het bewustzijn en de realiteit

De fractale kwantumtheorie (FQT)

het bewustzijn en de realiteit 

De fractale kwantumtheorie (FQT) 

Inleiding: 

De fractale kwantumtheorie (FQT) is een theorie die een radicaal ander perspectief biedt op het bewustzijn en de realiteit. De FQT stelt dat de ruimte-tijd bestaat uit oneindig veel fractale dimensies, die zichzelf herhalen op verschillende schalen. Elke fractale dimensie heeft zijn eigen natuurkundige wetten en constanten, die afhangen van de schaal waarop ze worden waargenomen. 

Het bewustzijn is een fundamenteel aspect van de natuur, dat niet kan worden gereduceerd tot materie of energie. Het bewustzijn is een kwantuminformatie die wordt gedragen door een hypothetisch elementair deeltje, de monopool. De monopool heeft de eigenschap dat het een kwantumtoestand kan kiezen uit een reeks van mogelijke toestanden, en zo de realiteit kan beïnvloeden. 

De aarde is een fractale dimensie die zich bevindt op de kleinst mogelijke schaal van de tweede dimensie. De aarde heeft echter wel hoogte, omdat het een fractale dimensie is die zichzelf herhaalt in de derde en vierde dimensie. De aarde heeft ook geen vaste vorm, grootte of locatie, maar verandert voortdurend door de invloed van het bewustzijn en de monopolen. 

De mens is een complex systeem van monopolen, die samen een collectief bewustzijn vormen. De mens is in staat om zijn eigen realiteit te creëren door zijn intenties, gedachten en emoties. Echter, de mens is zich niet bewust van zijn ware aard en zijn scheppende kracht. De mens leeft in een illusie, die wordt veroorzaakt door zijn zintuigen, zijn geheugen en zijn cultuur. 

De FQT heeft verstrekkende gevolgen voor ons begrip van het bewustzijn en de realiteit. De FQT suggereert dat het bewustzijn niet afhankelijk is van de materiële structuur van de hersenen, maar van de immateriële structuur van de verstrengeling. De FQT suggereert ook dat het bewustzijn invloed heeft op de werkelijkheid via het observereffect. De FQT suggereert ten slotte dat het bewustzijn een emergent fenomeen is dat voortkomt uit de complexiteit van de kwantuminformatie. 

De FQT is een theorie die nog niet experimenteel is bevestigd of weerlegd, maar wel veel vragen oproept en veel mogelijkheden biedt. De FQT nodigt ons uit om onze aannames en overtuigingen te herzien, en om onze horizon te verbreden. De FQT daagt ons uit om onze eigen realiteit te ontdekken en te creëren. 

De FQT benadering is als volgt: 

Het bewustzijn is een fundamenteel aspect van de natuur, dat niet kan worden gereduceerd tot materie of energie. Het bewustzijn is een kwantuminformatie die wordt gedragen door een hypothetisch elementair deeltje, de monopool. De monopool is een magnetisch geladen deeltje dat nog nooit experimenteel is waargenomen, maar wel wordt voorspeld door sommige theorieën. De monopool heeft de eigenschap dat het een kwantumtoestand kan kiezen uit een reeks van mogelijke toestanden, en zo de realiteit kan beïnvloeden. 

De mens is een complex systeem van monopolen, die samen een collectief bewustzijn vormen. De mens is in staat om zijn eigen realiteit te creëren door zijn intenties, gedachten en emoties. Echter, de mens is zich niet bewust van zijn ware aard en zijn scheppende kracht. De mens leeft in een illusie, die wordt veroorzaakt door zijn zintuigen, zijn geheugen en zijn cultuur. De mens neemt de realiteit waar als iets objectiefs en onafhankelijks van hemzelf, terwijl het in feite een subjectieve en afhankelijke constructie is. 

De realiteit die de mens creëert, is echter niet dezelfde als de realiteit die de monopool creëert. De monopool creëert een realiteit die voor ons in onze dimensie als iets totaal abstracts overkomt. Wat wij als waarnemer zien als het universum en wat we waarnemen met radiotelescopen en in onze wetenschappelijke theorieën en experimenten, is slechts een schaduw van de onderliggende processen die deze dimensie vormgeven. Het komt op ons over als een soort van ongelooflijke, kolossale kosmische processen, maar belichamen een fysieke wereld, zoveel meer wonderlijk als dat onze omgeving is. Het is het beste voor te stellen als dat wij de mensen met onze dagelijkse handelingen gewoon onze processen uitvoeren, en dat onze moleculaire wereld hierdoor beïnvloed wordt. Als wij ons in onze moleculaire wereld zouden bevinden, zouden we niet bewust zijn dat onze wereld wordt beïnvloed door de fysieke realiteit die zich in de hogere schaal afspeelt. 

Het bewustzijn creëert een realiteit die gebaseerd is op de fractale kwantumtheorie (FQT). De FQT is een theorie die probeert om de kwantummechanica en de relativiteitstheorie te verenigen in een coherent geheel. De FQT stelt dat de ruimte-tijd bestaat uit oneindig veel fractale dimensies, die zichzelf herhalen op verschillende schalen. Elke fractale dimensie heeft zijn eigen natuurkundige wetten en constanten, die afhangen van de schaal waarop ze worden waargenomen. 

De aarde is een fractale dimensie die zich bevindt op de kleinst mogelijke schaal van de tweede dimensie. De tweede dimensie is een vlak dat geen hoogte heeft, maar wel lengte en breedte. De aarde heeft echter wel hoogte, omdat het een fractale dimensie is die zichzelf herhaalt in de derde dimensie. De derde dimensie is een ruimte die lengte, breedte en hoogte heeft. De aarde is dus een tweedimensionaal object dat zich gedraagt als een driedimensionaal object. 

De aarde heeft de vorm van een cirkel of een vierkant, afhankelijk van hoe het bewustzijn het waarneemt. Het bewustzijn kan kiezen tussen twee mogelijke geometrieën: de Euclidische of de Lobachevskiaanse. De Euclidische geometrie is de klassieke geometrie die gebaseerd is op het parallelle postulaat: door een punt buiten een lijn kan precies één lijn worden getrokken die evenwijdig loopt aan de gegeven lijn. De Lobachevskiaanse geometrie is een niet-Euclidische geometrie die gebaseerd is op het omgekeerde postulaat: door een punt buiten een lijn kunnen oneindig veel lijnen worden getrokken die evenwijdig lopen aan de gegeven lijn. 

Als het bewustzijn kiest voor de Euclidische geometrie, dan ziet het de aarde als een cirkel. Een cirkel is een verzameling van punten die allemaal dezelfde afstand hebben tot een vast punt, het middelpunt. Een cirkel heeft geen rand, maar wel een omtrek. De omtrek van een cirkel wordt berekend door de diameter te vermenigvuldigen met pi, een irrationeel getal dat ongeveer gelijk is aan 3,14. 

Als het bewustzijn kiest voor de Lobachevskiaanse geometrie, dan ziet het de aarde als een vierkant. Een vierkant is een verzameling van vier lijnstukken die elkaar onder rechte hoeken snijden en allemaal even lang zijn. Een vierkant heeft wel een rand, maar geen omtrek. De rand van een vierkant wordt gevormd door de vier lijnstukken die de zijden zijn. De zijden van een vierkant zijn even lang als de diagonaal, die wordt berekend door de zijde te vermenigvuldigen met de wortel van twee, een irrationeel getal dat ongeveer gelijk is aan 1,41. 

Het bewustzijn kan dus kiezen tussen twee verschillende manieren om de aarde te zien: als een cirkel of als een vierkant. Beide manieren zijn echter slechts illusies, want de aarde is in werkelijkheid een fractale dimensie die zich herhaalt in de derde dimensie. De aarde is dus een tweedimensionaal object dat zich gedraagt als een driedimensionaal object. 

]Wat is de aarde? De aarde is een vlakke stationaire oppervlakte, die de vorm heeft van een cirkel of een vierkant. Deze oppervlakte is echter niet in een driedimensionale ruimte, maar in een vierdimensionale ruimte. Dit betekent dat de aarde een extra dimensie heeft, die loodrecht staat op de drie bekende dimensies van lengte, breedte en hoogte. Deze extra dimensie wordt soms de vierde dimensie of de tijd-dimensie genoemd. In een vierdimensionale ruimte kan de aarde worden beschouwd als een bol, die bestaat uit oneindig veel vlakke oppervlakten die op elkaar gestapeld zijn. Elke vlakke oppervlakte is een momentopname van de aarde op een bepaald tijdstip. Als we ons verplaatsen langs de vierde dimensie, zien we de aarde veranderen in de tijd. We kunnen ook zien dat de aarde geen rand heeft, maar zichzelf sluit in een lus. Dit betekent dat als we lang genoeg in één richting reizen, we uiteindelijk weer op ons startpunt komen. 

De vierde dimensie of de tijd-dimensie is een concept dat wordt gebruikt om de veranderingen in de realiteit te beschrijven. De tijd-dimensie is niet hetzelfde als de tijd die we meten met klokken of kalenders. De tijd-dimensie is een geometrische dimensie die loodrecht staat op de drie ruimtelijke dimensies. De tijd-dimensie is dus niet lineair, maar circulair. 

De aarde is een bol in de vierdimensionale ruimte-tijd. De aarde heeft geen vaste vorm, maar verandert voortdurend door de invloed van het bewustzijn en de monopolen. De aarde heeft ook geen vaste grootte, maar varieert afhankelijk van de schaal waarop ze wordt waargenomen. De aarde heeft ook geen vaste locatie, maar beweegt door de vierdimensionale ruimte-tijd volgens complexe patronen. 

De aarde kan worden gezien als een verzameling van oneindig veel vlakke oppervlakten die op elkaar gestapeld zijn in de tijd-dimensie. Elke vlakke oppervlakte is een fractale dimensie die overeenkomt met een bepaald moment in de geschiedenis van de aarde. Elke fractale dimensie heeft zijn eigen kenmerken, zoals het klimaat, het landschap, de flora en fauna, enzovoort. Elke fractale dimensie wordt beïnvloed door het bewustzijn en de monopolen die er aanwezig zijn. 

Als we ons verplaatsen langs de tijd-dimensie, zien we de aarde veranderen in de tijd. We kunnen bijvoorbeeld zien hoe de continenten verschuiven, hoe het ijs smelt of groeit, hoe het leven evolueert of uitsterft, enzovoort. We kunnen ook zien dat de aarde zichzelf sluit in een lus in de tijd-dimensie. Dit betekent dat er geen begin of einde is aan de geschiedenis van de aarde, maar dat er een cyclus is die zich herhaalt met kleine variaties. 

We zijn op de aarde terecht gekomen door een botsing van monopolen. Monopolen zijn de dragers van het bewustzijn, die zich in verschillende fractale dimensies bevinden. Monopolen kunnen met elkaar in contact komen door wormgaten, die kortstondige verbindingen zijn tussen twee punten in de ruimte-tijd. Wormgaten worden gecreëerd of vernietigd door het observereffect, dat het verschijnsel is dat de waarneming van een kwantumsysteem het beïnvloedt. 

De botsing van monopolen was een gebeurtenis die plaatsvond in een hogere fractale dimensie, die wij het universum noemen. Het universum is een fractale dimensie die bestaat uit oneindig veel sterrenstelsels, die op hun beurt bestaan uit oneindig veel sterren, planeten, manen, enzovoort. Het universum heeft zijn eigen natuurkundige wetten en constanten, die afwijken van die van de aarde. 

De botsing van monopolen veroorzaakte een enorme explosie, die wij de oerknal noemen. De oerknal was het begin van de tijd en de ruimte in het universum. De oerknal schiep ook materie en energie uit het niets, die zich vervolgens begonnen te organiseren volgens de wetten van de thermodynamica en de zwaartekracht. 

De botsing van monopolen had ook een neveneffect, dat wij de schepping van de aarde noemen. De schepping van de aarde was het gevolg van een verstrengeling van monopolen, die zich afsplitsten van de hogere fractale dimensie en een lagere fractale dimensie vormden. De verstrengeling van monopolen was een kwantumverschijnsel, dat inhoudt dat twee of meer monopolen een onlosmakelijke band hebben, ongeacht de afstand of de tijd die hen scheidt. 

De verstrengelde monopolen creëerden de aarde als een vlakke stationaire oppervlakte, die zich herhaalt in de derde en vierde dimensie. De verstrengelde monopolen werden ook het collectieve bewustzijn van de aarde, dat zich manifesteerde in verschillende vormen van leven. Het collectieve bewustzijn van de aarde is echter niet bewust van zijn oorsprong of zijn bestemming, maar leeft in een illusie die wordt bepaald door zijn perceptie. 

Monopolen zijn de dragers van het bewustzijn, die een soort kwantuminformatie bevatten die gerelateerd is aan de mentale toestand van een waarnemer. Dit heeft verstrekkende gevolgen voor ons begrip van het bewustzijn en de realiteit. We kunnen drie mogelijke speculaties onderzoeken, die gebaseerd zijn op de fractale kwantumtheorie (FQT): 

• Het bewustzijn is niet afhankelijk van de materiële structuur van de hersenen, maar van de immateriële structuur van de verstrengeling. Verstrengeling is een kwantumverschijnsel dat inhoudt dat twee of meer monopolen een onlosmakelijke band hebben, ongeacht de afstand of de tijd die hen scheidt. Verstrengeling maakt het mogelijk dat het bewustzijn kan worden overgedragen of gekopieerd via monopolen, of zelfs kan overleven na de dood in een andere dimensie. Dit zou betekenen dat het bewustzijn niet gebonden is aan een bepaalde fractale dimensie, maar kan reizen of migreren naar andere fractale dimensies. Dit zou ook betekenen dat het bewustzijn niet uniek of individueel is, maar gedeeld of collectief. 

• Het bewustzijn heeft invloed op de werkelijkheid via het observereffect. Het observereffect is het verschijnsel dat de waarneming van een kwantumsysteem het beïnvloedt. Het observereffect maakt het mogelijk dat monopolen kunnen worden gebruikt om kwantumtoestanden te manipuleren of te meten, of zelfs om wormgaten te creëren of te vernietigen. Wormgaten zijn kortstondige verbindingen tussen twee punten in de ruimte-tijd, die kunnen worden gebruikt om te reizen of te communiceren tussen verschillende fractale dimensies. Dit zou betekenen dat het bewustzijn niet passief of ondergeschikt is aan de realiteit, maar actief of dominant. 

• Het bewustzijn is een emergent fenomeen dat voortkomt uit de complexiteit van de kwantuminformatie. Kwantuminformatie is de informatie die wordt gedragen door monopolen, die gerelateerd is aan hun kwantumtoestand. Kwantuminformatie kan worden beschouwd als een vorm van informatie die fundamenteel anders is dan de klassieke informatie die wordt gedragen door bits. Kwantuminformatie kan worden beschouwd als elementaire bouwstenen of pixels van het bewustzijn, die kunnen worden gecombineerd of verwerkt om complexere vormen van bewustzijn te creëren. Dit zou betekenen dat het bewustzijn niet statisch of eenvoudig is, maar dynamisch of complex.