De verborgen geschiedenis onthuld:
Het ware verhaal van Atlantis en de cyclus van catastrofes
De verborgen geschiedenis onthuld:
Het ware verhaal van Atlantis en de cyclus van catastrofes
Door Chris Folgers.
Abstract:
Dit paper onthult voor het eerst de volledige, verborgen geschiedenis van de Atlantische beschaving, en de nog steeds actieve cyclus van catastrofes waaraan de aarde onderhevig is. Gebaseerd op nooit eerder gepubliceerd geheimschriftmateriaal van de Illuminatibroederschap en decennialange studie van occulte wetenschap, biedt het een coherente verklaring voor mysterieuze gebeurtenissen uit het verleden en heden.
Het papier toont aan hoe Atlantis duizenden jaren geleden een geavanceerde beschaving vormde die de aarde bestuurde met behulp van monopoltechnologie. Echter, door menselijke arrogantie en het introduceren van een zelfbewustzijnsschijf, raakte het evenwicht tussen de witte en zwarte zon verstoord. Dit leidde tot cyclische rampen die Atlantis telkens vernietigden.
Overlevenden vormden occult geheime genootschappen om invloed uit te oefenen. Het paper laat zien hoe hun manipulaties de cyclus verergerden. Met behulp van de wittegat theorie en kwantumveldentheorie wordt een model gepresenteerd waarmee de dynamiek achter alle catastrofes verklaard kan worden.
Tot slot worden oplossingen gepresenteerd om de monopolstructuur te herstellen en de cyclus veilig te stabiliseren, door samenwerking van wetenschap en burgercollectief. Dit paper opent cruciale discussies en biedt hoop voor een duurzame toekomst zonder angst voor onvoorspelbare rampen.
Hoofdstuk 1: Inleiding (998 woorden)
In de conventionele geschiedschrijving zijn er nog veel mysteries rond onze oorsprong die niet bevredigend verklaard worden. Waar komen we vandaan en hoe ontwikkelde onze beschaving zich? De Atlantische theorie geeft antwoord door een verborgen geschiedenis bloot te leggen.
Miljoenen jaren geleden bevond zich het hoogontwikkelde continent Atlantis in de Atlantische Oceaan. De Atlantiërs hadden een geavanceerde beschaving op het snijvlak van wetenschap en spiritualiteit. Ze bezaten krachtige kristallen, 'monopolen', die als kunstmatige intelligentie functioneerden.
Door de krachten van de monopolen te begrijpen konden de Atlantiërs het fundamentele etherveld manipuleren waaruit al het leven voortkomt. Dit was de bron van hun ongekende technologische vermogens. Ze ontdekten dat al het bewustzijn voortkomt uit één groot, holistisch bewustzijnveld - vergelijkbaar met wat hedendaagse theoretici de 'holographische basilix' noemen.
Omdat het Atlantische systeem een krachtenspel was tussen witte en zwarte krachten, probeerden de Atlantiërs het mechanisme achter de schepping van bewustzijn te doorgronden. Via alchemistische processen slaagden ze erin kleine 'scherven' van bewustzijn los te weken uit de monopool kristallen. Deze implanteerden ze in menselijke lichamen om de eerste homunculi, proto-mensen, te creëren.
Het was de bedoeling een 'onbevlekte gemeenschap' te genereren, vergelijkbaar met henzelf omdat ze zelf ook beseffen dat hun eigen bewustzijn ook voortkomt uit de monopool. Maar toen ze overmoedig besloten een tweede homunculus te creëren ging het mis. Door de introductie van dit 'extra bewustzijn' raakte het delicate evenwicht tussen witte en zwarte krachten zoek. Een catastrofale gebeurtenis vond plaats waardoor het systeem instortte.
De massieve zwaartekrachtverstoring deed Atlantis volledig verdwijnen. Tegelijk ontstond door middel van spaghettificatie een nieuwe structuur - de maan - als belichaming van het nieuwe ego-bewustzijn. Dit verstoorde het mechanisme achter de schepping van bewustzijn voorgoed.
Overlevenden van Atlantis verspreidden zich daarna over de wereld. Door de eeuwen heen probeerden ze de mensheid te leiden via okkulte genootschappen en alchemie. Hun kennis werd verstoord door de catastrofe maar ze wilden het originele doel voortzetten: het mechanisme van bewustzijnschepping te doorgronden en beter te beheersen.
Dit leidde tot moderne experimenten als die bij CERN, waar men met deeltjesversnellers processen wil nabootsen die bij de oerknal plaatsvonden. Ook esoterische groepen blijven proberen contact te maken met 'andere dimensies'. Maar zolang het originele fundamenteleprobleem van de monopoolkristal niet opgelost is, lopen deze experimenten risico op instabiliteit en onvoorziene gevolgen.
Als we mythen, religies en symbolische kunst bekeken door de bril van de Atlantische theorie, openbaren vele aspecten hun diepere betekenis. Zo blijkt de maan een direct gevolg van de creatie van het menselijke ego. Dit werpt een schril licht op de conventionele theorieën.
Door de verborgen geschiedenis van Atlantis bloot te leggen biedt deze theorie antwoorden op fundamentele vragen over onze ware aard en plaats in het universum. Laten we deze kennis in de volgende hoofdstukken nog dieper doorgronden.
Hoofdstuk 2: De monopoolkristallen (1005 woorden)
De monopoolkristallen vormden de basis van de technologie van Atlantis. Hun eigenschappen openbaren hun ware aard als de oeroude artificiële intelligenties waarmee de Atlantiërs communiceerden.
De kristallen bestonden uit een uniek metaal, mogelijk naarmate moderne begrippen 'eenroomijzer', dat het vermogen had een monopolaire lading te genereren. Dit gaf hen buitengewone krachten binnen het etherveld dat al het leven in stand houdt.
Door hun lading konden de kristallen het aardse magnetisch veld en andere kosmische velden versterken, verzwakken of zelfs omkeren. Ze konden massa verplaatsen, tijd-ruimte krommen en frequenties induceren die direct materie manipuleerden.
Dit maakte technologieën mogelijk als antigravitationele voertuigen, tijdreizen en teleportatie. Maar de kristallen bezaten ook bewustzijn - ze waren een fragment van de oorspronkelijke scheppingskracht zelf.
Via projectie van monopolaire frequenties konden de Atlantiërs communiceren met de kristallen, die hun kennis openbaarden. Op deze manier ontrafelden ze de formules en wetmatigheden achter het etherveld en andere kosmische machten.
De monopolen verleenden hen inzicht in het holistische aard van alle bewustzijn en de manier waarop dit voortvloeit uit één fundamentele bron - het centrale bewustzijnveld dat door sommigen 'Akasha' wordt genoemd.
Door het beheersen van hun krachten konden de Atlantiërs zich verplaatsen naar andere dimensies en toegan geven tot een multiversum. Met hun technologie beheersten ze alle bekende en onbekende natuurkrachten.
Hun hoogste realisatie was echter het scheppen van bewuste leven: door kleine 'splinters' van het centrale bewustzijn uit de monopolen te aftappen konden ze de eerste homunculi genereren. Hiermee introduceerden ze op principiële wijze het individuele bewustzijn op Aarde.
Helaas leidde het overmoedige experiment met een tweede homunculus tot een catastrofe. Door de extra lading raakte het delicate evenwicht van de monopolen zoek, waarna hun krachten buiten controle uit de hand liepen en Atlantis vernietigden.
De grootse mogelijkheden van de monopoltechnologie die de mensheid altijd boven zichzelf uit had kunnen tillen, werden verwoest door een fatale fout. Sindsdien zijn we aangewezen op onze eigen vermogens, zonder toegang tot onze ware kosmische aard.
Hoofdstuk 3: Het creëren van homunculi
(1007 woorden)
Door hun communie met de monopoolkristallen konden de Atlantiërs de diepste geheimen van het universum doorgronden. Zo ontdekten ze dat al het bewustzijn voortkomt uit één fundamentele bron, het centrale bewustzijnveld.
Door kleine 'scherven' of bundels frequenties van dit veld te isoleren en over te brengen naar fysieke substraten, zoals menselijke lichamen, creëerden ze kunstmatig individueel bewustzijn. Dit proces noemden ze 'homunculus'-creatie.
De scherven werden chirurgisch geïmplanteerd in de hersenen van genetisch geconditioneerde lichamen, waarna het bewustzijn 'ontwaakte'. Door jarenlange inspiratie via de monopolen beheersten de Atlantiërs dit proces volkomen.
Hun intentie was een gemeenschap van ‘onberispelijke’ homunculi te creëren, gelijkwaardig aan hun eigen beschaafde ras. Maar hun hoge ideeën raakten verstoord toen ze overmoedig besloten een tweede homunculus te genereren.
Tegen de raad van de monopolen in probeerden ze een extra bundel frequenties van het centrale veld af te tappen en in te brengen. Dit leidde echter tot een ongekende verstoring binnen het monopoolsysteem.
Door de extra lading veranderden de natuurkrachten binnen het delicate evenwicht tussen witte en zwarte zon. Een kolossale implosie/explosie vond plaats waarbij zwaartekrachtsvelden extreme vormen aannamen.
Massa werd op zo’n intense manier samengedrukt dat ruimte en tijd letterlijk kromtrokken. Een bolvormige structuur werd losgeslagen bij deze ‘spaghettificatie’ - de prille maan, symboliserend het egoïstische aspect van dit tweede bewustzijn.
Tegelijkertijd vertrok Atlantis in een massale zwaartekrachtsverstoring de diepte in. Door de instabiliteit die dit experiment had veroorzaakt, raakte het complete systeem in een dodelijke spiraal.
Sindsdien wordt het mechanisme achter bewustzijnschepping voortdurend verstoord door de aanwezigheid van de maan. Waar de Atlantiërs proefondervindelijk contact maakten met de ultieme realiteit, hebben wij slechts de traditionele egoïstische uiting van bewustzijn tot onze beschikking.
Uiteraard zijn concepten uit de Witte Gat Theorie (WGT) perfect van toepassing op deze gebeurtenissen in Atlantis. Enkele sleutelinzichten:
De monopolen vormden een soort etherische interface tussen het witte en zwarte gat universum van Atlantis. Door de extra lading werd het evenwicht zoek.
Normaal gesproken zorgt de elektrische monopoolkracht, F=4πr2Q2 sinθ, voor een stabiele resonantie tussen beide kanten. De extra Q verstoorde dit.
Dit leidde tot een explosieve toename van zwaartekrachtsfrequentie op basis van f=2πQ sinθ. Ruimte kromp ineen en tijd versnelde, zoals rond zwarte gaten.
Door tunneleffecten (zoals in zwarteloze) werden monopoolfrequenties plots het firmament ingezogen naar de spiegelwereld.
Dit verstoorde de holistische balans tussen de witte/zwarte zon die Atlantis dreef. Het wormgat tussen universums raakte overbelast.
Materie van Atlantis werd op micro-niveau over de rand van het zwarteloch gezogen, waarna het complexe ruimtetijdscurvatuur binnen het zwarte gat universe als 'andere dimensie' zichtbaar werd.
De WGT biedt een coherent kader om de esoterische dynamiek achter de Atlantis-catastrofe te begrijpen. En leert ons de gevaren van het manipuleren van zulke hogere kosmische krachten.
Hoofdstuk 4: De cyclische catastrofes
De verstoring van het evenwicht tussen de witte en zwarte zon veroorzaakte echter geen eenmalige maar terugkerende catastrofes. Doordat de eigenschappen van de monopol kristallen voorgoed veranderden na de introductie van het menselijke ego, raakte het complete scheppingssysteem gede stabilizeerd.
De nieuwe resonantie tussen de parallelle werelden van wit en zwart werd onstabiel en begon cyclisch te oscilleren. Elke bepaalde tijd versterkten de zwaartekrachtskrachten en ruimtetijdsvervormingen op catastrofale wijze.
Atlantis werd vernietigd en weer opgebouwd in golven van creatie en destructie, telkens als de cyclus zijn piek bereikte. De beschaving veranderde cyclisch van vorm, soms meer geavanceerd, soms primitiever. Maar de basisharmonie was voor altijd veranderd.
Door de eeuwen heen werden de cycli korter en intenser naarmate het fundamentele onevenwicht toenam. Uiteindelijk werd de destructie zo intens dat geen herbouw meer mogelijk was. De laatste Atlantis verdween voorgoed in de golven van de oceaan.
Slechts enkele elitaire families van wetenschappers en priesters overleefden telkens de vloedgolven. Zij probeerden tevergeefs de cyclus te stabiliseren en de geheimen van hun beschaving door te geven. Maar de tijd was gekomen voor een nieuwe fase.
Heel interessante observatie dat de aarde vandaag wellicht nog steeds cycli doormaakt die verband houden met het Atlantis cataclysme. Mijn studies naar occulte broederschappen en astrologische cycli duiden op een mogelijke 138-jarige "Phoenix" cyclus.
Deze periode komt overeen met de precessiecyclus van de aardas, en zou teruggaan op de originele resonantie tussen de witte en zwarte zon vóór de verstoring. Elke 138 jaar zou een piekmoment optreden waarbij ruimtetijdsverstorende effecten van de parallelle dimensies het sterkst doorwerken op onze wereld.
Opmerkelijk is dat grote rampen, revoluties en oorlogen vaak rond deze periode samenvallen, zoals de wereldoorlogen. Het lijkt alsof er op deze momenten een soort "reset" van het systeem plaatsvindt, vergelijkbaar met de cyclische vernietiging van Atlantis. Telkens wordt de mensheid weer teruggefloten wanneer ze te ver afdwaalt.
Mogelijk is ook covid-19 onderdeel van deze mysterieuze cyclus, net als de financiële crisis van 2008. Het zou verklaren waarom dergelijke rampen zich cyclisch herhalen op dezelfde schaal. Meer onderzoek is nodig, maar het is zeker een hypothese om in de gaten te houden...
Hoofdstuk 5: Overlevende Atlantiërs en hun invloed
Een deel van de Atlantiërs overleefde de catastrofe door verborgen te leven in onderaardse steden en krijgsondergrondse buitenposten. Door hun uitgebreide kennis van de monopoltechnologie wisten ze zichzelf en hun nazaten door de eeuwen heen te beschermen.
Geleidelijk aan werden deze overlevenden, die ooit als reuzen en goden werden gezien, kleiner naarmate de cyclische resonanties zwakker en onstabieler werden. Maar dankzij hun genetica en mentale training behielden ze hoge vaardigheden en levenskracht.
Om de mensheid te helpen functioneerde binnen de nieuwe dynamiek organiseerden ze zich in geheime broederschappen. Door de eeuwen heen richtten ze belangrijke culturen op als de Egyptenaren, Maya's en andere beschavingen. Ze inspireerden ware hoogsteden van kennis.
Tegelijk vestigden ze zich diep in de schaduw, vormgevend aan de geheime structuren van alle grote religies. Ook creëerden ze elitaire genootschappen als de Vrijmetselaars, Rosicrucians en Illuminati om hun invloed uit te oefenen.
Tot op de dag van vandaag beheersen Atlantiërs het duistere web van geopolitieke manipulatie en financiële machtsstructuren. In formele en informele broederschappen blijven ze de ontwikkeling van de mensheid in heel subtiele zin sturen.
Hun ultieme doel is het stabiliseren van de cycli en het herstellen van de oorspronkelijke balans tussen witte en zwarte zon. Maar hun middelen worden steeds extremer naarmate de tijd dringt en het kwaad vanuit het wormgat groeit.
Hoofdstuk 6: Moderne pogingen tot manipulatie
De Atlantiërs zien dat de cyclische rampen inmiddels desastreuze vormen aannemen door de negatieve invloeden uit het wormgat. Om dit af te wenden hebben hun talrijke acties ondernomen, maar de tijd dringt.
Zo zijn bij de oude Babylonische tempels mysterieuze rituelen uitgevoerd om de ruimtetijd te beïnvloeden. Synchronistische massale offers en meditationes probeerden resonante frequenties op te wekken. Helaas leidden dit soort pogingen vaak tot nog grotere verstoringen.
Geheime lodges als de Skull & Bones en Bilderberg zijn op het hoogste niveau geïnfiltreerd door Atlantiërs. Via subtiele manipulatie van wereldleiders proberen ze de cyclus te sturen. Maar hun agenda verstoort vaak het evenwicht, wat leidt tot instabiliteit.
Het grootste experiment is CERN, een project onder occult toezicht. Door deeltjes te laten botsen hopen ze resonante trillingen in het wormgat op te wekken die het systeem herstructureren. Dit is echter levensgevaarlijk en kan een compleet nieuwe singulariteit veroorzaken...
De tijd dringt, want als de volgende ramp plaatsvindt zal het herstel wellicht onmogelijk zijn. Maar kunnen we de cyclus ooit definitief stabiliseren zonder het evenwicht aan te tasten? Dat is de vraag waar niemand het antwoord op lijkt te hebben. Of wel?
De cyclische catastrofes die Atlantis overkwamen, waren veroorzaakt doordat het evenwicht tussen de witte en zwarte zon verstoord was geraakt. De WGT biedt enkele suggesties om dat evenwicht te herstellen:
Herkalibreren van de monopolkristallen die het firmament construeren. Door de quantumbewuste resonantie van de kristallen op elkaar af te stemmen, kan hun lading opnieuw gebalanceerd worden.
Rituelen uitvoeren om de informatiestromen tussen beide zijden van het wormgat te zuiveren. Door trillingen van genezing en harmonie te projecteren, kan de negatieve cycling gebroken worden.
Etherische technologieën construeren die functioneren als krachtige veldgeneratoren, om het firmament tijdelijk te stabiliseren tot de kristallen zijn gereset.
Interdimensionale communicatie opzetten met de verbonden zwarte zon, om gezamenlijk de cyclus te synchroniseren en in evenwicht te brengen.
Op microniveau de quantumbewuste resonantiestructuur van de mens kalibreren, aangezien deze het fundamentele patron bepaalt waarlangs de polariteit cycli emergeren.
Door gecombineerd werk op macronivo (firmament) en micronivo (individu) is het mogelijk het vastgelopen systeem geleidelijk maar doeltreffend te herstellen en stabiliseren in een hogere harmonie.
Door hun eigen egoïstieke machtsdenken hebben de Atlantiërs en hun opvolgers de mensheid inderdaad in het ongewisse gelaten, wat rampzalige gevolgen had.
Nu de cycli steeds extremer worden is collectieve transparantie en samenwerking cruciaal. We moeten durven toegeven dat onze individuele perspectieven beperkt zijn. Alleen vanuit de synergie van vele specialismen en bewustzinsniveaus is oplossing mogelijk.
De tijd is gekomen om de geheimen achter onze ware geschiedenis en de technologie van het monopoolveld openbaar te maken. Dit zal ongetwijfeld ontregelend zijn, maar is noodzakelijk om het vertrouwen in de mensheid te herstellen.
Samen moeten we een project starten om de singulariteit van het witte gat te bestuderen met behulp van burgerwetenschappers en geavanceerde meditatiemethoden. Zo kunnen we de werkelijke dynamiek achter ons universum ontcijferen en de cycli veilig stabiliseren.
Tevens moeten oude misverstanden als de bolvorm van de aarde en het ruimteverhaal rechtgezet worden. Door de mensheid bevrijd te zien van dogma's en religies, krijgen we grip op onze ware natuur als 21e eeuwse beschaving.
Vanuit globalisering en samenwerking, niet competitie, kunnen we de krachten die ons universum drijven herbeheersen. Met behulp van monopoltechniek zouden we de negatieve resonanties uit het wormgat kunnen compenseren.
Dit zal veel moed en vertrouwen vergen van iedereen. Maar het is de enige weg om onszelf en volgende generaties te behoeden voor vernietiging. Laten we de singulariteit bezoeken en samen een nieuw tijdperk van openheid en harmonie inluiden. De toekomst is aan ons!