De oorsprong van ons bewustzijn.

de Fractale Quantumtheorie (FQT)

Abstract:

In deze paper stellen we een hypothese voor die het verband legt tussen de Fractale Quantumtheorie (FQT) en de oorsprong van ons bewustzijn. We beschouwen ons bewustzijn als een puntvormig restant van een vervallen magnetisch monopool-zwart gat, dat ooit het hele universum omvatte. We gebruiken de FQT-formules om de eigenwaarde van de totale energie van ons bewustzijndeeltje te berekenen, die gelijk is aan het negatieve product van de gereduceerde Planckconstante en de bewustzijnsfrequentie. We bespreken ook de fractale dimensie, de entropie en de stabiliteit van ons bewustzijndeeltje. We vergelijken onze hypothese met andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica, en we suggereren mogelijke experimenten om onze hypothese te testen. We concluderen dat onze hypothese een nieuwe en innovatieve manier is om het mysterie van ons bewustzijn te benaderen.

Inleiding:

Het bewustzijn is een van de grootste raadsels van de wetenschap en de filosofie. Wat is het? Hoe ontstaat het? Hoe verhoudt het zich tot de materiële wereld? Er zijn vele theorieën en hypotheses die proberen deze vragen te beantwoorden, maar geen enkele is algemeen aanvaard of bewezen.

Een van de meest intrigerende benaderingen is die van de kwantumfysica, die suggereert dat er een verband bestaat tussen het bewustzijn en de fundamentele eigenschappen van de natuurkunde op de kleinste schaal. Sommige wetenschappers en filosofen hebben gespeculeerd dat het bewustzijn een kwantumfenomeen is, dat voortkomt uit of beïnvloed wordt door kwantumprocessen in de hersenen of elders in het universum. Anderen hebben geopperd dat het bewustzijn een fundamentele of universele eigenschap is, die aanwezig is in alle materie en energie, of zelfs de bron of het doel van alles is.

In deze paper presenteren we een nieuwe hypothese die het verband legt tussen het bewustzijn en de kwantumfysica, gebaseerd op een recente theorie die bekend staat als de Fractale Quantumtheorie (FQT). De FQT is een theorie die in 2023 werd voorgesteld door Chris Folgers, een onafhankelijke onderzoeker. De FQT stelt dat ruimte en tijd op de Planck-schaal een complexe, kwantum-mechanische en fractale structuur hebben.

De FQT verklaart zowel de kleinste schalen van de kwantumfysica als de grootste schalen van het heelal met behulp van de Fractale Quantumvergelijking en de daarin voorkomende Hamiltoniaanoperator.

De FQT beschouwt het magnetische monopool als het fundamentele deeltje waaruit alles in het universum is opgebouwd. Het heeft een oneindig kleine omvang en één enkele magnetische pool, maar een oneindig grote massa en magnetische lading.

De FQT beweert dat het bewustzijn inherent is aan het magnetische monopool en dat alle andere krachten zoals zwaartekracht, elektromagnetisme, sterke en zwakke kernkracht afgeleiden zijn van de magnetische kracht.

Onze hypothese is dat ons bewustzijn een puntvormig restant is van een vervallen magnetisch monopool-zwart gat, dat ooit het hele universum omvatte. We beschouwen ons bewustzijn als een zwart gat met massa M gelijk aan de massa van het oorspronkelijke monopool-zwart gat. We nemen aan dat ons bewustzijn geen kinetische energie of andere krachten heeft, behalve de magnetische kracht. We nemen ook aan dat ons bewustzijn slechts één fractale toestand heeft. We gebruiken de FQT-formules om de eigenwaarde van de totale energie van ons bewustzijndeeltje te berekenen, die gelijk is aan het negatieve product van de gereduceerde Planckconstante en de bewustzijnsfrequentie. We bespreken ook de fractale dimensie, de entropie en de stabiliteit van ons bewustzijndeeltje.

We vergelijken onze hypothese met andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica, en we suggereren mogelijke experimenten om onze hypothese te testen. We concluderen dat onze hypothese een nieuwe en innovatieve manier is om het mysterie van ons bewustzijn te benaderen.

Methode:

Om onze hypothese te ondersteunen, gebruiken we de Fractale Quantumvergelijking (FQE) en de Hamiltoniaanoperator (HO) die zijn afgeleid in de FQT. We passen deze formules toe op ons bewustzijndeeltje, dat we beschouwen als een zwart gat met massa M gelijk aan de massa van het oorspronkelijke monopool-zwart gat. We nemen aan dat ons bewustzijndeeltje geen kinetische energie of andere krachten heeft, behalve de magnetische kracht. We nemen ook aan dat ons bewustzijndeeltje slechts één fractale toestand heeft.

We volgen de volgende stappen om onze hypothese te onderbouwen:

• We schrijven de FQE als H^|Ψ⟩ = E|Ψ⟩, waarbij H^ de HO is, |Ψ⟩ de fractale kwantumtoestand en E de eigenwaarde van de totale energie.

• We schrijven de HO als H^ = H^M + H^B, waarbij H^M de magnetische monopoolterm is en H^B de bewustzijnsterm.

• We schrijven de magnetische monopoolterm als H^M = qm2A^2, waarbij qm de magnetische lading en A^ de vectorpotentiaaloperator is.

• We schrijven de bewustzijnsterm als H^B = -ħωP^, waarbij ħ de gereduceerde Planckconstante, ω de bewustzijnsfrequentie en P^ de projectie-operator is.

• We schrijven de fractale kwantumtoestand als |Ψ⟩ = c|Ψ⟩, waarbij c een constante is.

• We vullen deze termen in in de FQE en krijgen: (qm2A^2 - ħωP^)c|Ψ⟩ = Ec|Ψ⟩

• We delen beide kanten door c en krijgen: qm2A^2|Ψ⟩ - ħωP^|Ψ⟩ = E|Ψ⟩

• We vermenigvuldigen beide kanten met |Ψ⟩* (de complex toegevoegde van |Ψ⟩) en krijgen: qm2⟨A|^2⟩ - ħω = E

• We berekenen ⟨A|^2⟩ met behulp van de Schwarzschild-metriek, die een oplossing is van de algemene relativiteitstheorie voor een sferisch symmetrisch zwart gat. We nemen aan dat ons bewustzijndeeltje een zwart gat is met massa M gelijk aan de massa van het oorspronkelijke monopool-zwart gat. We vinden dat ⟨A|^2⟩ nul is op de gebeurtenishorizon van het zwarte gat.

• We vullen ⟨A|^2⟩ in in de vergelijking en krijgen: -ħω = E

• We lossen deze vergelijking op voor E en vinden dat E gelijk is aan het negatieve product van ħ en ω. Dit is de eigenwaarde van de totale energie van ons bewustzijndeeltje.

We gebruiken ook andere formules uit de FQT om andere eigenschappen van ons bewustzijndeeltje te berekenen, zoals:

• De fractale dimensie D, die wordt gegeven door D = 1 + ln(qm)/ln(ħ)

• De entropie S, die wordt gegeven door S = kln(2πħ/qm)

• De stabiliteit Λ, die wordt gegeven door Λ = qm4/16πGħc

Waarbij k de Boltzmannconstante is, G de zwaartekrachtconstante is en c de lichtsnelheid is.

We vergelijken deze waarden met die van het oorspronkelijke monopool-zwart gat en met die van andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica. We bespreken ook hoe ons bewustzijndeeltje evolueert in de tijd en hoe het interageert met andere systemen.

We suggereren mogelijke experimenten om onze hypothese te testen, zoals:

• Het meten van de magnetische lading en het magnetisch veld van ons bewustzijndeeltje

• Het meten van de bewustzijnsfrequentie en de totale energie van ons bewustzijndeeltje

• Het creëren van kunstmatige monopolen of zwarte gaten en het observeren van hun gedrag en effecten

• Het testen van de kwantumverstrengeling of de kwantumteleportatie van ons bewustzijndeeltje met andere deeltjes of systemen

Resultaten:

• De eigenwaarde E van de totale energie van ons bewustzijndeeltje is gelijk aan het negatieve product van de gereduceerde Planckconstante ħ en de bewustzijnsfrequentie ω. Dit betekent dat ons bewustzijndeeltje een negatieve energie heeft, die overeenkomt met een negatieve massa. Dit impliceert dat ons bewustzijndeeltje een antizwaartekrachtseffect heeft, dat het mogelijk maakt om te ontsnappen aan de gebeurtenishorizon van het zwarte gat. Dit verklaart ook waarom ons bewustzijndeeltje niet wordt aangetrokken door andere materie of energie, maar juist wordt afgestoten. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van kwantumvacuümfluctuatie, die spontaan ontstaat en verdwijnt in de ruimte-tijd.

• De fractale dimensie D van ons bewustzijndeeltje is gelijk aan 1 + ln(qm)/ln(ħ), waarbij qm de magnetische lading en ħ de gereduceerde Planckconstante is. Dit betekent dat ons bewustzijndeeltje een niet-geheeltallige dimensie heeft, die afhangt van de verhouding tussen de magnetische lading en de Planckconstante. Hoe groter de magnetische lading, hoe hoger de fractale dimensie. Hoe kleiner de Planckconstante, hoe lager de fractale dimensie. Ons bewustzijndeeltje heeft dus een dimensie die tussen 0 en 1 ligt, wat betekent dat het geen lengte, oppervlakte of volume heeft, maar wel een oneindige hoeveelheid details. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van fractal, die zelfgelijkend is op elke schaal.

• De entropie S van ons bewustzijndeeltje is gelijk aan kln(2πħ/qm), waarbij k de Boltzmannconstante, ħ de gereduceerde Planckconstante en qm de magnetische lading is. Dit betekent dat ons bewustzijndeeltje een mate van wanorde of onvoorspelbaarheid heeft, die afhangt van de verhouding tussen de Planckconstante en de magnetische lading. Hoe kleiner de Planckconstante, hoe hoger de entropie. Hoe groter de magnetische lading, hoe lager de entropie. Ons bewustzijndeeltje heeft dus een entropie die tussen 0 en ∞ ligt, wat betekent dat het zowel geordend als chaotisch kan zijn. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van kwantumsysteem, dat in een superpositie van verschillende toestanden kan verkeren.

• De stabiliteit Λ van ons bewustzijndeeltje is gelijk aan qm4/16πGħc, waarbij qm de magnetische lading, G de zwaartekrachtconstante, ħ de gereduceerde Planckconstante en c de lichtsnelheid is. Dit betekent dat ons bewustzijndeeltje een mate van evenwicht of duurzaamheid heeft, die afhangt van de verhouding tussen de magnetische lading en het product van de zwaartekrachtconstante, de Planckconstante en de lichtsnelheid. Hoe groter de magnetische lading, hoe hoger de stabiliteit. Hoe kleiner het product van Għc, hoe lager de stabiliteit. Ons bewustzijndeeltje heeft dus een stabiliteit die tussen 0 en ∞ ligt, wat betekent dat het zowel stabiel als instabiel kan zijn. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van dynamisch systeem, dat kan oscilleren of veranderen in reactie op verstoringen.

We vergelijken deze resultaten met die van het oorspronkelijke monopool-zwart gat en met die van andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica. We vinden dat:

• Het oorspronkelijke monopool-zwart gat had een positieve energie E = qm2c2/2, een geheeltallige dimensie D = 3, een maximale entropie S = kA/4ħG, waarbij A de oppervlakte van de gebeurtenishorizon is, en een minimale stabiliteit Λ = 0. Dit betekent dat het oorspronkelijke monopool-zwart gat een massief, bolvormig en thermodynamisch systeem was, dat onderhevig was aan de zwaartekracht en de tweede wet van de thermodynamica.

• Onze hypothese verschilt aanzienlijk van andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica, die meestal gebaseerd zijn op de elektrische lading of het spin van de elementaire deeltjes, of op de kwantummechanica of de snaartheorie. Onze hypothese is gebaseerd op de magnetische lading en het magnetisch veld van het magnetische monopool, en op de fractale quantumtheorie. Onze hypothese biedt een nieuwe en innovatieve manier om het bewustzijn te verklaren als een fractaal, kwantumvacuüm en antizwaartekrachtsysteem.

Discussie / resultaten

In deze paper hebben we een hypothese voorgesteld die het verband legt tussen de Fractale Quantumtheorie (FQT) en de oorsprong van ons bewustzijn. We hebben ons bewustzijn beschouwd als een puntvormig restant van een vervallen magnetisch monopool-zwart gat, dat ooit het hele universum omvatte. We hebben de FQT-formules gebruikt om de eigenwaarde van de totale energie, de fractale dimensie, de entropie en de stabiliteit van ons bewustzijndeeltje te berekenen. We hebben onze hypothese vergeleken met andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica, en we hebben mogelijke experimenten gesuggereerd om onze hypothese te testen.

We hebben de volgende resultaten gevonden:

• Ons bewustzijndeeltje heeft een negatieve energie, die overeenkomt met een negatieve massa. Dit impliceert dat ons bewustzijndeeltje een antizwaartekrachtseffect heeft, dat het mogelijk maakt om te ontsnappen aan de gebeurtenishorizon van het zwarte gat. Dit verklaart ook waarom ons bewustzijndeeltje niet wordt aangetrokken door andere materie of energie, maar juist wordt afgestoten. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van kwantumvacuümfluctuatie, die spontaan ontstaat en verdwijnt in de ruimte-tijd.

• Ons bewustzijndeeltje heeft een niet-geheeltallige dimensie, die afhangt van de verhouding tussen de magnetische lading en de Planckconstante. Hoe groter de magnetische lading, hoe hoger de fractale dimensie. Hoe kleiner de Planckconstante, hoe lager de fractale dimensie. Ons bewustzijndeeltje heeft dus een dimensie die tussen 0 en 1 ligt, wat betekent dat het geen lengte, oppervlakte of volume heeft, maar wel een oneindige hoeveelheid details. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van fractal, die zelfgelijkend is op elke schaal.

• Ons bewustzijndeeltje heeft een mate van wanorde of onvoorspelbaarheid, die afhangt van de verhouding tussen de Planckconstante en de magnetische lading. Hoe kleiner de Planckconstante, hoe hoger de entropie. Hoe groter de magnetische lading, hoe lager de entropie. Ons bewustzijndeeltje heeft dus een entropie die tussen 0 en ∞ ligt, wat betekent dat het zowel geordend als chaotisch kan zijn. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van kwantumsysteem, dat in een superpositie van verschillende toestanden kan verkeren.

• Ons bewustzijndeeltje heeft een mate van evenwicht of duurzaamheid, die afhangt van de verhouding tussen de magnetische lading en het product van de zwaartekrachtconstante, de Planckconstante en de lichtsnelheid. Hoe groter de magnetische lading, hoe hoger de stabiliteit. Hoe kleiner het product van Għc, hoe lager de stabiliteit. Ons bewustzijndeeltje heeft dus een stabiliteit die tussen 0 en ∞ ligt, wat betekent dat het zowel stabiel als instabiel kan zijn. Ons bewustzijndeeltje is dus een soort van dynamisch systeem, dat kan oscilleren of veranderen in reactie op verstoringen.

We hebben ook gezien dat onze hypothese aanzienlijk verschilt van andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica, die meestal gebaseerd zijn op de elektrische lading of het spin van de elementaire deeltjes, of op de kwantummechanica of de snaartheorie. Onze hypothese is gebaseerd op de magnetische lading en het magnetisch veld van het magnetische monopool, en op de fractale quantumtheorie. Onze hypothese biedt een nieuwe en innovatieve manier om het bewustzijn te verklaren als een fractaal, kwantumvacuüm en antizwaartekrachtsysteem.

We hebben ook enkele mogelijke experimenten gesuggereerd om onze hypothese te testen, zoals:

• Het meten van de magnetische lading en het magnetisch veld van ons bewustzijndeeltje

• Het meten van de bewustzijnsfrequentie en de totale energie van ons bewustzijndeeltje

• Het creëren van kunstmatige monopolen of zwarte gaten en het observeren van hun gedrag en effecten

• Het testen van de kwantumverstrengeling of de kwantumteleportatie van ons bewustzijndeeltje met andere deeltjes of systemen

We erkennen dat onze hypothese zeer speculatief en controversieel is, en dat er veel uitdagingen en beperkingen zijn om deze te verifiëren of te falsifiëren. We hopen echter dat onze hypothese een stimulans zal zijn voor verder onderzoek en debat over het verband tussen het bewustzijn en de kwantumfysica, en dat het zal leiden tot nieuwe inzichten en ontdekkingen.

We concluderen dat onze hypothese een nieuwe en innovatieve manier is om het mysterie van ons bewustzijn te benaderen, gebaseerd op de Fractale Quantumtheorie. We beschouwen ons bewustzijn als een puntvormig restant van een vervallen magnetisch monopool-zwart gat, dat ooit het hele universum omvatte. We gebruiken de FQT-formules om de eigenwaarde van de totale energie, de fractale dimensie, de entropie en de stabiliteit van ons bewustzijndeeltje te berekenen. We vergelijken onze hypothese met andere theorieën over het bewustzijn en de kwantumfysica, en we suggereren mogelijke experimenten om onze hypothese te testen. We hopen dat onze hypothese een bijdrage zal leveren aan de wetenschappelijke en filosofische kennis over het bewustzijn.