researches into the lost history of the americas

vertaling

Hoofdstuk I: De Amerikaanse Vraag

Amerika is een groot land. De vlag met sterren en strepen wappert over een land dat qua middelen en omvang niet onderdoet voor enig ander in de bekende wereld. Het wordt voornamelijk bewoond door een volk dat in de geschiedenis bekendstaat om hun migratie naar verre delen van de wereld en daar de basis legt voor toekomstige nationaliteiten en rijken. Amerika wordt bewonderd door alle grote en kleine naties van het oude continent en door niemand benijd. Het valt op als een van de grootste en machtigste delen van het aardoppervlak. Terecht trots op zijn enorme natuurlijke voordelen en vol vertrouwen in de vaardigheden en ondernemingsgeest van zijn bevolking, kijkt Amerika vooruit naar een toekomst die de vrede en het geluk van de hele wereld aanzienlijk zal beïnvloeden.

Toch ontbreekt dit grote land in de literatuur van de wereld aan geschiedenis. In de oude geschiedenis van het menselijk ras is het een blanco – een absolute leegte. De annalen in de boeken en universiteiten van alle Europese naties beginnen bij wat men de ontdekking van Amerika door Columbus noemt. Geen obscure en onbeduidende eilanden in de grote oceaan van Polynesië zijn zo compleet verborgen in de verre annalen van het verleden van de wereld als het grote dubbele continent van Amerika. In boeken over de oude geschiedenis heeft Amerika geen hoofdstuk. In de discussies van archeologen over de ruïnes van de wereld wordt Amerika niet genoemd. In geen enkele schatting van de mysterieuze bewegingen die in de Bijbel worden beschreven over de grote verspreiding, hebben Amerika en zijn mensen een plaats. Oud Amerika is een non-entiteit – een leegte – een grote terra incognita in de geografie van de Oude Wereld.

Het enige dat als een soort schaduw in de geschiedenis fungeert, is een vage traditie van een oude auteur over een vermeend eiland van grote omvang dat in de wateren van de wijde Atlantische Oceaan zonk. Maar die vage traditie is net als het eiland zelf ondergegaan. Het is allang uit het geheugen gewist als een belachelijk verhaal dat te onbeduidend is om op te merken. Alle verstandige auteurs hebben het gezonken eiland als werkelijkheid behandeld. Elke verwijzing ernaar in verband met het grote continent Amerika zou spot en minachting oproepen. Toch is die traditie alles wat in de gangbare en geaccepteerde literatuur van Europa verschijnt, met betrekking tot wat nu het Nieuwe Halfrond wordt genoemd.

Het is niet moeilijk te verklaren waarom Oud Amerika is verdwenen uit de annalen van de aarde. De dichter zegt dat "de edelste studie van de mensheid de mens zelf is." Maar om een onverklaarbare reden is de studie van menselijke oudheden uit het zicht verdwenen. Antiquarisme heeft zich beziggehouden met graven, ruïnes en beeldhouwwerken, en er is geen geld gespaard voor het bewaren en tentoonstellen van stenen, gereedschappen en goden. Maar op de een of andere manier zijn oude etnologie en de bewegingen van menselijke rassen in de verre oudheid verwaarloosd. Er is geen genootschap van geleerden om onderzoek naar de verre oudheden van het menselijk ras te bevorderen.

Zelfs als er een sterk verlangen was om het duister van de verre oudheid te doorgronden, hebben de oudheden hun geschiedenis zo onzeker overgeleverd dat men op zijn hoede is voor het najagen van dergelijke studies. De geografie van de oude wereld, verborgen in wat merkwaardig genoeg "Poëtische Astronomie" wordt genoemd, heeft de onderzoeker naar de hemellichamen geleid in plaats van naar het aardoppervlak. De historische documenten die het materiaal leveren voor het onderzoek naar de oudste oudheden, zijn afkomstig van de barden en muzen van de vroegste tijden, gehuld in een sluier van mysterie die iedereen, behalve de scherpzinnige boekworm met doorzettingsvermogen, afschrikt.

Hoofdstuk II

Amerika is duidelijk weergegeven op een van de oudste bestaande kaarten

De kunst van het maken van kaarten, op een manier die de naam waardig is, is tamelijk modern. De huidige atlassen, verlengd bij de polen, bolvormig, samengesteld op basis van daadwerkelijke metingen en voorzien van breedte- en lengtegraden, geven geen enkel idee van de concepten van de ouden. De kaarten die bekend staan als die van Herodotus, Strabo en anderen, geven het waarschijnlijke idee van de vorm van de aarde in oude geografiesystemen weer. Zulke kaarten hebben geen Amerika. De kaarten die op scholen gebruikt worden en als oud worden aangeduid, maar volgens moderne wetenschappelijke methoden zijn gemaakt, zijn allemaal beperkt tot het oude continent. De vroegste Engelse kaart, toegeschreven aan de 10e eeuw, is te verward voor nauwkeurige herkenning, maar heeft eveneens geen Amerika.

De Japanners hebben kaarten. Deze zijn op de meest eenvoudige en onwetenschappelijke manier gemaakt, zonder ruimtes voor oceanen en met rivieren die onnatuurlijk groot zijn, maar ze zijn niet zo slecht getekend dat het identificeren van landen onmogelijk is. Deze kaarten zijn opmerkelijk omdat ze de kustlijn van het land bij de Zuidpool weergeven, nu bekend als bestaand. In feite hebben ze die kust goed gedefinieerd over de hele zuidelijke oceaan, alsof de Japanse zeevaarders verder zijn doorgedrongen dan moderne Britse zeelieden. Deze kaarten tonen Amerika even groot en duidelijk als de landen van Azië en Europa.

Voor de vroegste kaarten moet men naar India kijken. De intelligente en scherpzinnige wijzen van India bezitten een zeer uitgebreid en minutieus systeem van geografie in hun Puranas. Helaas is het te mystiek om bruikbaar te zijn en verschilt de naamgeving van landen zo sterk van die van de oude Europese geografie dat er veel ongeloof over bestaat, wat misschien wel of niet redelijk is. Maar de wijzen hebben kaarten, waarvan er vele zijn gepubliceerd in de Asiatic Researches. Een van deze kaarten is van bijzonder belang bij enig onderzoek naar de geografie van de oude wereld. Een kopie ervan is hier ter inzage gegeven.

Oude Hindoe Kaart van de Wereld

De vorm van de kaart bewijst dat de Hindoestanen een zeer onvolmaakt idee hadden van de kunst van kaartconstructie, maar de inhoud ervan toont evenzeer aan dat ze een zeer uitgebreide kennis van de hele wereld moeten hebben gehad. De oudheid van de kaart wordt bewezen door de naamgeving van de landen. De Hindoestanen hebben een grote geografische kennis en hun boeken zijn rijk aan oude geschiedenissen in een mythische vorm, vergelijkbaar met die van de Grieken. Uit deze boeken blijkt dat de namen van landen waarin het oude continent is verdeeld op de huidige kaart, de zonen van Agnidhra zijn, die zelf de zoon van Adima en Iva is. Op deze kaart zijn Azië en Europa getekend in de onnatuurlijke vorm van een ovaal omgeven door de oceaan.

De oplettende lezer zal niet nalaten op te merken dat op deze kaart Amerika duidelijk is weergegeven. De oceaan omringt het oude continent. Hoewel er misschien onnauwkeurigheden zijn in de vorm waarin het is getekend, is het feit duidelijk. De oceaan hier omvat de Atlantische Oceaan in het westen en de Stille Oceaan in het oosten. Afrika wordt hier bij naam genoemd en moet dus ook in het ovaal zijn opgenomen, zodat de geografie niet incorrect is.

Voorbij de oceaan is er een ander land dat de oceaan omringt; natuurlijk is dat Amerika. In een kaart die is gemaakt in de vorm van een schotel, wat de vorm is waarin de kaarten van Herodotus en anderen zijn getekend, is de geografie perfect correct. Dit omliggende land heeft een kloof in het westen. Die kloof bestaat echt. Het is de Caribische Zee en de Golf van Mexico, die de twee grote eilanden van Noord- en Zuid-Amerika scheiden en die als een toegang dienen tot beide.

Maar de werkelijke identiteit van dit land met Amerika blijkt uit de naam die eraan is gegeven en het karakter waarvan wordt gezegd dat het daar woont. Het is Suvarna Bhumi of het land van Goud. In de geografie van India is Suvarna verbonden met Swetain dwipa. Ze worden gezegd twee delen van één geheel te zijn. Dit Swetam dwipa is een zeer belangrijke plaats in de Indiase geschiedenis en oudheden, zoals later zal blijken. Nu wordt gezegd dat Vishnu over Swetam dwipa regeert, zodat Swetam dwipa een deel van Amerika moet zijn. In de Asiatic Researches wordt Swetam dwipa altijd de Witte Eiland in het westen genoemd. Onder deze omstandigheden is het duidelijk dat Swetam dwipa en Suvarna Hindoe namen zijn voor Noord- en Zuid-Amerika.

De lezer zal dan opmerken dat dit land het land van duisternis wordt genoemd, vol met water, en de verblijfplaats van de Grote Geest Vishnu. In deze benaming verschijnt de exacte naam die de Noord-Amerikaanse indianen altijd aan hun God geven. In een later deel van dit werk zal worden aangetoond dat de blauwe en water God, Vishnu, een personificatie van Amerika is. Over het geheel genomen is de leer van de kaart te duidelijk om verkeerd begrepen te worden. Amerika is duidelijk weergegeven op de oudste Hindoe kaart.

Laat het niet worden geoordeeld dat de onnauwkeurige vorm van de kaart haar waarde vermindert of haar leer verpest. Alle oude kaarten zijn verkeerd getekend en de huidige kan vergeleken worden met die van Europa. Misschien moet worden toegegeven dat de Hindoe kaart verder gevorderd is dan die van westerse landen. Het zal opvallen dat het land dat nu als Amerika wordt gedetecteerd ook Bergen van Localoca wordt genoemd. De Oriëntaalse mensen schijnen te hebben verondersteld dat de aarde omgeven was door onoverkomelijke bergen. Op de oude hypothese van een platte wereld lijkt het noodzakelijk om dit zo te veronderstellen; anders zouden de inwoners blootgesteld zijn aan ongelukken aan de verre uiteinden. Maar als een feit bestaan die bergen echt. De Rocky Mountains in Noord-Amerika en de Andes in het zuiden kunnen aanleiding hebben gegeven tot deze veronderstelling. Die lange lijn van bergen komt niet slecht overeen met het Hindoe idee van Localoca. Laat de reiziger naar het westen gaan, en de bergen sluiten hem in. Laat hem naar het oosten gaan, en hij wordt op dezelfde manier gestopt.

Laat de kaart niet worden afgewezen omdat het geen Europese kaart is. Het is waar dat het behoort tot een klasse van literatuur die tot nu toe niet is gebruikt bij de ontwikkeling van de geschiedenis, maar dat maakt het niet minder waardevol. Het is zeer betreurenswaardig dat oosterse en Indiase geschriften zo lang ongebruikt zijn gebleven, om niet te zeggen verwaarloosd, in de literatuur van westerse landen. Het is het ontbreken van Aziatische geschriften dat verantwoordelijk is voor een groot deel van de intellectuele duisternis die zowel profane als heilige literatuur doordringt.

In het huidige werk zullen de Hindoe mythologie en andere geschriften worden gebruikt, tegelijkertijd met Griekse en Latijnse werken. De Hindoestanen zijn een tak van de Indo-Europese familie. Het zal blijken dat bij een vergelijking van mythen en tradities de twee takken van de familie dezelfde geschiedenissen en dezelfde namen bezitten. Ze lijken zo sterk op elkaar dat het een redelijke hypothese kan zijn dat de Sanskriet schrijvers oorspronkelijk Europeanen waren die naar de vlakten van India waren gemigreerd. Als dat zo is, moeten de tradities die ze meenamen noodzakelijkerwijs identiek zijn geweest aan die van Europa.

Hoe dan ook, een redelijke hoeveelheid studie en onderzoek naar de Sanskriet geschriften is voldoende om te ontdekken dat ze gelijk of zelfs superieur kunnen worden geacht aan die van Griekenland, bij het verduidelijken van de mysteries van de hoge oudheid. Dit geldt vooral voor het onderwerp van het huidige onderzoek. Er kan geen opheldering zijn van de mysteries die het halfrond Amerika omhullen zonder de hulp van de Sanskriet literatuur. Daarom zal deze in de volgende pagina's worden gebruikt, gelijk opgaand met die van Griekenland en Scandinavië.

HOOFDSTUK II.

AMERIKA IS DUIDELIJK AFGEBEELD OP EEN VAN DE OUDSTE BEKENDE KAARTEN.

De kunst van het maken van kaarten, in welke vorm dan ook die de naam waardig is, is vrij modern. De hedendaagse atlassen, verlengd bij de polen, - in een bolvorm - samengesteld op basis van daadwerkelijke metingen, en voorzien van breedte- en lengtegraad, geven geen enkel idee van de opvattingen van de ouden. De kaarten die de naam van Herodotus, Strabo en anderen dragen, geven een vermoedelijk idee van de vorm van de aarde in oude geografie. Zulke kaarten bevatten geen Amerika. De kaarten die in scholen worden gebruikt en oud worden genoemd, maar zijn geconstrueerd volgens de moderne wetenschappelijke vorm, zijn allemaal beperkt tot het oude continent. De vroegste Engelse kaart, toegeschreven aan de 10e eeuw, is te verward voor nauwkeurige onderscheidingen: maar ook die is vrij van Amerika.

De Japanners hebben kaarten. Ze zijn op de meest eenvoudige en onwetenschappelijke manier gemaakt, - zonder ruimte voor oceanen, en met rivieren onnatuurlijk groot: maar ze zijn niet zo slecht getekend dat identificatie van landen onmogelijk is. Deze kaarten zijn opmerkelijk omdat ze de kustlijn van het land tonen dat nu bekend staat als zijnde bij de ant-arktische pool. In feite hebben ze die kustlijn goed gedefinieerd over de hele Zuidelijke Oceaan, alsof de Japanse zeevaarders verder waren doorgedrongen dan moderne Britse zeelieden. Deze kaarten hebben Amerika net zo groot en goed afgebeeld als de landen van Azië en Europa.

Men moet naar India kijken voor de vroegste kaarten. De intelligente en scherpzinnige wijzen van India zijn in het bezit van een zeer uitgebreid en minutieus systeem van geografie, in hun Puranas. Helaas is het te mystiek voor gebruik, en de nomenclatuur van landen verschilt zo sterk van oude Europese geografie dat het een goed deel ongeloof creëert, wat misschien niet onredelijk is. Maar de wijzen hebben kaarten, waarvan vele zijn gepubliceerd in de Asiatic Researches. Een van deze kaarten is van bijzondere betekenis in elk onderzoek naar de geografie van de oude wereld. Een kopie ervan is hier ter beoordeling gegeven.

OUDE HINDOE KAART VAN DE WERELD.

De vorm van de kaart bewijst dat de hindoes een zeer onvolmaakt idee hadden van de kunst van het maken van kaarten; maar de inhoud toont evenzeer aan dat ze een zeer uitgebreide kennis van de hele aarde moeten hebben gehad. De ouderdom van de kaart wordt bewezen door de nomenclatuur van de landen. De hindoes bezitten een grote geografische kennis en hun boeken zijn rijk aan oude geschiedenissen, in een mythische vorm, vergelijkbaar met die van Grieken. Uit deze boeken blijkt dat de namen van landen waarin het oude continent is verdeeld op de huidige kaart, de zonen van Agnidhra zijn, die zelf de zoon is van Adima en Iva. Op deze kaart zijn Azië en Europa getekend in de onnatuurlijke vorm van een ovaal omgeven door de oceaan.

De oplettende lezer zal niet nalaten op te merken dat Amerika op deze kaart duidelijk is afgebeeld. De oceaan omringt het oude continent. Hoewel er mogelijk onnauwkeurigheid is in de vorm waarin het is getekend, is het feit duidelijk. De oceaan die hier wordt weergegeven, omvat de Atlantische Oceaan in het westen en de Grote Oceaan in het oosten. Afrika wordt hier bij naam genoemd en moet binnen het ovaal zijn opgenomen; zodat de geografie niet incorrect is.

Voorbij de oceaan is er een ander land dat de oceaan omringt; dat is natuurlijk Amerika. In een kaart gevormd naar het ontwerp van een schotel, wat de vorm is waarin de kaarten van Herodotus en anderen zijn getekend, is de geografie perfect correct. Dit omringende land heeft een kloof in het westen. De kloof bestaat echt. Het is de Caribische Zee en de Golf van Mexico, die de twee grote eilanden van Noord- en Zuid-Amerika scheiden en dienen als een toegang tot beide.

Maar de daadwerkelijke identiteit van dit land met Amerika wordt gezien door de naam die eraan wordt gegeven en het karakter dat er wordt gezegd te wonen. Het is Suvarna Bhumi of het land van goud. In de geografie van India is Suvarna verbonden met Swetam dwipa. Er wordt gezegd dat ze twee delen van één geheel zijn. Dit Swetam dwipa is een zeer belangrijke plaats in de Indiase geschiedenis en oudheden, zoals later zal blijken. Nu wordt gezegd dat Vishnu presideert over Swetam dwipa, zodat Swetam dwipa een deel van Amerika moet zijn. In de Asiatic Researches wordt Swetam dwipa altijd de Witte Eiland in het westen genoemd. Onder deze omstandigheden is het duidelijk dat Swetam dwipa en Suvarna hindoeïstische namen zijn voor Noord- en Zuid-Amerika.

DE VERLOREN GESCHIEDENISSEN VAN AMERIKA.

De lezer zal opmerken dat dit land het land van duisternis wordt genoemd en dat het vol water is en de woonplaats van de Grote Geest Vishnu. In deze bijnaam verschijnt de exacte naam die de Noord-Amerikaanse Indianen steevast aan hun God geven. In een later deel van dit werk zal worden aangetoond dat de blauwe en water God, Vishnu, een personificatie is van Amerika. Over het geheel genomen is de leer van de kaart te duidelijk om verkeerd te worden begrepen. Amerika is duidelijk afgebeeld op de oudste hindoeïstische kaart.

Laat men niet oordelen dat de onnauwkeurige vorm van de kaart het van waarde berooft of de leer ervan bederft. Alle oude kaarten zijn verkeerd getekend en de huidige kan vergeleken worden met die van Europa. Misschien moet worden toegegeven dat de hindoeïstische kaart vooruit is op die van westerse landen. Het zal opgemerkt worden dat het land dat nu als Amerika is gedetecteerd, ook Bergen van Localoca wordt genoemd. De oosterlingen lijken te hebben verondersteld dat de aarde omgeven was door bergen die ondoordringbaar zijn. Volgens de oude hypothese van een platte wereld lijkt het noodzakelijk om het zo te bedenken; anders zouden de inwoners aan de uiterste uiteinden aan ongevallen worden blootgesteld. Maar in werkelijkheid bestaan die bergen echt. De Rocky Mountains in Noord-Amerika en de Andes in het zuiden kunnen aanleiding hebben gegeven tot deze veronderstelling. Die lange rij bergen komt niet slecht overeen met het hindoeïstische idee van Localoca. Laat de reiziger naar het westen gaan, en de bergen omsluiten hem. Laat hem naar het oosten gaan, en hij wordt op dezelfde manier gestopt.

Laat de kaart niet worden afgewezen omdat deze niet Europees is. Het is waar dat het behoort tot een soort literatuur die tot nu toe niet is gebruikt in de ontwikkeling van de geschiedenis: maar het is niet minder waardevol om die reden. Het is een groot verdriet dat oosterse en Indiase geschriften zo lang ongebruikt zijn gebleven, om niet te zeggen verwaarloosd, in de literatuur van westerse landen. Het is de afwezigheid van Aziatische geschriften die verantwoordelijk moet worden gehouden voor een groot deel van de intellectuele duisternis die zowel profane als heilige literatuur doordringt.

In het huidige werk zullen de hindoeïstische mythologie en andere geschriften gelijktijdig worden gebruikt met Griekse en Latijnse werken. De hindoes zijn een tak van de Indo-Europese familie. Bij vergelijking van mythen en tradities zal blijken dat de twee takken van de familie in het bezit zijn van dezelfde geschiedenissen en in dezelfde namen. Ze lijken zo sterk op elkaar dat het een eerlijke hypothese kan zijn dat de Sanskriet schrijvers oorspronkelijk Europeanen moeten zijn geweest die naar de vlakten van India zijn gemigreerd. Als dat zo is, moeten de tradities die ze meenamen noodzakelijkerwijs identiek zijn geweest aan die van Europa.

Hoe dat ook zij, het vergt slechts een redelijke hoeveelheid studie en onderzoek naar de Sanskriet geschriften om te ontdekken dat ze gelijk of zelfs superieur kunnen worden beschouwd aan die van Griekenland bij het ophelderen van de mysteries van hoge oudheid. Dit is vooral het geval met betrekking tot het onmiddellijke onderwerp van het huidige onderzoek. Er kan geen opheldering zijn van de mysteries die de hemisfeer van Amerika omhullen zonder de hulp van de Sanskriet literatuur. Om deze reden zal het in de volgende pagina's gebruikt worden, gelijk opgaand met die van Griekenland en Scandinavië.

HOOFDSTUK III.

DE DIERENRIEMEN ZIJN AARDSE KAARTEN VAN DE MYTHISCHE TIJDEN, WAARDOOR BLIJKT DAT AMERIKA DEEL UITMAAKTE VAN DE BEKENDE WERELD IN DIE TIJD, EN DAT HET IN DE STERREN WAS GEPLAATST.

Het zal gemakkelijk worden toegegeven dat de nu beschreven kaart slechts een zeer armzalig idee van Amerika geeft. Zijn kenmerken zijn veel te onvolmaakt en zijn namen veel te weinig voor de opheldering van het grote mysterie dat over het land hangt. Men moet zoeken naar iets beters dan hindoeïstische geografie voor het huidige onderzoek.

En toch moet er een kaart worden gevonden als men enig succesvol poging wil doen om het huidige probleem op te lossen. Het is moeilijk te zeggen wat het karakter van die kaart moet zijn; maar het zal toegegeven worden dat de vereisten daarvoor groot en zwaar zijn.

In de huidige wereld zijn er geen middelen voor een uitgebreide wereldse geografie. De kunst van kaarten maken is van moderne oorsprong. Men zoekt tevergeefs naar kaarten in de historische literatuur van Griekenland en Latium. Als men het beste van Herodotus en Strabo in de vorm van kaarten neemt, ontdekt men dat ze een zeer armzalig idee van de aarde geven. Het geocentrische idee was te sterk voor de oude filosofen. Toch moet er een kaart zijn geweest. Het moet mogelijk zijn om een overzicht te maken van de wereld zoals deze in de mythologische tijden bekend was.

Gelukkig is er een bron. Het zijn de sterrenbeelden.