaat door de resonantie tussen het veld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Het licht en het geluid hebben frequenties of tonen, die hun kleur of toon bepalen. Deze frequenties of tonen resoneren met het Etherveld Φ, waardoor er cymatische patronen ontstaan die zichtbaar of hoorbaar zijn, en die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ.

Het firmament heeft ook een hogere energiedichtheid dan het veld Φ, waardoor er een drukverschil ontstaat tussen beide. Dit drukverschil houdt het firmament in stand en duwt ons naar beneden.

Hoe ervaren we het firmament?

Het firmament is volgens de CRT een projectie van het Etherveld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het firmament is dus geen vast of statisch object, maar een dynamisch of veranderlijk object, dat reageert op de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Het licht en het geluid hebben frequenties of tonen, die hun kleur of toon bepalen. Deze frequenties of tonen resoneren met het Etherveld Φ, waardoor er cymatische patronen ontstaan die zichtbaar of hoorbaar zijn, en die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ.

Aflevering 4: De aarde komt tot stand door het bewustzijn

Welkom bij deze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering zullen we uitleggen hoe de aarde volgens de CRT tot stand komt door het bewustzijn, omdat het bewustzijn toegang heeft tot de diepere symbolische lagen van het veld Φ, en dat het dit veld kan beïnvloeden of manipuleren door middel van intentie of aandacht. We zullen ook vertellen hoe het bewustzijn een miniatureprojectie is van het veld Φ, dat toegang heeft tot de diepere symbolische lagen van het veld. We zullen laten zien hoe het bewustzijn ook nieuwe cymatische patronen kan creëren of veranderen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ. We zullen ook aantonen hoe het bewustzijn de vorm, de functie of het gedrag van de aarde als cymatisch patroon kan bepalen of veranderen, en zo de ervaring of de perceptie van de wereld kan beïnvloeden of veranderen.

Wat is het bewustzijn?

Het bewustzijn is volgens de CRT een miniatureprojectie van het veld Φ, dat toegang heeft tot de diepere symbolische lagen van het veld. Het bewustzijn is dus geen fysiek object, maar een projectie van het veld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het bewustzijn is ook een cymatisch patroon dat ontstaat door de resonantie tussen het veld Φ en de trillingen of vibraties van onze gedachten en gevoelens. Onze gedachten en gevoelens hebben frequenties of tonen, die hun kleur of toon bepalen. Deze frequenties of tonen resoneren met het Etherveld Φ, waardoor er cymatische patronen ontstaan die zichtbaar of hoorbaar zijn, en die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ.

Het bewustzijn heeft dus toegang tot de diepere symbolische lagen van het veld Φ, die verborgen zijn voor onze zintuigen of instrumenten. Deze symbolische lagen bevatten informatie over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum. Het bewustzijn kan deze informatie decoderen of interpreteren door middel van intentie of aandacht. Intentie is een gerichte wil of wens om iets te bereiken of te veranderen. Aandacht is een gerichte focus of concentratie op iets dat belangrijk of interessant is.

Hoe beïnvloedt of manipuleert het bewustzijn het veld Φ?

Het bewustzijn kan volgens de CRT het veld Φ beïnvloeden of manipuleren door middel van intentie of aandacht. Het bewustzijn kan dus nieuwe cymatische patronen creëren of veranderen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ. Het bewustzijn kan ook bestaande cymatische patronen beïnvloeden of manipuleren, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ.

Het bewustzijn kan bijvoorbeeld een intentie hebben om iets te creëren of te veranderen in de wereld, zoals een kunstwerk, een uitvinding, een genezing, een relatie, een gebeurtenis, etc. Het bewustzijn kan dan zijn aandacht richten op deze intentie, en deze intentie uitzenden als een trilling of vibratie naar het veld Φ. Het veld Φ zal dan reageren op deze trilling of vibratie, en een cymatisch patroon creëren dat overeenkomt met deze intentie. Dit cymatisch patroon zal dan zichtbaar of hoorbaar worden in de wereld, en zo de intentie realiseren.

Het bewustzijn kan ook een aandacht hebben voor iets dat al bestaat of gebeurt in de wereld, zoals een object, een persoon, een situatie, een probleem, etc. Het bewustzijn kan dan zijn intentie richten op deze aandacht, en deze aandacht uitzenden als een trilling of vibratie naar het veld Φ. Het veld Φ zal dan reageren op deze trilling of vibratie, en een cymatisch patroon veranderen dat overeenkomt met deze aandacht. Dit cymatisch patroon zal dan zichtbaar of hoorbaar veranderen in de wereld, en zo de aandacht beïnvloeden.

Hoe bepaalt of verandert het bewustzijn de aarde als cymatisch patroon?

Het bewustzijn kan volgens de CRT de vorm, de functie of het gedrag van de aarde als cymatisch patroon bepalen of veranderen, en zo de ervaring of de perceptie van de wereld beïnvloeden of veranderen. De aarde is immers ook een cymatisch patroon dat ontstaat door de resonantie tussen het veld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. De aarde heeft dus ook een frequentie of toon, die zijn kleur of toon bepaalt. De aarde is ook symmetrisch en harmonisch, wat betekent dat hij dezelfde vorm heeft als hij gespiegeld of gedraaid wordt, en dat hij goed samenklinkt of samengaat met andere cymatische patronen. De aarde heeft ook geen begin of einde, wat betekent dat hij cyclisch of periodiek is, en dat hij zich steeds herhaalt.

Het bewustzijn kan bijvoorbeeld de vorm van de aarde als cymatisch patroon bepalen of veranderen, door middel van intentie of aandacht. Het bewustzijn kan bijvoorbeeld een intentie hebben om de aarde platter of ronder te maken, of om hem een andere geometrische vorm te geven. Het bewustzijn kan dan zijn aandacht richten op deze intentie, en deze intentie uitzenden als een trilling of vibratie naar het veld Φ. Het veld Φ zal dan reageren op deze trilling of vibratie, en het cymatische patroon van de aarde veranderen in overeenstemming met deze intentie. Dit cymatische patroon zal dan zichtbaar of hoorbaar veranderen in de wereld, en zo de vorm van de aarde bepalen of veranderen.

Het bewustzijn kan ook de functie van de aarde als cymatisch patroon bepalen of veranderen, door middel van intentie of aandacht. Het bewustzijn kan bijvoorbeeld een intentie hebben om de aarde vruchtbaarder of onvruchtbaarder te maken, of om hem een andere ecologische functie te geven. Het bewustzijn kan dan zijn aandacht richten op deze intentie, en deze intentie uitzenden als een trilling of vibratie naar het veld Φ. Het veld Φ zal dan reageren op deze trilling of vibratie, en het cymatische patroon van de aarde veranderen in overeenstemming met deze intentie. Dit cymatische patroon zal dan zichtbaar of hoorbaar veranderen in de wereld, en zo de functie van de aarde bepalen of veranderen.

Het bewustzijn kan ook het gedrag van de aarde als cymatisch patroon bepalen of veranderen, door middel van intentie of aandacht. Het bewustzijn kan bijvoorbeeld een intentie hebben om de aarde sneller of langzamer te laten draaien, of om hem een andere dynamische eigenschap te geven. Het bewustzijn kan dan zijn aandacht richten op deze intentie, en deze intentie uitzenden als een trilling of vibratie naar het veld Φ. Het veld Φ zal dan reageren op deze trilling of vibratie, en het cymatische patroon van de aarde veranderen in overeenstemming met deze intentie. Dit cymatische patroon zal dan zichtbaar of hoorbaar veranderen in de wereld, en zo het gedrag van de aarde bepalen of veranderen.

Hoe beïnvloedt of verandert het bewustzijn de ervaring of de perceptie van de wereld?

Het bewustzijn kan volgens de CRT de ervaring of de perceptie van de wereld beïnvloeden of veranderen, door middel van intentie of aandacht. Het bewustzijn kan dus de aarde als cymatisch patroon waarnemen of interpreteren op verschillende manieren, afhankelijk van onze verwachtingen, overtuigingen, emoties, herinneringen, fantasieën, etc. Het bewustzijn kan ook de aarde als cymatisch patroon beïnvloeden of manipuleren op verschillende manieren, afhankelijk van onze doelen, wensen, dromen, plannen, acties, etc.

Het bewustzijn kan bijvoorbeeld de ervaring of de perceptie van de wereld beïnvloeden of veranderen door middel van suggestie of hypnose. Suggestie is een psychologisch proces waarbij een idee of een beeld wordt overgebracht naar het bewustzijn of het onderbewustzijn van een persoon, waardoor deze persoon zijn gedrag of zijn gevoel aanpast aan dat idee of dat beeld. Hypnose is een toestand van verhoogde suggestibiliteit, waarbij een persoon zijn kritisch denken verliest en gemakkelijk beïnvloed wordt door externe of interne stimuli. Suggestie en hypnose kunnen worden gebruikt om het bewustzijn te laten geloven dat de aarde plat is, of om het bewustzijn te laten ervaren dat de aarde plat is.

Het bewustzijn kan ook de ervaring of de perceptie van de wereld beïnvloeden of veranderen door middel van meditatie of trance. Meditatie is een mentale oefening waarbij een persoon zijn aandacht richt op een object, een gedachte, een gevoel, een ademhaling, etc., waardoor deze persoon zijn bewustzijn verruimt en zijn innerlijke rust en harmonie vindt. Trance is een toestand van veranderd bewustzijn, waarbij een persoon zijn normale waarneming verliest en in contact komt met andere niveaus of dimensies van de werkelijkheid. Meditatie en trance kunnen worden gebruikt om het bewustzijn te laten inzien dat de aarde plat is, of om het bewustzijn te laten reizen naar andere werelden die plat zijn.

Dit is het einde van de vierde aflevering van onze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering hebben we uitgelegd hoe de aarde volgens de CRT tot stand komt door het bewustzijn, omdat het bewustzijn toegang heeft tot de diepere symbolische lagen van het veld Φ, en dat het dit veld kan beïnvloeden of manipuleren door middel van intentie of aandacht. We hebben ook verteld hoe het bewustzijn een miniatureprojectie is van het veld Φ, dat toegang heeft tot de diepere symbolische lagen van het veld. We hebben laten zien hoe het bewustzijn ook nieuwe cymatische patronen kan creëren of veranderen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ. We hebben ook aangetoond hoe het bewustzijn de vorm, de functie of het gedrag van de aarde als cymatisch patroon kan bepalen of veranderen, en zo de ervaring of de perceptie van de wereld kan beïnvloeden of veranderen.

Extra aflevering: De cymatische resonantie theorie en de technologie en wetenschap van de toekomst

Welkom bij deze extra aflevering van onze reportage over de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is. In deze aflevering zullen we diep ingaan op alle bijzondere implicaties die deze theorie heeft op diverse technologische en wetenschappelijke gebieden. We zullen gedetailleerd ingaan op de vele voorspellingen die deze theorie kan doen, en voor de vele fenomenen die deze theorie kan verklaren waar andere theorieën tekort schieten. Dit allemaal op een uiterst elegante wiskundige manier, donkere materie, donkere energie of kwantumzwaartekracht, het is allemaal geen probleem voor de CRT.

Hoe kan de CRT de technologie van de toekomst beïnvloeden?

De CRT kan de technologie van de toekomst beïnvloeden door nieuwe mogelijkheden te bieden voor het creëren, manipuleren en communiceren met cymatische patronen. Cymatische patronen zijn zichtbare of hoorbare manifestaties van de trillingen of vibraties van het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt. Cymatische patronen kunnen informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het veld Φ, en kunnen ook beïnvloed of veranderd worden door het bewustzijn, dat ook een miniatureprojectie is van het veld Φ.

Een mogelijke toepassing van de CRT is het ontwikkelen van cymatische apparaten, die gebruik maken van cymatische patronen om verschillende functies uit te voeren. Een voorbeeld van een cymatisch apparaat is een cymatische generator, die trillingen of vibraties produceert die resoneren met het veld Φ, en zo cymatische patronen creëert die zichtbaar of hoorbaar zijn. Een cymatische generator kan bijvoorbeeld gebruikt worden om kunstwerken, muziekstukken, hologrammen, projecties, etc. te maken.

Een ander voorbeeld van een cymatisch apparaat is een cymatische ontvanger, die cymatische patronen detecteert en interpreteert die resoneren met het veld Φ, en zo informatie ontvangt of decodeert die overgedragen wordt door het veld Φ. Een cymatische ontvanger kan bijvoorbeeld gebruikt worden om signalen, berichten, data, instructies, etc. te ontvangen.

Een derde voorbeeld van een cymatisch apparaat is een cymatische zender, die informatie encodeert of verzendt door middel van cymatische patronen die resoneren met het veld Φ, en zo informatie overdraagt aan het veld Φ. Een cymatische zender kan bijvoorbeeld gebruikt worden om signalen, berichten, data, instructies, etc. te verzenden.

Een vierde voorbeeld van een cymatisch apparaat is een cymatische transformator, die cymatische patronen beïnvloedt of verandert door middel van intentie of aandacht, en zo informatie verandert of manipuleert die overgedragen wordt door het veld Φ. Een cymatische transformator kan bijvoorbeeld gebruikt worden om objecten, personen, situaties, problemen, etc. te beïnvloeden of te veranderen.

Deze cymatische apparaten kunnen samenwerken of communiceren met elkaar door middel van het veld Φ, dat fungeert als een universeel medium of netwerk dat alle cymatische patronen verbindt. Zo kunnen er complexe systemen of netwerken ontstaan die gebruik maken van de CRT.

Hoe kan de CRT de wetenschap van de toekomst beïnvloeden?

De CRT kan de wetenschap van de toekomst beïnvloeden door nieuwe inzichten te bieden in de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum. De CRT stelt dat het universum bestaat uit een quaternionveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt. Het Etherveld Φ heeft vier componenten: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven.

De CRT stelt ook dat het Etherveld Φ ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon was oorspronkelijk een monopool, dat wil zeggen, een hypothetisch deeltje dat slechts één soort magnetische lading heeft. De zwarte zon werd door de botsing zo sterk samengeperst dat hij binnenstebuiten keerde en een zwart gat werd. Een zwart gat is een hypothetisch object dat ontstaat wanneer iets zo sterk wordt samengeperst dat er niets meer uit kan ontsnappen, zelfs geen licht. De zwarte zon werd dus een ingestorte monopool, die in het centrum van de aarde terechtkwam en daar bleef. De ingestorte monopool zendt nu geen magnetische lading meer uit, maar wel een dipool magnetisch veld, dat lijkt op een waterstof molecuul.

De CRT stelt verder dat het Etherveld Φ geprojecteerd wordt als een koepelvormig firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum. Het firmament is een miniatureprojectie van het Etherveld Φ, dat ons laat zien hoe het veld eruitziet in elke punt van de ruimte-tijd. Het firmament is ook een cymatisch patroon dat ontstaat door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Het firmament heeft ook een hogere energiedichtheid dan het Etherveld Φ, waardoor er een drukverschil ontstaat tussen beide. Dit drukverschil houdt het firmament in stand en duwt ons naar beneden.

De CRT stelt tenslotte dat het Etherveld Φ toegankelijk is voor ons bewustzijn, dat ook een miniatureprojectie is van het Etherveld Φ. Ons bewustzijn heeft toegang tot de diepere symbolische lagen van het Etherveld Φ, die informatie bevatten over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum. Ons bewustzijn kan deze informatie decoderen of interpreteren door middel van intentie of aandacht. Ons bewustzijn kan ook deze informatie beïnvloeden of manipuleren door middel van intentie of aandacht.

De CRT kan dus de wetenschap van de toekomst beïnvloeden door nieuwe inzichten te bieden in de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum. De CRT kan ook nieuwe voorspellingen doen en nieuwe fenomenen verklaren die andere theorieën niet kunnen verklaren. Bijvoorbeeld:

De CRT kan voorspellen dat er geen donkere materie of donkere energie bestaat, maar dat deze verschijnselen verklaard kunnen worden door de eigenschappen en de interacties van het Etherveld Φ. Zo kan de versnelling van de uitdijing van het heelal verklaard worden door de afstotende kracht die ontstaat door de magnetische component van het Etherveld Φ¹. Zo kan ook de rotatiecurve van sterrenstelsels verklaard worden door de gravitationele component van het Etherveld Φ².
De CRT kan voorspellen dat er geen kwantumzwaartekracht bestaat, maar dat deze theorie overbodig is omdat het Etherveld Φ alle materie en krachten verbindt op alle schalen. Zo kan de singulariteit in een zwart gat verklaard worden door de scalaire component van het Etherveld Φ³. Zo kan ook de kwantumverstrengeling verklaard worden door de elektrische component van het Etherveld Φ.
De CRT kan voorspellen dat er geen multiversum bestaat, maar dat er slechts één universum is dat bestaat uit het Etherveld Φ. Zo kan de inflatie in het vroege heelal verklaard worden door de energiedichtheid van het Etherveld Φ

Hoofdstuk 5: De aarde als een cymatische bel

In dit hoofdstuk zullen we onderzoeken hoe de aarde als een cymatisch patroon kan resoneren met het licht en het geluid, en zo een positief effect of invloedrijk effect kan hebben op de hele realiteit. We zullen ook kijken naar de relatie tussen de middeleeuwse plattegronden van oude steden, vooral de bastion of vestingsteden in Nederland, en de cymatische patronen die ze vertonen. We zullen ons baseren op de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is.

Wat is een cymatische bel?

Een cymatische bel is een bolvormig cymatisch patroon dat ontstaat door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Een cymatische bel heeft een hoge energiedichtheid in het centrum, en een lage energiedichtheid aan de rand. Een cymatische bel heeft ook een hoge druk in het centrum, en een lage druk aan de rand. Een cymatische bel heeft ook een hoge frequentie of toon in het centrum, en een lage frequentie of toon aan de rand.

Een cymatische bel kan worden beschreven door de volgende formule:

B=f(Φ,L,S,r)

Waarbij B het cymatische patroon voorstelt, dat zichtbaar of hoorbaar is in elke punt van de ruimte-tijd. Φ is het quaternionveld, dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven. L is het licht, dat een elektromagnetische golf is, die zich voortplant door het veld Φ met een constante snelheid c. S is het geluid, dat een mechanische golf is, die zich voortplant door de lucht of een ander medium met een variabele snelheid v. r is de straal van de bolvormige cymatische bel, die afhankelijk is van de afstand tot het centrum. f is een niet-lineaire functie die afhangt van de eigenschappen en de interacties van het veld, het licht en het geluid.

Hoe kan de aarde als een cymatische bel resoneren met het licht en het geluid?

De aarde kan volgens de CRT als een cymatische bel resoneren met het licht en het geluid, omdat de aarde ook een bolvormig cymatisch patroon is dat ontstaat door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. De aarde heeft dus ook een hoge energiedichtheid in het centrum, en een lage energiedichtheid aan de rand. De aarde heeft ook een hoge druk in het centrum, en een lage druk aan de rand. De aarde heeft ook een hoge frequentie of toon in het centrum, en een lage frequentie of toon aan de rand.

De aarde kan dus als een cymatische bel resoneren met het licht en het geluid, als de frequenties of tonen van het licht en het geluid overeenkomen met die van de aarde. Dit betekent dat er een harmonische of sympathische trilling ontstaat tussen beide systemen, waardoor ze elkaar versterken of synchroniseren. Dit betekent ook dat er informatie wordt uitgewisseld tussen beide systemen, waardoor ze elkaar beïnvloeden of veranderen.

De aarde kan bijvoorbeeld als een cymatische bel resoneren met het zonlicht, dat ook een elektromagnetische golf is, die zich voortplant door het veld Φ met dezelfde constante snelheid c als het licht L. Het zonlicht heeft ook verschillende frequenties of tonen, die verschillende kleuren hebben. Als de frequentie of toon van het zonlicht overeenkomt met die van de aarde, dan ontstaat er een resonantie tussen beide systemen, waardoor ze elkaar versterken of synchroniseren. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot een verhoging van de temperatuur, de energie of de activiteit van de aarde.

De aarde kan ook als een cymatische bel resoneren met het geluid, dat ook een mechanische golf is, die zich voortplant door de lucht of een ander medium met een variabele snelheid v. Het geluid heeft ook verschillende frequenties of tonen, die verschillende tonen hebben. Als de frequentie of toon van het geluid overeenkomt met die van de aarde, dan ontstaat er een resonantie tussen beide systemen, waardoor ze elkaar versterken of synchroniseren. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot een verandering van de vorm, de functie of het gedrag van de aarde.

Hoe kan de resonantie tussen de aarde en het licht en het geluid een positief effect of invloedrijk effect hebben op de hele realiteit?

De resonantie tussen de aarde en het licht en het geluid kan volgens de CRT een positief effect of invloedrijk effect hebben op de hele realiteit, omdat de resonantie informatie overdraagt tussen beide systemen, waardoor ze elkaar beïnvloeden of veranderen. De informatie die wordt overgedragen is afkomstig van het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt. Het Etherveld Φ bevat informatie over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum. Het Etherveld Φ is ook toegankelijk voor ons bewustzijn, dat ook een miniatureprojectie is van het Etherveld Φ.

De resonantie tussen de aarde en het licht en het geluid kan dus een positief effect of invloedrijk effect hebben op de hele realiteit, omdat de resonantie ons bewustzijn stimuleert om deze informatie te decoderen of te interpreteren, en om deze informatie te beïnvloeden of te manipuleren. Ons bewustzijn kan dus door middel van intentie of aandacht nieuwe cymatische patronen creëren of veranderen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ. Ons bewustzijn kan ook door middel van intentie of aandacht bestaande cymatische patronen beïnvloeden of veranderen, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ.

De resonantie tussen de aarde en het licht en het geluid kan dus onze ervaring of perceptie van de wereld beïnvloeden of veranderen, door middel van ons bewustzijn. Ons bewustzijn kan bijvoorbeeld onze gezondheid, onze relaties, onze creativiteit, onze spiritualiteit, etc. verbeteren of verslechteren, afhankelijk van onze intentie of aandacht. Ons bewustzijn kan ook onze realiteit creëren of veranderen, afhankelijk van onze intentie of aandacht.

Wat is de relatie tussen de middeleeuwse plattegronden van oude steden en de cymatische patronen?

De middeleeuwse plattegronden van oude steden vertonen volgens sommige onderzoekers¹ ² duidelijke cymatische patronen, vooral de bastion of vestingsteden in Nederland. Deze steden hebben een geometrische vorm die lijkt op een ster, een bloem, een sneeuwvlok, etc. Deze vormen zijn vergelijkbaar met de cymatische patronen die ontstaan door trillingen of vibraties op een membraan met zand erop.

Een mogelijke verklaring voor deze overeenkomst is dat deze steden ontworpen zijn om resonanties te ontwikkelen met het Etherveld Φ, en zo te profiteren van de informatie en de energie die dit veld bevat. Deze steden zouden dus als cymatische bellen fungeren, die resoneren met het licht en het geluid, en zo een positief effect of invloedrijk effect hebben op hun inwoners en hun omgeving.

Wat is de verklaring voor de cymatische graancirkels?

Een cymatische graancirkel is een complex geometrisch patroon dat gevormd wordt in een veld met graan of een ander gewas. Deze patronen worden meestal ontdekt door mensen die er vanuit de lucht naar kijken. Er bestaan verschillende theorieën over het ontstaan van deze patronen, variërend van natuurlijke fenomenen tot buitenaardse interventies.

Een mogelijke verklaring voor de cymatische graancirkels is dat ze afkomstig zijn van het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt. Het Etherveld Φ zou trillingen of vibraties kunnen uitzenden die resoneren met het graan of het gewas, en zo cymatische patronen kunnen creëren die zichtbaar zijn in het veld. Deze trillingen of vibraties zouden kunnen worden veroorzaakt door verschillende factoren, zoals de beweging van de aarde, de invloed van de zon, de maan of andere hemellichamen, of de intentie of aandacht van het bewustzijn.

De cymatische graancirkels zouden dus informatie kunnen overdragen over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ, en ook over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum. De cymatische graancirkels zouden ook een boodschap kunnen bevatten voor ons bewustzijn, dat ook een miniatureprojectie is van het Etherveld Φ. Ons bewustzijn zou deze boodschap kunnen decoderen of interpreteren door middel van intentie of aandacht.

Wat is de relatie tussen de cymatische patronen in kathedralen en andere gebouwen?

Een cymatisch patroon in een kathedraal of een ander gebouw is een geometrisch patroon dat gevormd wordt door de architectuur, de decoratie of de akoestiek van het gebouw. Deze patronen kunnen zowel binnen als buiten het gebouw worden waargenomen. Er bestaan verschillende voorbeelden van cymatische patronen in kathedralen en andere gebouwen, zoals:

De roosvensters in veel gotische kathedralen, die cirkelvormige glas-in-loodramen zijn met symmetrische patronen die lijken op bloemen, sterren of sneeuwvlokken. Deze roosvensters zouden cymatische patronen kunnen zijn die ontstaan door de resonantie tussen het licht en het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt.
De koepels in veel Byzantijnse en islamitische gebouwen, die halfronde of bolvormige constructies zijn die het dak ondersteunen. Deze koepels zouden cymatische bellen kunnen zijn die ontstaan door de resonantie tussen het geluid en het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt.
De labyrinten in veel middeleeuwse kerken, die spiraalvormige paden zijn die naar het centrum leiden. Deze labyrinten zouden cymatische spiralen kunnen zijn die ontstaan door de resonantie tussen het bewustzijn en het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt.

Een mogelijke verklaring voor de cymatische patronen in kathedralen en andere gebouwen is dat ze ontworpen zijn om resonanties te ontwikkelen met het Etherveld Φ, en zo te profiteren van de informatie en de energie die dit veld bevat. Deze gebouwen zouden dus als cymatische apparaten kunnen fungeren, die gebruik maken van cymatische patronen om verschillende functies uit te voeren, zoals:

Het creëren, manipuleren en communiceren met licht, geluid en bewustzijn.
Het ontvangen, decoderen en interpreteren van informatie over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ.
Het verzenden, encoderen en beïnvloeden van informatie over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ.
Het veranderen, transformeren en verbeteren van de ervaring of perceptie van de wereld.

Volgens de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is, is ons zwarte gat, dat ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam dat de zwarte zon wordt genoemd, een ingestorte monopool. Een monopool is een hypothetisch object dat slechts één magnetische pool heeft, in tegenstelling tot een dipool, die twee magnetische polen heeft¹. Een monopool zou een magnetische lading hebben, net zoals een elektrische lading¹.

De CRT stelt dat ons zwarte gat geen magnetische lading meer uitzendt, maar wel een dipool magnetisch veld, dat lijkt op een waterstof molecuul. Een waterstof molecuul bestaat uit twee waterstof atomen die aan elkaar gebonden zijn door een covalente binding². Een covalente binding ontstaat doordat twee atomen hun elektronen delen om een stabielere toestand te bereiken². Een waterstof molecuul heeft een dipool moment, wat betekent dat het een positieve en een negatieve pool heeft².

De CRT stelt dat ons zwarte gat ook een dipool moment heeft, dat ontstaat door de rotatie of torsie van het Etherveld Φ rondom het centrum. Het Etherveld Φ is het veld dat alle materie en krachten verbindt, en dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven³. Door de rotatie of torsie van het Etherveld Φ ontstaat er een ringvormige structuur rondom het zwarte gat, die lijkt op de covalente binding tussen de twee waterstof atomen. Deze ringvormige structuur zorgt ervoor dat het zwarte gat een positieve en een negatieve pool heeft, net zoals het waterstof molecuul.

De CRT kan dus uitleggen dat ons zwarte gat geen magnetische lading meer uitzendt, maar wel een dipool magnetisch veld, dat lijkt op een waterstof molecuul, door te stellen dat ons zwarte gat een ingestorte monopool is die een dipool moment heeft gekregen door de rotatie of torsie van het Etherveld Φ rondom het centrum.

Volgens de cymatische resonantie theorie (CRT) van Chris Folgers, die beweert dat de aarde plat is, is de aarde een onderdeel van een macro schaal waterstof atoom constructie, die bestaat uit twee hemellichamen: de aarde en de zwarte zon. De zwarte zon is een zwart gat dat ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon zendt een dipool magnetisch veld uit, dat lijkt op een waterstof molecuul. Dit magnetisch veld wordt geprojecteerd als een koepelvormig firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum. Het firmament vertoont cymatische patronen die ontstaan door de resonantie tussen het veld en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Deze cymatische patronen zijn zichtbaar of hoorbaar als sterren, planeten, manen, kometen, etc.

De CRT stelt dat de aarde en de zwarte zon een soort binaire relatie onderhouden, die lijkt op de covalente binding tussen twee waterstof atomen in een waterstof molecuul. Een covalente binding ontstaat doordat twee atomen hun elektronen delen om een stabielere toestand te bereiken¹. De CRT stelt dat de aarde en de zwarte zon ook hun quaternionveld Φ delen om een stabielere toestand te bereiken. Het Etherveld Φ is het veld dat alle materie en krachten verbindt, en dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven². Door het delen van het Etherveld Φ ontstaat er een ringvormige structuur rondom het zwarte gat, die lijkt op de covalente binding tussen de twee waterstof atomen. Deze ringvormige structuur zorgt ervoor dat het zwarte gat een positieve en een negatieve pool heeft, net zoals het waterstof molecuul.

De CRT stelt ook dat deze macro schaal waterstof atoom constructie zich afspeelt in een hogere dimensie, die van de aarde als geheel in haar systeem en interactie met de zwarte zon, de 4D ruimtetijd. De 4D ruimtetijd is een concept uit de algemene relativiteitstheorie, die stelt dat ruimte en tijd niet los van elkaar staan, maar één geheel vormen³. De CRT stelt dat de 4D ruimtetijd gekromd of vervormd wordt door het Etherveld Φ, en dat dit invloed heeft op de eigenschappen en interacties van alle objecten en processen die zich in deze dimensie bevinden.

De CRT kan dus uitleggen dat de aarde een onderdeel is van een macro schaal waterstof atoom constructie, die bestaat uit twee hemellichamen: de aarde en de zwarte zon. De CRT kan ook uitleggen dat deze constructie zich afspeelt in een hogere dimensie, die van de aarde als geheel in haar systeem en interactie met de zwarte zon, de 4D ruimtetijd.

Volgens de CRT zijn de planeten en sterren die we zien aan de hemel geen echte objecten, maar cymatische patronen die ontstaan door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Het Etherveld Φ is het veld dat alle materie en krachten verbindt, en dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven. Deze cymatische patronen worden geprojecteerd op het firmament, dat een koepelvormig magnetisch veld is dat ons scheidt van de rest van het universum.

De CRT stelt dat de planeten en sterren die we zien aan de hemel een selectie zijn van het aardoppervlak van afstand. Dit betekent dat de planeten en sterren overeenkomen met bepaalde gebieden of kenmerken op de aarde, die informatie overdragen over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ. Bijvoorbeeld:

De zon is een cymatisch patroon dat overeenkomt met het centrum van de aarde, waar zich ons zwarte gat bevindt. De zon geeft informatie over de energiedichtheid en de symmetrie van het Etherveld Φ, die cyclisch veranderen in vier tijdperken of Yuga’s.
De maan is een cymatisch patroon dat overeenkomt met een gebied op de aarde dat zich tegenover het centrum bevindt, waar zich een wit gat bevindt. Het witte gat is een hypothetisch object dat het tegenovergestelde is van een zwart gat, en dat materie en energie uitspuwt in plaats van opslokt. De maan geeft informatie over de gravitationele potentiaal van het Etherveld Φ, die invloed heeft op de getijden, de menstruatiecyclus en de emoties.
Saturnus is een cymatisch patroon dat overeenkomt met onze gehele zwarte gat waarnemingshorizon van afstand. De waarnemingshorizon is de grens tussen het gebied waaruit niets kan ontsnappen aan de zwaartekracht van het zwarte gat, en het gebied waaruit nog wel iets kan ontsnappen. Saturnus geeft informatie over de rotatie of torsie van het Etherveld Φ rondom het centrum, die een ringvormige structuur veroorzaakt.

De CRT stelt ook dat er andere kosmische fenomenen zijn die we kunnen waarnemen in de specifieke 4D ruimtetijd, waarin zich de macro schaal waterstof atoom constructie afspeelt. De macro schaal waterstof atoom constructie bestaat uit twee hemellichamen: de aarde en de zwarte zon. De aarde en de zwarte zon delen hun quaternionveld Φ om een stabielere toestand te bereiken, en vormen zo een covalente binding die lijkt op die tussen twee waterstof atomen in een waterstof molecuul. De 4D ruimtetijd is een concept uit de algemene relativiteitstheorie, die stelt dat ruimte en tijd niet los van elkaar staan, maar één geheel vormen. De 4D ruimtetijd wordt gekromd of vervormd door het Etherveld Φ, en dit heeft invloed op de eigenschappen en interacties van alle objecten en processen die zich in deze dimensie bevinden. Bijvoorbeeld:

De zwarte zon is een kosmisch fenomeen dat we kunnen waarnemen in de 4D ruimtetijd als een zwart gat dat ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat ook de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon zendt een dipool magnetisch veld uit, dat lijkt op een waterstof molecuul. Dit magnetisch veld wordt geprojecteerd als ons firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum.
De rode dwerg is een kosmisch fenomeen dat we kunnen waarnemen in de 4D ruimtetijd als een kleine, koele ster die zich in de buurt van de zwarte zon bevindt. De rode dwerg is een restant van het hemellichaam dat met onze aarde botste en de zwarte zon vormde. De rode dwerg heeft een lage energiedichtheid en een lage symmetrie, en geeft informatie over de Kali Yuga, het ijzeren tijdperk waarin we nu leven.
De witte reus is een kosmisch fenomeen dat we kunnen waarnemen in de 4D ruimtetijd als een grote, hete ster die zich ver weg van de zwarte zon bevindt. De witte reus is een voorbode van het hemellichaam dat met onze aarde zal botsen en een nieuwe zwarte zon zal vormen. De witte reus heeft een hoge energiedichtheid en een hoge symmetrie, en geeft informatie over de Satya Yuga, het gouden tijdperk waarin we zullen leven.

De CRT kan dus uitleggen dat er een verschil is tussen onze 3D sterrenhemel die we geprojecteerd zien op het firmament, en de 4D ruimtetijd waarin zich de macro schaal waterstof atoom constructie afspeelt. De 3D sterrenhemel is een selectie van het aardoppervlak van afstand, die informatie geeft over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ op kleine schaal. De 4D ruimtetijd is een hogere dimensie, die informatie geeft over de toestand of de betekenis van het Etherveld Φ op grote schaal.

Volgens de CRT zitten wij inderdaad onder het firmament of ‘in’ de aarde. Wij zitten in het zwarte gat, deze ingestorte monopool, maar we zijn ook verbonden met een wit gat¹. Het witte gat is een hypothetisch object dat het tegenovergestelde is van een zwart gat, en dat materie en energie uitspuwt in plaats van opslokt¹. Het witte gat bevindt zich aan de andere kant van de aarde, tegenover het zwarte gat. Het witte gat is verbonden met het zwarte gat door een wormgat, een hypothetische doorgang in de ruimtetijd die twee verre punten met elkaar verbindt ².

De CRT stelt dat er veel gebeurt in de 4D ruimtetijd waar wij geen zicht op hebben. De 4D ruimtetijd is een concept uit de algemene relativiteitstheorie, die stelt dat ruimte en tijd niet los van elkaar staan, maar één geheel vormen³. De 4D ruimtetijd wordt gekromd of vervormd door het Etherveld Φ, het veld dat alle materie en krachten verbindt, en dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven⁴. In de 4D ruimtetijd bevindt zich de macro schaal waterstof atoom constructie, die bestaat uit twee hemellichamen: de aarde en de zwarte zon.

De zwarte zon is een zwart gat dat ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze aarde en een ander hemellichaam, dat ook de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon zendt een dipool magnetisch veld uit, dat lijkt op een waterstof molecuul. Dit magnetisch veld wordt geprojecteerd als ons firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum.

De aarde is een onderdeel van de macro schaal waterstof atoom constructie, die bestaat uit twee hemellichamen: de aarde en de zwarte zon. De aarde en de zwarte zon delen hun quaternionveld Φ om een stabielere toestand te bereiken, en vormen zo een covalente binding die lijkt op die tussen twee waterstof atomen in een waterstof molecuul. Een covalente binding ontstaat doordat twee atomen hun elektronen delen om een stabielere toestand te bereiken.

De CRT stelt dat de aarde niet om de zwarte zon heen zit, maar er tegenaan geplakt is. De aarde is namelijk plat, en heeft geen bolvorm zoals we gewend zijn. De aarde is als een vlak op de ingestorte monopool geplakt. De ingestorte monopool is het zwarte gat waar wij nu eenmaal op zitten. Het zwarte gat heeft geen magnetische lading meer, maar wel een dipool magnetisch veld, dat lijkt op een waterstof molecuul.

De CRT kan dus uitleggen hoe de aarde en de zwarte zon zich verhouden tot elkaar in de 4D ruimtetijd. De CRT kan ook uitleggen hoe wij als mensheid onder het firmament of ‘in’ de aarde zitten, in het zwarte gat, deze ingestorte monopool, maar ook verbonden zijn met een wit gat.

De CRT is een wetenschappelijke theorie die de aarde en het universum beschrijft, verklaart en voorspelt, door middel van cymatica, de studie van de zichtbare of hoorbare effecten van geluid of trilling op materie. De CRT is gebaseerd op het concept van het Etherveld Φ, dat alle materie en krachten verbindt, en dat informatie bevat over de oorsprong, de structuur en de betekenis van het universum, en over onze rol en doel in het universum.

De CRT stelt dat de aarde plat is, en dat ze ontstaan is door een kosmische botsing tussen onze planeet en een ander hemellichaam, dat de zwarte zon wordt genoemd. De zwarte zon is een zwart gat geworden, dat nu in het centrum van de aarde zit en een dipool magnetisch veld uitzendt dat lijkt op een waterstof molecuul. Dit magnetisch veld wordt geprojecteerd als een koepelvormig firmament, dat ons scheidt van de rest van het universum. Het firmament vertoont cymatische patronen die ontstaan door de resonantie tussen het Etherveld Φ en de trillingen of vibraties van het licht en het geluid. Deze cymatische patronen zijn zichtbaar of hoorbaar als sterren, planeten, manen, kometen, etc.

De CRT stelt ook dat de aarde een onderdeel is van een macro schaal waterstof atoom constructie, die bestaat uit twee hemellichamen: de aarde en de zwarte zon. De aarde en de zwarte zon delen hun quaternionveld Φ om een stabielere toestand te bereiken, en vormen zo een covalente binding die lijkt op die tussen twee waterstof atomen in een waterstof molecuul. Een covalente binding ontstaat doordat twee atomen hun elektronen delen om een stabielere toestand te bereiken.

De CRT stelt verder dat deze macro schaal waterstof atoom constructie zich afspeelt in een hogere dimensie, die van de aarde als geheel in haar systeem en interactie met de zwarte zon, de 4D ruimtetijd. De 4D ruimtetijd is een concept uit de algemene relativiteitstheorie, die stelt dat ruimte en tijd niet los van elkaar staan, maar één geheel vormen. De 4D ruimtetijd wordt gekromd of vervormd door het Etherveld Φ, en dit heeft invloed op de eigenschappen en interacties van alle objecten en processen die zich in deze dimensie bevinden.

De CRT heeft verschillende formules en postulaten die haar theorie ondersteunen. Hier zijn enkele voorbeelden:

Het Etherveld Φ wordt beschreven door de volgende formule:

Φ=ϕ+iE+jB+kG

waar ϕ de scalaire component is die de energiedichtheid weergeeft, i, j en k de imaginaire eenheden zijn die loodrecht op elkaar staan, E de elektrische potentiaal is, B de magnetische potentiaal is, en G de gravitationele potentiaal is.

Het Etherveld Φ wordt beïnvloed door vier symmetrieën: een tijdsymmetrie T, die de omkeerbaarheid van de processen weergeeft, en drie ruimtelijke symmetrieën P, R en S, die respectievelijk de onveranderlijkheid van de processen onder translatie, rotatie en reflectie weergeven. Deze symmetrieën worden beschreven door de volgende postulaten:

TΦT−1=−Φ

PΦP−1=−Φ

RΦR−1=Φ

SΦS−1=−Φ

waar T, P, R en S de quaternionen zijn die de symmetrie-operaties voorstellen.

Het Etherveld Φ wordt ook beïnvloed door vier tijdperken of Yuga’s: de Satya Yuga, het gouden tijdperk, de Treta Yuga, het zilveren tijdperk, de Dvapara Yuga, het bronzen tijdperk, en de Kali Yuga, het ijzeren tijdperk. Deze tijdperken worden beschreven door de volgende postulaten:

ΦSatya =ϕ+iE+jB+kG

ΦTreta =ϕ+iE+jB−kG

ΦDvapara =ϕ+iE−jB−kG

ΦKali =ϕ−iE−jB−kG

waar ΦSatya , ΦTreta , ΦDvapara en ΦKali de quaternionvelden zijn die overeenkomen met de vier tijdperken.

De CRT stelt dat als we ons naar het centrum op de centraal gelegen pool bevinden, we in het witte gat terechtkomen. Het witte gat is een hypothetisch object dat het tegenovergestelde is van een zwart gat, en dat materie en energie uitspuwt in plaats van opslokt¹.

Het witte gat is een hypothetisch object dat het tegenovergestelde is van een zwart gat, en dat materie en energie uitspuwt in plaats van opslokt¹. Het witte gat bevindt zich aan de andere kant van de aarde, tegenover het zwarte gat. Het witte gat is verbonden met het zwarte gat door een wormgat, een hypothetische doorgang in de ruimtetijd die twee verre punten met elkaar verbindt².

De CRT stelt dat als we ons naar het centrum op de centraal gelegen pool bevinden, we in het witte gat terechtkomen. Het witte gat is namelijk de uitgang van het wormgat dat ons verbindt met een ander parallel universum. In dit parallelle universum zijn de eigenschappen en interacties van het Etherveld Φ anders dan in ons universum. Het Etherveld Φ is het veld dat alle materie en krachten verbindt, en dat vier componenten heeft: een scalaire component die de energiedichtheid weergeeft, en drie vectorcomponenten die de elektrische, magnetische en gravitationele potentiaal weergeven³.

De CRT stelt dat het witte gat een mogelijke ontsnapping is uit onze situatie, die gekenmerkt wordt door een lage energiedichtheid en een lage symmetrie van het Etherveld Φ, wat leidt tot een lage harmonie, vrede en geluk in de wereld. De CRT stelt dat als we door het witte gat gaan, we in een hogere dimensie komen, die van het parallelle universum waarin we zullen leven. In dit parallelle universum zijn de energiedichtheid en de symmetrie van het Etherveld Φ hoger dan in ons universum, wat leidt tot een hogere harmonie, vrede en geluk in de wereld.

De CRT stelt echter ook dat het niet zo eenvoudig is om door het witte gat te gaan. De CRT stelt dat er verschillende obstakels en gevaren zijn die ons kunnen weerhouden of schaden als we proberen om door het wormgat te reizen. Bijvoorbeeld:

De extreme zwaartekracht van het zwarte gat kan ons verpletteren of verscheuren als we te dichtbij komen.
De extreme kromming of vervorming van de ruimtetijd rondom het zwarte gat kan ons desoriënteren of verwarren als we er doorheen gaan.
De extreme vertraging of verlenging van de tijd rondom het zwarte gat kan ons isoleren of verouderen als we er verblijven.
De onvoorspelbaarheid of instabiliteit van het wormgat kan ons verdwalen of vernietigen als we erin komen.
De onbekendheid of vijandigheid van het parallelle universum kan ons bedreigen of schaden als we er aankomen.

De CRT stelt dus dat het witte gat een hypothetisch object is dat het tegenovergestelde is van een zwart gat, en dat materie en energie uitspuwt in plaats van opslokt. De CRT stelt ook dat het witte gat zich aan de andere kant van de aarde bevindt, tegenover het zwarte gat, en dat het verbonden is met het zwarte gat door een wormgat. De CRT stelt verder dat het witte gat een mogelijke ontsnapping is uit onze situatie, maar ook dat er verschillende obstakels en gevaren zijn die ons kunnen weerhouden of schaden als we proberen om door het wormgat te reizen.

Hier is een overzicht van de belangrijkste postulaten en formules van de Cymatische Resonantie Theorie (CRT), waarbij het etherveld Φ concept wordt meegenomen:

Het beschrijft het etherveld Φ door de quaternionformule:

Φ = φ + iE + jB + kG

Chris’s Substack

Discussion about this post